Фішынгавыя лісты - прызабыты тып махлярства, пасланыя на дурылку (або на дурнічку) дзеля лёгкай нажывы. Звычайна грубыя і сякерныя па напісанні, накшталт лістоў амерыканскага вайскоўца з Ірака, або адкрыта дурныя як "нігерыйскія лісты". Але не такі наш Мікола. Яго першы адказ быў вялізным, карэктным і, галоўнае, амаль пісьменным.
«Я нарадзіўся і вырас у Маскве, пражыў там да 26 гадоў, - паведамляў рэспандэнт. – Скончыў эканамічны факультэт МДУ, але, прапрацаваўшы крыху больш за год па сваёй спецыяльнасці, я зразумеў, што гэта зусім мне не па душы).
Цяпер мне 38 і ўжо досыць доўгі час я жыву ў Парыжы, тут у мяне свая справа, невялікі аўтасалон, машыны мая слабасць. Не падумай, што выхваляюся, проста хачу, каб ты даведалася пра мяне няшмат) У гэтым мне дапамог Айцец, калі быць сумленным. Вось таму і з'ехаў з Расіі. У Маскве ў гэтай сферы перабор, не было сэнсу нават спрабаваць, ды і ці наўрад у мяне ў адзіночку ўсё б атрымалася…»
У такім жа эпісталярным духу былі выкладзены "факты" аб тым, што Бацька (так у лісце, з вялікай) дзіўнага Нікаля француз, а Мама руская. Што ён часам бывае ў Расіі, а ўжо як сумуе, не перадаць словамі. Ну проста герой булгакаўскага "Бега", а не прадавец машын.
Што адразу наштурхнула на думкі аб махлярстве? Першы ліст быў атрыманы з аднаго адраса, другі з другога. Адразу заяўленая адмова размаўляць у мэсэнджарах і сацсетках: нібыта, Мікалай вар'яцка несучасны і няўпэўнена пачуваецца ў Інтэрнэце. Імгненны пераход на "ты" - звычайна людзі нашага ўзросту так не пераскокваюць. Агульная нейкая саладжавасць тэксту, хоць нельга не прызнаць, псіхалагічна ліст выбудаваны дакладна. Рэспандэнт не напірае, піша карэктна, пытаецца пра жыццё, цікавіцца захапленнямі... Шле адразу 4 фатаграфіі…
Але галоўны пракол фірма "Мікалай і К" дапусціла ў другім лісце: "Я знайшоў тваё фота ў (назва сацсеткі, дзе ёсць і фатаграфіі, і знаёмствы)". Я там ніколі не была. Яшчэ памылка - другі ліст, як і трэці-чацвёрты (якія, дарэчы прыйшлі, нягледзячы на тое, я яму не адказвала), звярталася да Святланы. Мабыць, таму, што наступнае рассыланне робіць робат, і ў яго ў базе няма такога імя як у мяне, яно рэдкае.
Забіўшы ў Інтэрнэце тэкст і выходныя дадзеныя французскага эмігранта, якога ірве на радзіму, я выявіла цэлыя залежы нявест, якія не адбыліся. Першая знойдзеная гісторыя на тэму - анкета з тымі ж самымі фота, што былі дасланыя мне, ад 2014 года. Тады Мікалаша яшчэ быў Аляксандрам з Пецярбурга.
Ужо да 2016-га года ён выйшаў на "міжнародны ўзровень". Дзмітрый і Мікалай з Парыжа, Дзяніс з Марсэля, Марк з Італіі, Алан з Канады… Быў нават Гоша, ён жа Гога, ён жа Жора. Уладальнік аўтабізнэсу, рэстаратар, банкір. Гісторыя ўсё адна і тая ж, з невялікімі варыяцыямі. Фота трапляюцца двух тыпаў - ці тыя, што даслалі мне, ці ж на іх вядомы еўрапейскі фітнес-гуру.
Далейшыя лісты-адказы ўсё таксама ішлі як пад капірку. Рэспандэнт ігнаруе тое, што яму адказваюць жанчыны, піша ўсім адно і тое ж. Я, напрыклад, ужо ў другім лісце пацікавілася матывамі і колькасцю банды ашуканцаў. Прыйшоў адчувальны адказ аб тым, як Мікалай засумаваў у бізнес-паездцы, і крыху пра яго няўдалае асабістае жыццё. Трохі сонцы ў лядоўні вадзе…
З апавяданняў "нявест" я даведалася, што далей, па ўсталяванай схеме, ён будзе пісаць аб тым, што ідзень нараджэння да жонкі сябра і не ведае, што ёй падарыць. Потым нібыта збярэцца ў Маскву, але ў апошнюю хвіліну не зможа: справы, бізнэс… Затое ад шчадротаў, бо французы вядома якія шчодрыя людзі, вышле падарунак замежнай транспартнай кампаніяй. Часцей за ўсё "французскі сувязны" не можа ўтрымацца ад таго, каб падарыць невядомай жанчыне ювелірнае ўпрыгожванне. Але часам і наўтбук.
Толькі вось бяда, непамятлівы Мікалай (Дзяніс, Дзмітры, Гоша) кожны раз забывае аплаціць дастаўку падарунка на тэрыторыі РФ. І каштуе гэтая дастаўка заўсёды таксама аднолькава, 53 еўра (па курсе, зараз каля 4,5 тысячы рублёў). Вось гэта, уласна, і ёсць мэта ўсяго прадпрыемства - стрэсці з даверлівай жанчыны гэтыя самыя еўра.
Судзячы па водгуках у Сеткі, фокус не раз пракочваў, некаторыя нават прымудрыліся аплаціць атрыманне некалькіх «падарункаў». Спрацоўвае прымітыўны як тры капейкі разлік - тут вам і вера ў прыгожага прынца, і ў халяву.У дачыненні да дастаўкі "падарунка" пададзена ўсё вельмі дакладна. Пракінуты ў хакерстве злачынец стварыў цэлы сайт фэйкавага транспартнага сэрвісу, тамака можна і шлях пасылкі адсачыць па нумары і кадыфікатару. Маштаб дзеянняў «Мікалая» таксама здзіўляе - гэта не толькі ўся тэрыторыя Расіі, ад паўднёвых да паўночных мораў, але таксама Беларусь і краіны СНД. Дзіўна, што да гэтага часу ён так і не прыцягнуў да сябе ўвагу праваахоўных органаў.
У спам «Мікалая» адправіць складана - тут жа генеруюцца новыя адрасы, і яго паведамленне ўзнікае зноў. А вось што будзе, калі ты ўжо дайшла да стадыі "падарунку", а плаціць не хочаш? - хвалююцца дамы. Ды нічога не будзе. Бо ніякага падарунку няма, транспартнай кампаніі і самога Мікалая насамрэч таксама няма. Але яшчэ месяцы два ўпарты бот будзе бамбаваць пошту сваімі лістамі. Абавязкова напіша і сам герой рамана - ён па сюжэце, для большай дакладнасці, прама перад "адпраўкай падарунку" з'яжджае ў камандзіроўку.
«Прабіўшы гэтую «транспартную кампанію», я зразумела, што гэта лахатрон, - дзеліцца Алена з Екацярынбурга. - У сваім адказе паслала яго ад душы. Піша на другі дзень: "Дзякуй, Лена, я дабраўся, увесь час думаю пра цябе". Вось проста першы чалавек у маім жыцці, які не толькі дабраўся па азначаным адрасе, але яшчэ адтуль і піша»…
bbabo.Net