Апёк на назе Юрыя Крывонішчанкі і пралом чэрапа Мікалая Ціба-Брынёла з групы Дзятлава кажа пра тое, што іх катавалі. Гэта мог зрабіць хто заўгодна, уцекачы вязьні, мансі, чорныя золатаздабытчыкі ці ўзброеная лягерная ахова.

Пра гэта сайту kp.ru заявіў прадпрымальнік і даследчык гібелі тургрупы Ігара Дзятлава Дзмітрый Кірэеў.

«Мне не даваў спакою гэты апёк. Як можна так абпаліцца? Ну не стаяць жа ў вогнішчы? Гэта не магчыма. У адным з інтэрв'ю судмедэксперта Эдуарда Туманава я пачуў, што такі апёк можна атрымаць толькі пры поўнай нерухомасці ногі», - распавёў энтузіяст.

Ён вырашыў правесці эксперымент. Добраахвотнік абматаў нагу некалькімі пластамі тканіны, але маментальна яе адшморгваў, калі Кірэеў ганіў паходню.

«Тут мяне ахінула, Крывонішчанка падпальвалі нагу, калі ён вісеў уніз галавой. Прычым вісеў менавіта на абпаленай назе. У такім становішчы нага аказалася цалкам нерухомая. Адпаведна, ёй няма куды падзецца ад паходнявага агню », - дапусціў даследчык.

Удар галавы Крыванішчанка мог атрымаць пры падзенні, калі ад агню перагарэла вяроўка. Разбіць чэрап Тибо-Брыньёля маглі драўлянай выбівачкай, якой мансі карыстаюцца для здабычы кедравага арэха. Яны важаць па 20 кг і пасля заканчэння сезона іх пакідаюць у кедроўніках.

«Эксперт Эдуард Туманаў казаў, што ўдар Цібо быў нанесены тупым круглявым прадметам, а Слабадзіну, у якога трэшчына чэрапа, плоскім. Выбівачка падыходзіць і для такога ўдару. І нават рэбры Дубінінай маглі быць зламаныя калатушкай», - падкрэсліў Кірэеў.

Група Ігара Дзятлава знікла ў гарах Паўночнага Урала зімой 1959 года. Целы турыстаў знайшлі праз месяц у радыусе пяці кіламетраў ад разрэзанага намёта. У многіх былі зафіксаваны траўмы. Да гэтага часу невядома, што з імі адбылося.

bbabo.Net