Каўказ (bbabo.net), - Ініцыятыва прэзідэнта Грузіі Саламе Зурабішвілі аб прымірэнні ўладаў з апазіцыяй з'яўляецца чарговай дырэктывай Захаду, якая павінна быць прыведзена ў выкананне вокамгненна. Такое меркаванне ў гутарцы з карэспандэнтам bbabo.net выказаў грузінскі аналітык дырэктар Цэнтра ісламскіх даследаванняў Каўказа Шота Апхаідзэ.

Як паведамлялася раней, Саломе Зурабішвілі, выступаючы на ​​пераднавагоднім прыёме для прадстаўнікоў розных палітычных партый, заявіла, што Грузія з'яўляецца «паўналетняй дзяржавай» і ёй «час выйсці з моладзевых сутычак і перайсці да больш сталай, новай палітыкі». Паводле яе слоў, і ўлада, і апазіцыя павінны прыкласці максімум намаганняў, каб панізіць палітычную палярызацыю ў краіне і знайсці агульныя шляхі для прымірэння. Прэзідэнт Грузіі лічыць, што гэты працэс павінен пачацца без прадумоваў з кансультацый, быць інклюзіўным, празрыстым. У сувязі з гэтым Зурабішвілі наведала Патрыярхію Грузінскай праваслаўнай царквы і сустрэлася з каталікосам-патрыярхам усяе Грузіі Іліяй II, у якога, як паведамляе прэс-служба адміністрацыі прэзідэнта, папрасіла благаславення. ГПЦ, у сваю чаргу, паведамляе, што царква падтрымала ініцыятыву Зурабішвілі, накіраваную на пераадоленне грамадскай палярызацыі.

- Чым абумоўленая ініцыятыва Саламе Зурабішвілі аб прымірэнні ўладаў з апазіцыяй? Гэта жаданне прэзідэнта ці чарговая дырэктыва Захаду?

- Гэта рашэнне Вашынгтона і Бруселя. Што тычыцца таго, наколькі Зурабішвілі незалежна прымае падобныя рашэнні і звяртаецца да дадзеных ініцыятыў, то я асабіста ведаю прэзідэнта, мы разам з ёй на працягу многіх гадоў (яшчэ да яе прэзідэнцтва) змагаліся супраць рэжыму Міхаіла Саакашвілі: праводзілі пратэстныя акцыі, сустракаліся з рознымі палітыкамі. На той момант у яе была іншая палітыка, іншыя погляды. Тады Зурабішвілі лічыла, што прымірэнне з апазіцыяй недапушчальна, Саакашвілі і яго паплечнікі павінны несці крымінальную адказнасць за злачынствы, якія яны здзейснілі супраць дзяржавы і грамадзян Грузіі. Літаральна месяц таму Зурабішвілі заяўляла, што ніякага прымірэння з апазіцыяй не будзе, а цяпер дырэктыва Захаду аказалася больш важкай. Пра якое прымірэнне можа ісці гаворка, калі народ пацярпеў ад рэжыму Саакашвілі? Гэта раўнасільна таму, калі б пасля Другой сусветнай вайны нехта стаў бы мірыцца з Гітлерам і эсэсаўцамі.

- Сёння Вашынгтон і Брусель адкрыта дэкларуюць прынцып адчыненых дзвярэй НАТА для Грузіі. Гэта міф, з дапамогай якога Захад толькі спрабуе падражніць Расію, ці рэальнасць?

- Гэта не міф. Сёння Турцыя ў нейкай ступені стала ненадзейным партнёрам НАТА. Рэджэп Эрдаган прытрымліваецца сваёй палітыкі. Адпаведна, на Захадзе выдатна разумеюць, што Азербайджан на Каўказе ажыццяўляе сваю палітыку, якая не з'яўляецца варожай у адносінах да Крамля, Арменія ўваходзіць у АДКБ і таксама не варагуе з Расіяй, нягледзячы на ​​тое, што сённяшнія ўлады (Арменіі) укамплектаваны сорасаўскімі кадрамі. І вось амерыканцы падумалі: каб не страціць Каўказ поўнасцю, трэба яшчэ больш актывізавацца ў Грузіі. Грузія зараз - гэта кропка кіпення, плюс грузінская палітычная эліта цалкам фінансуецца і падкантрольная Амерыцы. Адпаведна, Вашынгтон знайшоў зручны час зацягнуць Грузію ў НАТА.

- Які, на ваш погляд, будзе рэакцыя РФ у выпадку ўступлення Грузіі ў блок НАТА?

- Я думаю, што Расея вельмі мякка ставіцца да дадзенага пытання. Я, зразумела, не падштурхоўваю РФ на нейкі дзікі мілітарызм, ваенную канфрантацыю з Захадам і НАТА, але Масква, кіруючыся нормамі міжнароднага права, мае права забяспечыць сваё мірнае існаванне і бяспеку. Калі амерыканцы забяспечваюць сваю геапалітычную акупацыю за акіянам, то чаму Расея не можа дазволіць сабе і забяспечыць свае жыццёва важныя інтарэсы.

- Многія аналітыкі пагаворваюць, што, акрамя ўцягвання Грузіі ў арбіту НАТА, Захад прасоўвае і навязвае Грузіі свае "каштоўнасці". Напрыклад, спрабуе зладзіць раскол у ГПЦ (як ва УПЦ на Украіне), укараняе свае стандарты, якія тычацца правядзення флэшмобаў ЛГБТ, укараняе наркаманію, разумеючы пры гэтым, што ўсё гэта спараджае хвалю пратэстных акцый з боку грузінскага насельніцтва. Якая мэта?

- Гэта вельмі вялікая небяспека. Свядома змяняецца мысленне ў грузінскім грамадстве, якое кантралюецца ідэалагічнай часткай Захаду. Найважнейшае тут заключаецца ў тым, што ў Грузіі не існуе супрацьвагі. Няма кансалідаванага цэнтра ці блока, які б адстойваў правы большасці традыцыйных грузінаў. Усе партыі, якія называюць сябе прарасейскімі, прагрузінскімі ці дэкларуюць антызаходнія кірункі, яны ўсё роўна кантралююцца заходнімі ж спецслужбамі. Усе тыя нашумелыя акцыі, якія праходзілі ў краіне, - гэта не заслуга нейкай асобнай палітычнай партыі - гэта заслуга выключна грузінскага народа.

- Ці азначае паход Саламе Зурабішвілі да каталікоса-патрыярха Іллі II, што яна будзе дзейнічаць у абарону праваслаўя ў Грузіі?

bbabo.Net