Міністр абароны Літвы Арвідас Анушаўскас назваў прыбыццё расійскіх войскаў для маючых адбыцца вучэнняў у Беларусь "буйной і непасрэднай пагрозай Літве". Аб гэтым ён напісаў на сваёй старонцы ў Facebook.
«Мы разглядаем увод расейскіх узброеных сілаў у Беларусь не толькі як дэстабілізуючы фактар у сферы бяспекі, але і як яшчэ большую непасрэдную пагрозу для Літвы»,- выказаўся палітык.
Таксама 19 студзеня Анушаўскас сустрэўся з дзевяццю пасламі краін НАТА, дзе абмеркаваў дадатковыя меры па ўмацаванні бяспекі ў рэгіёне.
З чым могуць быць звязаны "страхі" прыбалтыйскага ваеннага дзеяча і ці ёсць у іх хоць нейкі здаровы сэнс? Сваім меркаваннем на гэты конт падзяліўся расійскі палітолаг і тэле-радыё вядучы Дзмітрый Кулікоў.
- Ёсць агульны «хор» аб агрэсіўнай Расіі, якая пагражае Украіне. Ну, давайце яшчэ ў гэтым "хоры" асобным голасам завые і Літва. Ці можна гэта назваць разумным сэнсам? Па-мойму, не. Насамрэч, нічога дзіўнага тут няма. Непрыемнасць заключаецца ў тым, што паміж Літвой і Беларуссю існуе мяжа, з прычыны наяўнасці якой Літва можа так істэрычна віскатаць.
Чакаць чагосьці сур'ёзнага ад гэтага, на мой погляд, не варта, і ставіцца таксама трэба якая адпавядае выявай.
- Ёсць верагоднасць, што Літва пачне на фоне "істэрыкі" сцягваць войскі да мяжы або неяк яе ўмацоўваць дадаткова?
- Яшчэ сто кіламетраў калючага дроту? Акопы вырыць? Дарэчы, а хто іх будзе рыць? На гэта ж патрэбны грошы і працоўныя рукі, а нічога гэтага няма. А сэнс у гэтых акопах? Хіба толькі каб беларуская конніца не прарвалася. Гэта, вяртаючыся да тэмы здаровага сэнсу. Акрамя свайго месца ў істэрычным хоры для Літвы ніякага іншага сэнсу знайсці ў гэтым усім немагчыма: ні практычнага, ні палітычнага, ні эканамічнага.
-Як нам варта ставіцца да гэтай заявы?
-А як ставіцца? «У агульнай істэрыцы і Літва. Ну добра". Дарэчы, Літва ўвесь час знаходзіцца ў гэтым стане, роўна як і дзве іншыя прыбалтыйскія краіны, таму што выбраны імі шлях развіцця зайшоў у тупік. І самае вялікае чаго яны баяцца, што рана ці позна паміж Расіяй і Амерыкай будзе дасягнута нейкая дамоўленасць, якая проста выкіне іх за борт за непатрэбнасцю. І гэта перспектыўны страшны сон для іх. Яны ўступалі ў Еўразвяз, у НАТА, «вылізвалі боты» Захаду з адной мэтай, што калі Расея будзе разгромлена, ім ад рэштак хоць які-небудзь «пернік» перападзе. Але гэтая карціна іх спакусы практычна знікла, прынамсі, у той частцы, што ў бліжэйшай агляднай перспектыве Расія не будзе разгромлена. А значыць рахунак за ўсе істэрыкі, русафобію і ўсё астатняе будзе прад'яўлены. Яны з прычыны сваёй спецыфікі зусім не разумеюць, што значыць быць краінай і ўдзельнічаць у гістарычным працэсе. Жывуць па прынцыпе "аднаго дня", але як паказвае гісторыя, за кожнае тваё дзеянне табе аддасца. Нельга ў гісторыі дапускаць памылковых дзеянняў, а ўся Прыбалтыка здзейсніла іх вельмі шмат.
bbabo.Net