Прызнанне Расіяй Данецкай і Луганскай рэспублік і адпраўка ў Данбас расійскіх рэгулярных войскаў падводзяць рысу пад трохмесячнай ваенна-дыпламатычнай аперацыяй, задуманай прэзідэнтам Уладзімірам Пуціным для таго, каб пры дапамозе дэманстрацыі сілы і рашучасці яе прымянення прымусіць ЗША і іх саюзнікаў даць Маскве "гарантыі бяспекі", а таксама прымусіць Кіеў да выканання Мінскіх дамоўленасцей.
Вынік: Захад праявіў гатоўнасць дамаўляцца па шэрагу важных ваенна-тэхнічных аспектаў еўрабяспекі, але абсалютна абвяргае патрабаванні па непашырэнні НАТА і адмаўляецца ціснуць на Украіну, каб яна пачала выконваць Мінскія пагадненні. Выснова, якую зрабіў Уладзімір Пуцін, заключаецца, відаць, у тым, што гарантыі ўласнай бяспекі не просяць у апанентаў, але ствараюць самі, а шанцы рэалізацыі Мінска роўныя нулю.
Найбліжэйшыя наступствы зробленага кроку відавочныя. Расейскі сцяг на лініі фронту ў Данбасе рэзка ўзніме стаўкі ў выпадку абвастрэння сітуацыі. Ён можа забяспечыць адноснае спакой у рэгіёне, але ж ён зробіць вайну з Украінай значна больш рэальнай у выпадку абвастрэння, прычым ужо ў самым хуткім часе.
Пазіцыя ЗША і краін Захаду ў адносінах да Расіі яшчэ больш кансалідуецца і ўзмацніцца жорсткасць. Украіна атрымае больш зброі, краіны НАТА ва Усходняй Еўропе - больш войскаў.
Санкцыі, пакуль не самыя страшныя, будуць працягвацца і пашырацца, а расійска-амерыканскі саміт, які спрабаваў склікаць прэзідэнт Францыі, наўрад ці адбудзецца.
Больш аддаленыя наступствы значна больш маштабныя. Змест і тон звароту прэзідэнта Пуціна сведчаць, што кіраўнік Расійскай дзяржавы лічыць Украіну несапраўднай дзяржавай, штучна створанай бальшавікамі шмат у чым за кошт уласна рускіх абласцей. Акрамя гэтага прэзідэнт заявіў, што пасля 2014 года ва ўладзе ў Кіеве знаходзіцца марыянетачны і па сутнасці злачынны рэжым, і паабяцаў пакараць вінаватых у злачынствах. Гэтыя пазіцыі не новыя, але жанр звароту да нацыі прымушае разглядаць іх як значна больш сур'ёзныя, чым нават пасажы з чэрвеньскага артыкула Уладзіміра Пуціна аб адзінстве рускіх і ўкраінцаў.
Нарэшце, прызнанне Расіяй ДНР і ЛНР ставіць пытанне аб межах гэтых рэспублік, паколькі значная частка абедзвюх абласцей знаходзіцца пад кантролем Украіны.
Магчымы розныя сцэнары далейшага развіцця падзей. Адзін - завяршэнне цяперашняга крызісу на высокай ноце, хоць і без дасягнення заяўленых мэт, але і не шляхам зневажальна адступлення. У выніку адбудзецца стабілізацыя абстаноўкі на лініі фронту ў Данбасе, амаль чатырохмільённае насельніцтва якога будзе пазбаўлена нарэшце ад абстрэлаў з боку Украіны.
У гэтых умовах дыялог з ЗША аб стратэгічнай стабільнасці, хутчэй за ўсё, працягнецца, а калі сітуацыя больш-менш стабілізуецца на новым узроўні напружанасці, дык праз нейкі час нават могуць пачацца кансультацыі па асобных аспектах еўрабяспекі.
Іншы сцэнар - больш трывожны. Прызнанне рэспублік можа стаць кропкай пераходу бягучага крызісу ў наступную фазу. Калі абстрэлы ў Данбасе насуперак надзеям не спыняцца, то расейскія ўзброеныя сілы, верагодна, будуць адказваць не толькі абстрэламі, але і ваеннымі дзеяннямі ў поўным маштабе. Размова пры гэтым пойдзе не толькі аб прасоўванні да адміністрацыйных межаў дзвюх абласцей, але аб сапраўднай вайне Расіі з Украінай.
Гэты сцэнар прывядзе да карэннай змены геапалітычнай сітуацыі на ўсходзе Еўропы і зусім новай, нават у параўнанні з канфрантацыяй апошніх гадоў, якасці адносін з ЗША і Еўрапейскім саюзам.
bbabo.Net