Расія (bbabo.net), - У Курганскім тэатры драмы пачаўся грандыёзны рамонт, якога не было са дня яго адкрыцця. Работы будуць ісці два гады. На гэты час калектыў перабазаваўся ў Палац культуры машынабудаўнікоў. Напярэдадні пераезду ў тэатры правялі экскурсію "Ад падвала да гарышча": гледачы даведаліся пра дзіўную гісторыю будынка, пазнаёміліся з дамавіком і зазірнулі ў святая святых - акцёрскія грымёрныя.
Дом доўга не аднаўлялі, а 22 траўня 1943 года ўлады прынялі рашэнне стварыць абласны драмтэатр. Праўда, дзе ён будзе знаходзіцца, не сказалі. У абгарэлых сценах Народнага дома ў той час размяшчаўся эвакуіраваны з Крэменчуга завод, на якім выпускалі снарады для кацюш. Свой першы сезон курганскі тэатр сыграў у шадрынскай драме, а на лета перабраўся на драўляную сцэну летняга тэатра ў Гарадскім садзе абласнога цэнтра. Потым трупа ставіла спэктаклі ў жаночай гімназіі. І толькі праз дзесяць гадоў, у 1953 годзе, тэатр пераехаў у адноўлены будынак былога Народнага дому. Ва ўсесаюзным часопісе "Огонек" надрукавалі тады яго фатаграфію: па архітэктуры знешне падобны да Вялікі тэатр.
У сутарэнным памяшканні ў першародным выглядзе захаваліся тоўстыя цагляныя сцены Народнага дома. Чатыры гады таму перад прэм'ерай "Караля Ліра" маскоўскі рэжысёр Дзмітрый Акрыш зладзіў тут прэс-канферэнцыю: вырашыў пагрузіць журналістаў у атмасферу шэкспіраўскай эпохі. Не менш цікавым аказаўся і гарышча, дзе захоўваецца велізарная колькасць старых і, здаецца, зусім непатрэбных рэчаў: шынялі, крэслы, пацёртыя чамаданы…Такія звычайна выкідваюць на звалку.
- Ну-ну, - пагражае пальцам гаспадар бутафорскага склада, загадчык мастацка-пастановачнай часткі Сяргей Чуеў. - Гэта вельмі каштоўныя рэчы, можна сказаць, рарытэтныя. Некаторыя я, наадварот, са смеццевай пляцоўкі прыцягнуў. Напрыклад, для спектакля "У джазе толькі дзяўчаты" патрабавалася 11 старых чамаданаў. Рэжысёр кажа: "Дайце аб'яву, можа, у кагосьці захаваліся". Я яго вяду на гарышча, а там - гара чамаданаў.
Сяргей Чуеў ведае, дзе ў тэатры ляжыць кожная рэч, і не дай бог, хтосьці яе перакладзе на іншае месца
Сяргей Чуеў і сам як рарытэт. Ён служыць у тэатры з 1963 гады! У працоўны толькі адзін запіс: прыняты на працу ў абласны драматычны тэатр. У Чуева ёсць свая фірменная куртка, на якой ззаду буйна напісана: "Захарыч". А яшчэ ў тэатры яго клічуць "наш дамавік". Ён ведае, дзе ляжыць кожная рэч, і не дай бог, нехта яе перакладзе на іншае месца.
Перад закрыццём на рэканструкцыю Захарыч моцна перажываў, як быццам пакідаў бацькоўскі дом.
- Два гады праляцяць хутка, - супакойваў ён не экскурсантаў, а хутчэй сябе. - Затое, калі вернемся, не пазнаем наш памаладзелы тэатр.
Дарэчы, 12 лютага ў Палацы культуры машынабудаўнікоў прайшоў першы спектакль Курганскай драмы "Занадта жанаты таксіст".
На нататку
На рэнавацыю тэатра па нацпраекце "Культура" выдзелілі 98 мільёнаў рублёў з федэральнага і абласнога бюджэтаў. Плануецца замяніць камунікацыі, адрамантаваць глядзельную залу, балкон, ложы, фае. У зале ўсталююць новыя крэслы. Аднак новы інтэр'ер будзе цалкам адпавядаць гістарычнаму абліччу будынка: адновяць ляпныя ўпрыгожванні і захаваюць знакамітую велізарную люстру ў глядзельнай зале.
bbabo.Net