Ангелька хімічыць - такую формулу на змену надакучаўшай «ангелька гадзіць» я прыдумаў, даведаўшыся, што падчас свайго знаходжання ў Маскве кіраўнік МЗС Вялікабрытаніі Ліз Трас мае намер наведаць МДУ. Нажаль, ангелька і тут мне падгадзіла . Замест таго, каб адправіцца на хімічны факультэт і надаць тым самым маёй формуле складнасць і скончанасць, мадам Трас выбрала заняткі па фізіцы і матэматыцы. Але гэтым спіс "прагрэшаў" міністра замежных спраў Злучанага Каралеўства ў расійскай сталіцы зусім не вычэрпваецца.
Галоўнае яе "праграшэнне" складаецца ў тым, што перамовы ў Маскве фактычна праваліліся. Замест змястоўнага двухбаковага дыялогу ў двух міністраў, паводле слоў Лаўрова, атрымалася "размова сляпога з глухім".
На ганаровым месцы на адной з маіх кніжных паліц стаіць важкі том дзённікавых запісаў Івана Майскага - вядомага савецкага дыпламата, які ўзначальваў у 1932-1943 гадах наша прадстаўніцтва ў Лондане.
Адносіны паміж дзвюма краінамі на працягу большай часткі гэтага перыяду былі яшчэ больш ахоўнымі, чым цяпер. Але дзённік Майскага мільгае запісамі аб яго пастаянных канфідэнцыйных сустрэчах з вядучымі брытанскімі палітыкамі — прэм'ерамі, міністрамі, лідэрамі апазіцыі.
Які кантраст з цяперашнімі часамі, калі два апошнія амбасадары РФ у Лондане - Аляксандр Якавенка і Андрэй Келін - жывуць у брытанскай сталіцы практычна на становішчы манахаў-пустэльнікаў, якія ігнаруюцца «ветлівым грамадствам»!
З цырыманіяльнага пункту гледжання візіт Ліз Трас у Маскву стаў сапраўдным прарывам. Да гэтага афіцыйны Лондан дэклараваў, што, пакуль Масква публічна не пакаецца за вядомую «экскурсію» двух «гандляроў спартовым харчаваннем» у знакаміты сабор у Салсберы, Вялікабрытанія будзе байкатаваць расейскіх афіцыйных асоб. Цяпер гэтая пазіцыя без асаблівага шуму была выкінута на памыйніцу. Але сутнасць адносін паміж дзвюма ядзернымі дзяржавамі гэта ні на ёту не змяніла.
«Я даўно не ўдзельнічаў у дыпламатычных перамовах, якія можна было б праводзіць у жывым эфіры. Нічога канфідэнцыйнага мы не пачулі», - заявіў Лаўроў падчас сваёй прэс-канферэнцыі па выніках сваіх зносін з брытанскім міністрам. Уношу важнае ўдакладненне: у тэорыі гэтая прэс-канферэнцыя была сумеснай. Але на практыцы кожны з міністраў дзьмуў у сваю дуду. Паміж дзвюма краінамі не з'явілася ніводнага новага пункту судакранання.
Дакладна з такім жа поспехам Ліз Трас магла б не прыязджаць у Маскву, а вымавіць чарговую выкрывальную прамову ў палаце абшчын у Лондане. "На блакітным воку прамаўляць хлусню", "Гэта школа Гебельса" – гэтыя дзве цытаты Сяргея Лаўрова, прысвечаныя, праўда, не персанальна Трас, а Захаду ў цэлым, даюць вычарпальнае ўяўленне аб сутнасці перамоваў. Калі б Ліз Трас была мужчынам, я б зусім не здзівіўся, калі б два кіраўнікі знешнепалітычных ведамстваў проста на вачах журналістаў сышліся ў кулачным паядынку.
А яшчэ я б не здзівіўся, калі б у гэтым кулачным двубоі прынялі б удзел і журналісты. Расейскія «акулы пяра» засыпалі мадам Трас з'едлівымі пытаннямі. Але яна іх проста ігнаравала. Узнікае пытанне: навошта ўсё гэта было патрэбна? З якой рэальнай мэтай Ліз Трас прыязджала ў Маскву? Вельмі хачу памыляцца, але, падобна, чыста з мэтай пакрасавацца - паказаць сваю асабістую крутасць (нагадаю, кіраўнік брытанскага МЗС - першы кандыдат у новыя прэм'еры, калі Барысу Джонсану прыйдзецца неўзабаве сысці ў адстаўку) і паказаць, што Вялікабрытанія гуляе вядучую ролю ў разруліванні крызісу у Еўропе.
Лаўроў сказаў практычна адкрытым тэкстам: «Тэма Украіны - мыліца для падальных рэйтынгаў заходніх палітыкаў». За гэтай з'едлівай заўвагай рушыў услед заклік «паводзіць сябе па-даросламу». Шкада, што з расейскага гледзішча ён дакладна застанецца без станоўчага адказу. Лондан лічыць, што ён і так "паводзіць сябе па-даросламу": не шкадуючы жывата свайго (ці, дакладней, не свайго, а ўкраінскага) "супрацьстаяць расійскай агрэсіі".
Сумна ўсё гэта? Я б сказаў, што цалкам чакана. Візіт Ліз Трас толькі пацвердзіў тое, што і так было абсалютна відавочна: спробы наладзіць змястоўны дыялог у цяперашняй палітычнай рэальнасці асуджаныя на правал. Абмяркоўваць справы можна з амерыканцамі, французамі, немцамі, нават украінцамі. А з англічанамі можна зараз толькі пікіравацца. Ні ў чым іншым яны не зацікаўлены.
Адказваючы Сяргею Лаўрову, мадам Трас заявіла: «Падчас гэтых перамоваў я сапраўды не была нямы!» Заўважым, што пра "глухату" брытанскі міністр нічога не сказала.
Брытанскае начальства наконт Расіі зараз вельмі шмат гаворыць, але вельмі мала слухае. Дзякуй, карацей, Ліз, што заехала! Жадаў было напісаць звыклае "прыязджай яшчэ", але палічыў гэта залішне цынічным і няшчырым. З такім тыднёвым настроем ад далейшых абменаў візітамі можна ўстрымацца. Горш ад гэтага сапраўды не будзе.
bbabo.Net