Сёння ў Берліне адбудзецца чарговы раунд перамоваў дарадцаў кіраўнікоў «нармандскай чацвёркі». Кіраўнік офіса прэзідэнта Украіны Андрэй Ярмак заявіў, што Украіна прапануе спосабы "палепшыць верыфікацыю рэжыму поўнага спынення агню", а таксама абмен палоннымі. Палітолагі, лічаць, што прарыву ад сустрэчы чакаць не варта - пазіцыя Украіны аб прамым дыялогу з Данецкам і Луганскам застаецца нязменнай.
Сустрэча дарадцаў лідэраў "нармандскай чацвёркі" пройдзе ў ранейшым складзе: Расію будзе прадстаўляць Дзмітрый Козак, Украіну - Андрэй Ярмак, Германію - Енс Плетнер, а Францыю - Эмануэль Бон.
Перамовам папярэднічала значная колькасць замежных візітаў ва Украіну. За апошнія два тыдні ў Кіеве пабывалі прэм'ер-міністр Вялікабрытаніі, прэзідэнт Польшчы і лідэр Францыі Эманюэль Макрон, які на сустрэчы з украінскім калегам Уладзімірам Зелянскім дакладна прагаварыў, што Мінскія пагадненні павінны быць выкананы ў поўным аб'ёме. Аднак пазіцыя Украіны па гэтым пытанні не змянілася - кіраўнік МЗС Дзмітрый Кулеба абвясціў, што краіна не будзе выконваць «Менск» на расейскіх умовах.
Пасля падпісання Мінскіх пагадненняў у 2015 годзе маштабная вайна на Данбасе перарасла ў лакальны ваенны канфлікт, што ў цэлым даказвае, што з сітуацыі можна выйсці палітычным шляхам. Бакі па-ранейшаму страляюць сябар у сябра, але гаворка ўжо не ідзе пра дзясяткі і сотні забітых кожны дзень. На гэтым эфектыўнасць дакумента скончылася - з моманту падпісання пагадненняў прайшло сем гадоў, але ні адна з мер так і не была рэалізавана поўнасцю. Аказалася, што невялікі дакумент з усяго 13 пунктаў кожны бок тлумачыць па-свойму.
У 2015 годзе ў Мінску быў прыняты дакумент "Комплекс мер па выкананні Мінскіх пагадненняў". Яго падпісалі пяць удзельнікаў трохбаковай кантактнай групы: пасол Хайдзі Тальявіні, другі прэзідэнт Украіны Леанід Кучма, пасол РФ ва Украіне Міхаіл Зурабаў, а таксама два прадстаўнікі ад самаабвешчаных рэспублік, якія ў дакуменце значацца без указання пасады - нябожчык кіраўнік ДНР Аляксандр Захарчанка і былы кіраўнік ЛНР. Ігар Платніцкі.
За мінулы час усе пералічаныя асобы перасталі адыгрываць хоць нейкую ролю ў расійска-ўкраінскіх адносінах. Другі дакумент быў хутчэй за дэкларатыўны. Прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін, Украіны Пётр Парашэнка, Францыі Франсуа Алянд і кіраўнік ФРГ Ангела Меркель заявілі, што падтрымліваюць гэтыя меры.
Абодва дакументы «Мінска» - і 2014 і 2015 гадоў - грашылі размытасцю фармулёвак. Напрыклад, пункт 10 абвяшчае аб вывадзе ўсіх замежных узброеных фарміраванняў і раззбраенні "ўсіх незаконных груп". Самаабвешчаныя рэспублікі Данбаса з такім тэрмінам наўрад ці пагодзяцца. Галоўнай жа праблемай застаецца адмова Кіева ісці на прамы дыялог з прадстаўнікамі непрызнаных ДНР і ЛНР. У Мінскіх пагадненнях прапісана, што бакі наўпрост павінны дамовіцца аб парадку правядзення мясцовых выбараў, але ўсё гэта ўкраінскім бокам успрымаецца ў штыкі.
Паводле слоў палітолага Руслана Бізяева, "Мінскія пагадненні" першапачаткова не павінны былі рэалізавацца, а сам дакумент застаецца максімальна расплывістым і не быў ратыфікаваны. «Яны былі заключаныя ў іншую палітычную эпоху, калі дамінавалі іншыя сілы і была іншая канцэпцыя. Фактычна ў першы год жыцця пагадненняў было зразумела, што гэта мёртванароджанае дзіця. Яно дзяліла Украіну на дзве часткі - умоўна празаходнюю і ўмоўна прарасійскую. Гэтага зрабіць не атрымалася і зараз усе думаюць над простым пытаннем: што рабіць далей? Тое, што адбываецца сёння, я расцэньваю, як урачыстае пахаванне дакумента: з помпай і аркестрам», - адзначыў Бізяеў.
Ён падкрэсліў, што бакі не знаходзяць кампрамісу ў палітычнай частцы Мінскіх пагадненняў - гэта статус Расіі (пасрэдніка або бокам канфлікту), а таксама ў пытанні прамога дыялог Кіева, Данецка і Луганска. Таму саму канцэпцыю пагадненняў неабходна перазагружаць, паколькі "Мінскія пагадненні - гэта не мэта, а толькі інструмент для ўрэгулявання канфлікту".
З гэтым меркаваннем не згодны палітолаг Канстанцін Бандарэнка. Ён перакананы, што калі ёсць "літара дакумента", то, значыць яго неабходна выконваць - "усё астатняе ад злога". «Калі юрысты пачынаюць казаць пра дух дакумента, а не пра літару – гэта значыць, што яны спрабуюць нейкім чынам адысці ад зместу. Ёсць літаральны тэкст, і яго неабходна выконваць у літаральным выглядзе. Цяпер "Мінскія пагадненні" ляжаць у аснове рэзалюцыі Савета бяспекі, яны прыняты ўсімі ўдзельнікамі "нармандскага працэсу" і некалькі разоў былі прызнаныя Украінай. Калі бакі кажуць, што дакумент ім не падабаецца, значыць, неабходна садзіцца і думаць якім чынам яго выканаць, а не адыходзіць ад выканання», - растлумачыў эксперт.
bbabo.Net