Нямецкі мастак Ральф Бекер, вядомы сваімі інсталяцыямі, у якіх выкарыстоўваюцца складаныя электронныя сістэмы, спецыяльна прыехаў у Расію ў гэты няпросты час, каб паказаць перформанс "Натуральная гісторыя сетак". З дапамогай свайго эксперыментальнага апарата на вачах здзіўленай маскоўскай публікі ён ажывіў наватарскі сплаў галінстан - вадкі метал, па выглядзе які нагадвае той, з якога быў зроблены злы робат у фільме "Тэрмінатар-2" (персанаж Роберта Патрыка). Танец вадкага сплаву стаў апафеозам міжнароднага сімпозіума аб навуковым мастацтве, які адбыўся ў Новай Траццякоўцы ў рамках адукацыйнай праграмы выставы "New Elements".
Вялікая зала Новай Траццякоўкі запоўнена па максімуме - з улікам абмежаванняў усе месцы праз адно свабоднае занятыя. Публіка замерла ў чаканні навукова-мастацкага цуду, які павінен явіць Ральф Бекер - прафесар эксперыментальнага праектавання новых тэхналогій Брэменскага ўніверсітэта мастацтваў. Тыя, хто сочыць за развіццём мастацтва, якое злучае ў сабе навуковае веданне і мастацкую думку, ведаюць незвычайную творчасць немца, напрыклад, па інсталяцыі «Парадак+Шум (Інтэрфейс I)», адзначанай галоўным прызам Японскага фестывалю медыямастацтва ў 2017 годзе. Невялікія маторы, струны і эластычныя стужкі, з якіх сабрана праца, прыводзяцца ў рух выпадковымі сігналамі трубак Гейгера-Мюлера, што ўлоўліваюць натуральнае выпраменьванне Зямлі. Новая праца Бекер стварае ў суаўтарстве з машынай і дазваляе навочна ўбачыць, якія нечаканыя ўзоры можа маляваць вадкі метал. Мастак тут толькі стварае ўмовы для танца сплаву, вынік зусім непрадказальны.
Пасля некаторага чакання на вялікім белым экране з'яўляецца малюнак - перад намі змесціва круглай шкляной ёмістасці, размешчанай у SoftMachine Бекера. Мастак налівае туды ваду, а затым срэбны вадкі сплаў галію, індыю і волава. Гэта злучэнне металаў сёння часта выкарыстоўваецца замест ртуці ў градусніках (галінстан у адрозненне ад ртуці не таксічны), але не толькі. Яшчэ – для вытворчасці люстэркаў-тэлескопаў і для астуджэння кампутараў, але не роўная гадзіна, калі з дапамогай падобнага сплаву будуць стварацца робаты як у «Тэрмінатары-2», гэта значыць здольныя мяняць форму. І вось Ральф выходзіць на сцэну уключае сваю машыну. Накіроўвае ў лужынку вадкага металу тонкую трубку - запускае туды электроды. І сплаў ажывае…
Узоры, якія малюе метал, нагадваюць плямы Роршаха. Кожны можа адгадаць у гэтых выявах нешта сваё: то яны паходзяць на дзіўныя дрэвы з масіўнымі кронамі, то на невядомых падводных жыхароў, то на іншапланетных істот, што наладзілі дыскатэку. Танец сплаву суправаджаецца таямнічымі гукамі, якія складана з нечым параўнаць. Гэтую «песню» выконвае сам метал - такі «падобны эфект» уздзеяння на яго электродамі. Цікаўна, што на экране сплаў выглядае чорным, хоць насамрэч ён металічнага колеру. Затое так ён выглядае на белым фоне кантрасна і эфектна. У фінале навуковага арт-шоу шкляную ёмістасць пачынае падсвятляцца рознымі кветкамі - фіялетавым, сінім, шэрым. Таму фантастычны эфект таго, што адбываецца, яшчэ больш узмацняецца. Здаецца, будучыня становіцца адчувальным на нашых вачах.
Якраз пра будучыню ішла размова на міжнародным сімпозіуме, завяршэннем якой і стаў перформанс Ральфа Бекера. Навукоўцы, сацыёлагі, мастакі і куратары разважалі пра перспектывы развіцця сайнс-арт – мастацтва на стыку з навукай. Яны прыйшлі да высновы, што спецыяльны тэрмін для абазначэння такіх твораў больш не патрэбны. Калі раней навуковае мастацтва было нейкай асаблівай вобласцю, то зараз вельмі многія мастакі выкарыстоўваюць тэхналогіі ў якасці інструмента. Наогул за апошнія 10 гадоў супрацоўніцтва вучоных і мастакоў стала больш інтэнсіўным і ідзе на карысць абедзвюм сферам. Мастакі прыўносяць у навуку крэатыўнае мысленне і інакш вырашаюць многія задачы, а таксама садзейнічаюць папулярызацыі складаных для разумення тэхналогій. Навукоўцы ў сваю чаргу нярэдка заражаюцца мастацкім працэсам і самі адыходзяць у арт-асяроддзе. Той жа Бекер пачынаў сваю кар'еру як праграміст, а зараз ён зорка медыямастацтва.
bbabo.Net