Сафія, 15 снежня (bbabo.net)

Тэадосій Спасаў - адзін з музыкаў, якія нібы адзначаны дасканаласцю. Музыка, слова, паводзіны, стаўленне, праца - у кожнай частцы яго чалавечага партрэта заўсёды выходзіць на першы план тое добрае, светлае і тое бесчалавечна моцнае ўздзеянне на іншых - не толькі як музыканта, але і як чалавека.

І калі магія — самае дакладнае слова для абазначэння сілы мастацтва, то ён — чараўнік. Такое адчуванне да яго апошняга праекта «Спявае Феадосій Спасаў». Дзевяць песень у ім былі прадстаўлены і запісаныя на працягу многіх гадоў у розных фарматах па ўсім свеце. «Я праводжу дзень», «Ты прыгожы, мой лес», «Пустая маладосць», «Гана», «Дзядзькава дзіця» — толькі некаторыя з казак, расказаных голасам і флейтай, пры падтрымцы шматлікіх сяброў.

Тэадосій Спасаў раней - пра музыку, чалавечнасць, прыроду і адзіноту, няздзейсненыя мары, шлях і рытм яго сённяшняга жыцця. Словы падзяліліся з невялікім сумам, але і з вялікай колькасцю аптымізму, з надзеяй на сілы дня і верай у яго заўтрашні працяг.

— Ідэя альбома «Спявае Тэадосій Спасаў» узнікла ў Івана Мінчава, але вы памятаеце, хто быў першым, хто заахвоціў вас спяваць?

Тэадосій Спасаў: Так, памятаю. Я спяваў у музычнай школе ў Коцелі. Пад ціскам. Калі мы ездзілі гуляць на развітыя святы - нас запрашалі на 8 сакавіка, Бабіндзень, Трыфан Зарэзань, у вёскі вакол Коцеля. З намі былі спевакі, і часам спявак не гуляў, і мы павінны былі спяваць песню. Гэта былі мае першыя спробы больш сур'ёзнага спеву.

Інакш у школе спявалі...

- Якая была флейта або спевы - ці гэта ўсё роўна, што пытацца ў вас пра яйка і курыцу?

Т. Спасаў: Першы быў баян. Я пачаў гуляць на гэтым інструменце першым. Потым прыйшла флейта, а потым я заспяваў.

— Альбом даволі немудрагеліста называецца «Спявае Феадосій Спасаў». Ці былі ў вас ваганні наконт назвы, ці былі ў вас іншыя працоўныя назвы?

— Каго здзівіць гэты альбом?

— Мастэрынгам альбома займаецца Іван Шопаў, з якім вы працуеце не першы раз. Мне асабіста вельмі падабаецца ваш агульны праект «Настой». Як адбылося першапачатковае ўліванне паміж вамі - вы абодва гаспадары двух, здавалася б, радыкальна розных сусветаў - такіх як кавал і электронная музыка?

Т. Спасаў: Мы пазнаёміліся даўно ў Варне. Удзельнічаў у мясцовым джазавым фестывалі. Пазней разам з Іво Хрыставым мы ўдзельнічалі ў альбоме «Kuker», потым у «Orenda», а потым прыязджалі «Vlivane» з гасцямі з розных куткоў свету.

— Калі казаць пра альбом і голас, ці не прыйшло ў галаву ўключыць у сваю музыку ўнікальны голас Бойкі Вялковай? Цікава гучала б не толькі на фоне флейты, але і на фоне вашага голасу...

— Вы кажаце, што чым больш чалавечнасці мы культывуем у сабе, тым больш боскасці прыходзіць як адлюстраванне. Як у вас — больш аддаеце ці больш чалавечнасці атрымліваеце?

Т. Спасаў: Здаецца, узаемна. Пытанне ў тым, ці можна заўважыць, як да яго прыходзіць чалавечнасць. Але наша прафесія такая, што мы аддаем і гэта для нас характэрна. Але лепш за ўсё працуе, калі ў нас ёсць рэха. А ад маіх сучаснікаў ідзе водгалас — як чалавечнасць і любоў. І чалавек адчувае сябе шчаслівым.

— Калі вы апошні раз адчувалі вакол сябе прыкметы чалавечнасці?

Т. Спасаў: Нават цяпер. Я рэпетырую ў Нацыянальным тэатры. Хутка прэм'ера. Спектакль — «Некаторыя дзяўчаты» рэжысёра Стэфана Спасава. Адразу атрымліваецца каманда - усе стараюцца і жадаюць выкласціся з усіх сіл для агульнай ідэі.

— Чалавечнасць і мастак — ці не змагаюцца часам гэтыя два словы?

Т. Спасаў: Ой, не. Пытанне да чалавека ў тым, ці мае ён адносіны да чалавецтва. Часам сустракаюцца людзі, якія любяць зверствы. І яны імкнуцца да звяроў, а не да людзей.

— Пасля Антарктыды ў вас ёсць іншыя планы атакаваць праз чароўны гук каваля?

— Сказаўшы горы Балгарыі, я ведаю, што вы з тых, хто трымаецца за гэтую сувязь чалавека з прыродай. Як вам гэта ўдаецца захаваць?Т. Спасаў: Натуральна. Часам мая душа хоча зліцца з прыродай і я шукаю адзіноты. Люблю Сярэднюю Гару, вакол Панагюрышча, Копрыўшціцу. Я люблю Радопы, узняцца ў магутных абдымках Радопаў. Люблю Старую Планіну, Рылу — такія розныя дзяржавы. Мне падабаецца Дабруджа з пагоркамі, Дунаем, узбярэжжам Чорнага мора... У нас ёсць магчымасць выпрабаваць столькі розных задавальненняў, дакранаючыся да прыроды.

— У вас ёсць няздзейсненая мара?

Т. Спасаў: Не, быццам з узростам неяк мары пачалі збывацца і здзяйсняцца самі па сабе. А пазней я зразумеў, што гэта можа быць адной з маіх мараў. Адзін не мяркуе. Часам, калі вы марыце, ваша мара можа быць даволі абмежаванай. І гэта зводзіцца да нечага прадказальнага. І калі ўзнікае сітуацыя і рэалізуецца духоўна — як прадукт, тады разумееш, што гэта тое, што адбылося, магло быць чарговай марай.

Або, калі вы пазней зразумееце, што вы маглі так марыць, але вы не былі дастаткова сталыя, каб мець магчымасць так марыць ...

— Ці трэба ісці па апісаным вамі шляху?

Т. Спасаў: Гэта ўзаемна, мы ў гэтым свеце для таго, каб мець зносіны, дзяліцца жыццём з сучаснікамі, вучыцца ў продкаў і нейкім чынам быць прыкладам для будучых пакаленняў.

— Для мяне ты адзін з эталонаў паводзін артыста — асабліва цяпер, у гэтыя цяжкія часы. Але такім вы сябе бачылі 20 гадоў таму?

Т. Спасаў: Можа, збоку лепш бачыць. Іду сваім жыццёвым шляхам духоўнага ўдасканалення, захоўваючы перш за ўсё дзіцячы парыў і душу. Гэта асноўная дзейнасць — не забіць таго маленькага Феадосія — таго дзіцяці, якое мае прагу ісці па шляху свайго развіцця. І захаваць такую ​​манеру паводзінаў з часам.

Вядома, цела смяротнае, яно ведае сваё. І зліваецца з нашай зямлёй, з нашай прыродай. Як казалі многія нашы вялікія падарожнікі - у адзін момант, у канцы нашага падарожжа, мы зліваемся з прыродай. Душа, можа, кудысьці і сыходзіць, але гэта яе кірунак...

— Які рытм вашага жыцця сёння?

Т. Спасаў: Рытм вызначаецца быццём. Што з намі будзе — будзем, не будзем, выконваем новыя тэхналогіі. Цяпер мы значна больш інфармаваныя, значна хутчэй.

Быццам раней мы маглі «раздушыць» час, і ён паслужыць нам. Цяпер, здаецца, час глушае нас. І гэта пытанне нашай асабістай арганізацыі, колькі часу выкарыстаць, колькі аддаць іншым, колькі для нас — гэта ўжо асабістае стаўленне да балансу кожнага.

- - -

Як ён напісаў, прэзентацыя альбома «Тэадосій Спасаў спявае» адбудзецца 16 снежня ў Sofia Live Club. На сцэне разам з Тэадосіем Спасавым выйдзе яго сусветна вядомы фолк-квінтэт у складзе Пейо Пеева - чарот, Івана Георгіева - дуда, Хрысціян Цвяткоў - гітара і Генадзь Рашкоў - барабаны.

bbabo.Net