Расія (bbabo.net), - Алена Раманоўская - маладая, але ўжо даволі вядомая мастачка з Нальчыка. Яе карціны ёсць у прыватных калекцыях і галерэях Расіі, Вялікабрытаніі, ЗША, Францыі. Яна ўпэўнена, што мастак - гэта прафесія і яна павінна прыносіць грошы.

Алена называе сябе мастаком-самавучкам. У дзяцінстве яна год адвучылася ў школе мастацтваў, але потым пайшла, бо ёй было нецікава выконваць прапанаваныя стандартныя заданні. Пасля агульнаадукацыйнай школы паступіла ў каледж дызайну Кабардзіна-Балкарскага дзяржуніверсітэта, з якога і пачаўся яе творчы шлях. Студэнты выязджалі на розныя выставы, адкрываючы такім чынам новы для іх арт-свет. Алена прызнаецца, што ён яе захапіў. Яна пачала пісаць карціны і прыдумляць цікавыя праекты. Пазней Раманоўская адвучылася ў Паўночна-Каўказскім інстытуце мастацтваў на кафедры культуралогіі. Так на стыку дызайну і мастацтвазнаўства нарадзілася яе мастацкае "я".

- У маім мастацтве заўсёды прысутнічае чалавек. Для мяне ён - галоўны герой, - кажа Алена. - Прытрымліваюся канцэпцыі дуальнасці чалавека. У кожным з нас ёсць і дрэннае, і добрае, пры гэтым часам нечыя адмоўныя якасці спрацоўваюць на карысць грамадства. Кахаю пісаць партрэты і паказваць, як чалавек пераадольвае сябе. Для мяне важна, каб мастацтва не ацэньвалі па прынцыпе "падабаецца - не падабаецца". Яно павінна ўражваць. Жадаю, каб глядач, які глядзіць на мае працы, асэнсоўваў іх, зыходзячы са свайго досведу, ведаў, перажыванняў, летуценняў. Каб карціна і чалавек размаўлялі на сваёй мове. А я ў іх размову не ўстрываю - не маю права.

Алена лічыць, што мастак не мусіць быць галодным. Яе досвед можа быць вельмі цікавы пачаткоўцам і маладым аўтарам, якія жадаюць рушыць наперад на рынку мастацтва. Пры гэтым яна супраць таго, каб турыцца за моднымі тэндэнцыямі. Зарабляць можна, застаючыся сабой і не падладжваючыся пад папулярныя тут і зараз павевы.

- Але шмат і хутка зарабіць у нашай справе практычна немагчыма. Вядома, ёсць тыя, хто штампуе абстракцыю для інтэр'ераў і прадае яе пачкамі. Але гэтае ўжо не мастацтва, а маркетынг. Іншы шлях - развіваць сябе як мастака, казаць аб тым, што цябе хвалюе, выказвацца з дапамогай карцін. І гэта мой шлях, - працягвае Алена.

Цяпер Раманоўская займаецца праектам "Імёны запаветныя" - стварае партрэты па слоўным апісанні знешнасці чалавека альбо па гісторыі, удзельнікам якой той стаў. Яна запісвае на дыктафон аўдыётэкст, затым заплюшчвае вочы, каб у цемры ўбачыць выяву, і, калі ён цалкам фармуецца ў галаве, прыступае да працы.

Безумоўна, лічбавае стагоддзе дае аўтарам больш магчымасцяў заявіць пра сябе. Алена пачала актыўна развівацца як мастак тры гады таму, тады ж стала ўдзельнічаць у выставах, якія праводзяцца ў розных гарадах Расіі. Адправіла свае працы і на выставу ў Тайвань.

Самая папулярная работа Раманоўскай - дыджытал-партрэт "Параджанаў". Ён створаны на кампутары і падаецца ў электроннай версіі. Постэр добра прадаецца і ўжо ўваходзіць у прыватныя зборы расійскіх, еўрапейскіх і амерыканскіх калекцыянераў. Хаця, як смяецца Алена, не ўсе замежнікі ведаюць, хто такі Сяргей Параджанаў:

- Яго кінакарціны аказалі на мяне вялікі ўплыў, пакупнікам я расказваю, што гэта рэжысёр, нават скідаю спасылкі на яго фільмы.

Самай дарогай з прададзеных ёю карцін стала праца "Піршаства на ўрачыстасць", якая з'ехала ў Вялікабрытанію. За яе заплацілі 2400 долараў. Асноўны прыбытак ёй прыносяць міжнародныя анлайн-галерэі - Gallarty, Artfinder, Singulart, Saatchi Art. У кожнай з іх свая спецыфіка- У Artfinder не вось так проста патрапіць, бяруць працы не кожнага мастака. Але гэтая галерэя займаецца менавіта продажамі, - тлумачыць Алена. - А вось Saatchi Art спецыялізуецца яшчэ і на пасоўванні аўтараў. У іх ёсць звычайная галерэя, і яны могуць адабраць працы для афлайн-выставы. Гэта прэстыжна. У любым выпадку маладому мастаку трэба стала заяўляць пра сябе, выкладваць свае працы ў сацсетках, адзначаць галерэі, ставіць хэштэгі, удзельнічаць ва ўсіх магчымых опен-колах. Сёння інтэрнэт дае шмат магчымасцей аўтарам з рэгіёнаў сфарміраваць уласны CV - гэта свайго роду партфоліё мастака са спісам выставак і конкурсаў, у якіх ён удзельнічаў.

Прадстаўнікі буйных міжнародных галерэй звяртаюць адмысловую ўвагу на тое, у якіх праектах засвяціўся малады майстар, ацэньваюць яго artist statement (аўтарскае крэда). Раманоўская заяўляе аб сабе так: "Мой родны горад - Нальчык, сімбіёз рускасці і каўказскага тэмпераменту, увасоблены кантраст культур. Адсюль у маіх працах трывалая сувязь ідэнтычнасці і этнасу, асабістага вопыту і традыцыйнага паўказачнага наратыву".

На думку Алены, мастакі на Паўночным Каўказе - неразрозненыя, яны маюць зносіны паміж сабой і ў рэальным жыцці, і ў віртуальнай прасторы. Але ім не хапае фінансавай падтрымкі.

- Я мару, каб у Нальчыку быў нейкі мастацкі кластар - будынак з майстэрнямі, дзе мы маглі б пісаць, размаўляць, падтрымліваць адзін аднаго. Я не знаходжуся ў Саюзе мастакоў Кабардзіна-Балкарыі, але, нават калі ўступлю ў яго, буду чакаць сваёй чаргі на майстэрню дзесяцігоддзя, - паскардзілася Раманоўская. - Што тычыцца выстаў, то зараз іх дастаткова шмат, імкнуся наведваць іх па магчымасці. Не жадаецца цалкам сыходзіць у анлайн. Калі бачыш карціну ўжывую, эфект зусім іншы. І хочацца ўсё ж жывых зносін з гледачамі.

Дарэчы

Карэспандэнт пацікавіўся ў Алены Раманоўскай, што ўплывае на кошт карціны. Як высветлілася, мае значэнне некалькі фактараў. Вядома, гуляе ролю кошт матэрыялаў (напрыклад, палатна), памер працы і затрачаны на яе час. Але ўсё ж вызначальным для многіх аўтараў з'яўляецца ўласнае стаўленне да карціны: калі яна асабліва дарагая мастаку, то і цану на яе ён паставіць вышэй.

Кошт твораў мастацтва для расійскіх і замежных пакупнікоў адрозніваецца, бо замежнікі могуць заплаціць за ўпадабаную працу больш. Свае карціны Раманоўская пераважна прадае за мяжу. Як тлумачыць мастачка, калі актыўна выстаўляць работы ў сацсетках і адпраўляць іх у анлайн-галерэі, то за адзін месяц могуць купіць восем-дзесяць карцін.

Між тым

Малады мастак можа атрымаць падтрымку і з дапамогай краўдфандынгу. Напрыклад, Алена змагла такім чынам абставіць сваю майстэрню. Яна прапанавала ўсім жадаючым атрымаць ад яе на невялікую суму дыджытал-партрэты, якія можна выкарыстоўваць у якасці аватаркі або надрукаваць на футболцы, хоць большасць усё ж уставілі іх у рамкі. Удзельнікаў акцыі Алена назвала "мецэнатамі Раманоўскай". Некаторыя плацілі за партрэты нашмат больш названай сумы, а хтосьці пераводзіў ёй грошы бязвыплатна. Як прызнаецца мастачка, такая падтрымка ёй вельмі дапамагла пры афармленні майстэрні.

bbabo.Net