Расія (bbabo.net), - Захаванне гістарычнай памяці беларусы і расіяне звязваюць з памяццю аб тых, хто абараніў краіну ў гады ваеннага ліхалецця. Гэта святая памяць увайшла ў генетычны код народа, аб гэтым сведчаць сачыненні беларускіх школьнікаў: 45 тысяч дзіцячых твораў выдадзены ў Мінску і падораны Прэзідэнту Аляксандру Лукашэнку.

А зусім нядаўна адбылася ўрачыстая перадача Беларускаму дзяржаўнаму музею гісторыі Вялікай Айчыннай вайны бюстаў Герояў Савецкага Саюза генерала арміі Васіля Маргелава і партызанкі Зінаіды Партновай - расіян, якія ўступілі ў сутычку з нямецкімі захопнікамі на тэрыторыі Беларусі. Акцыя прайшла ў рамках расійскіх праектаў "Алея расійскай славы" і "Памяць народа: у імя міру" пры актыўным удзеле дабрачыннага фонду, створанага вядомым беларускім плыўцом-паралімпійцам Аляксеем Талаем.

У Залу воінскай славы музея прыйшлі ў гэты дзень ветэраны і мінскія сувораўцы, дыпламаты і дзяржслужачыя.

- Трэба ведаць і вывучаць наша агульнае мінулае, каб выкарыстаць гэтыя веды на балазе Радзімы, перадаць іх будучым пакаленням, - перакананая масквічка Людміла Серабракова, дачка майстра танкавых удараў Андрэя Серабракова, які стаў Героем падчас фінскай вайны, а загінулага ў 1942 году пры абароне . - У нашай Айчыне мужчына заўсёды быў абаронцам. Для Беларусі, якая асабліва моцна пацярпела ў гады вайны, гэта заўсёды актуальна. Я ў мінулым педагог, часта бывала з расійскімі рабятамі ў месцах баявой славы Беларусі. Брэсцкая крэпасць, Хатынь - кожны раз кім да горла падступаў, заўсёды дзівіліся, як жа людзі такое вытрымалі?

Характэрна, што міні-бюсты герояў Вялікай Айчыннай арганізатары акцыі ўрачыста ўручаюць рабятам, чые бацькі загінулі ўжо ў наш час - у Сірыі, іншых "гарачых кропках"... Трэба бачыць у гэтыя моманты вочы дзяцей, гаворыць Людміла Серабракова. Нешта падобнае адбывалася і ў Мінску, калі сімвалічныя ўзнагароды ўручалі школьнікам, сувораўцам, якія напісалі найбольш пранікнёныя эсэ пра подзвігі продкаў у гады вайны.

- Скульптурныя партрэты Герояў стануць важнай часткай агульнай экспазіцыі музея, - сказаў міністр культуры Беларусі Анатоль Маркевіч. - Перадача Беларускаму дзяржаўнаму музею гісторыі Вялікай Айчыннай вайны бюстаў Герояў, як і выданне 45 тамоў дзіцячых эсэ аб тым, якая вялізная цана была заплачана за Вялікую Перамогу, пацвярджаюць важнасць гэтай працы. Тое, што маладое пакаленне захоўвае памяць аб гераізме сваіх продкаў, дае магчымасць выказаць упэўненасць у тым, што наша мірнае жыццё знаходзіцца ў надзейных руках. Няхай нас пачуюць тыя, хто спрабуе сказіць гістарычную праўду: мы гэтага не дазволім! У нас для гэтага ёсць усё - наша вялікая гісторыя і нашае вялікае імкненне захаваць свет.

Мінскі суворавец Артур Касінскі - адзін з тых, хто рыхтуецца выканаць гэту высокую місію. Узорная выпраўка, выдатная вучоба... А яшчэ ганаровы медаль у гонар 65-годдзя сувораўскага вучылішча, значок парашутыста - усё гэта пацвярджае тое, што малады чалавек сур'ёзна рыхтуецца стаць сапраўдным абаронцам сваёй Радзімы.

- Я цвёрда вырашыў пайсці па шляху бацькі-афіцэра, - кажа Артур. - Буду паступаць у Ваенную акадэмію, каб стаць лётчыкам. Для нас, сувораўцаў, подзвігі герояў Вялікай Айчыннай служаць канкрэтным прыкладам любові да Радзімы.

Жывым узорам патрыятызму і проста жыццёвай стойкасці можа служыць дзейнасць заснавальніка дабрачыннага фонду паралімпійца Аляксея Талая, які таксама прысутнічаў на цырымоніі ў музеі.

У юнацтве Аляксей падарваўся на міне, якая чакала сваёй гадзіны з часоў вайны, пазбавіўся рук і ног. Але не зламаўся! Знайшоў сябе ў спорце, у служэнні грамадству, выхоўвае чацвярых дзяцей. Нікога з прысутных на цырымоніі не пакінулі абыякавым яго словы:

- Мы сабраліся тут дзеля нашых дзядоў і прадзедаў. Памяць аб іх назаўжды ў нашых сэрцах. Будзем і далей несці гэты агонь, расказваць пра іх дзецям, унукам, праўнукам, каб памяталі: яны з'яўляюцца нашчадкамі пераможцаў. Нашчадкамі тых, хто вызваліў нас ад фашысцкай чумы. Мы гэтага ніколі не забудзем. Трэба расказваць нашым дзецям і пра тое, наколькі свет каварны. Аб тым, што кожны з нас павінен умець пастаяць за сябе. За сваю зямлю, за сваю маму. Так мне казаў дзядуля, калі я ў яго пытаўся, навошта ён пайшоў у партызанскі атрад: хто абароніць нашу краіну, маму, малодшую сястру, як не я? Мы павінны быць моцныя і трымаць строй, інакш сомнут.

У планах супрацоўнікаў праекта "Памяць народа: у імя міру" - чарговая патрыятычная акцыя. Гаворка ідзе аб увекавечанні памяці аб Доктару Лізе, якая ляцела ў ахопленую вайной Сірыю, каб дапамагчы бяздольным дзецям, і трагічна загінулай.

"Мы абавязкова прыедзем у Мінск з прэм'ерай дакументальнага фільма аб гэтай гераічнай жанчыне", - запэўніла прадстаўнік праекта Аксана Бондарава.

Жадаеце ведаць больш аб Саюзнай дзяржаве? Падпісвайцеся на нашы навіны ў сацыяльных сетках.

bbabo.Net