Расія (bbabo.net), - Зрабіць дакладны прагноз адносна Sars-Cov-2 немагчыма, аднак засноўваючыся на дадзеных аб іншых вірусах, можна з вялікай доляй верагоднасці выказаць здагадку, што кожная яго новая мутацыя будзе ўсё менш патагеннай. Пра гэта ў інтэрв'ю іспанскай El Mundo заявіў прафесар імуналогіі Міланскага дзяржаўнага ўніверсітэта і навуковы кіраўнік Фонду Дона Ньокі Марыё Клерычы.
"Ніхто не можа дакладна сказаць, што чакае нас у будучым. Тым больш, што гэта вельмі дзіўны вірус, які пастаянна кідае нам выклік. Аднак мы можам узгадаць, што адбывалася з іншымі вірусамі", - адзначыў эксперт. Паводле яго слоў, вядома як мінімум аб сямі выпадках перадачы каранавірусаў ад жывёл чалавеку, і Sars-Cov-2 толькі апошні з іх. Звычайна пасля вострай фазы вірус становіцца значна мякчэй. "Зыходзячы з таго, што было з усімі астатнімі каранавірусы, цалкам лагічна выказаць здагадку, што тое ж самае адбудзецца і з гэтым", – указаў Клерычы.
Ён звярнуў увагу на тое, што вірусы таксама імкнуцца выжыць, таму і мутуюць, становяць усё менш патагеннымі, каб жыць разам з носьбітам. Выключэнне з гэтага правіла прадстаўляе толькі Эбола, якая заражае і забівае на працягу некалькіх дзён.
"Грунтуючыся на біялогіі вірусных інфекцый, існуе тэарэтычная магчымасць з'яўлення больш небяспечнага варыянту, але значна больш верагодна, што з'явяцца іншыя, значна менш небяспечныя варыянты", - адзначыў Клерычы. "Вірусы, па сутнасці, эвалюцыянуюць у канфігурацыю, якая забяспечвае дынамічную раўнавагу паміж чалавекам і вірусам, дазваляючы ім суіснаваць", - дадаў эксперт.
Як звярнуў увагу даследчык, існуе вялізная колькасць вірусаў, з якіх чалавек сутыкаецца толькі з 220-250, некаторыя з іх жывуць з намі ўжо сотні тысяч гадоў, іншыя з'явіліся нядаўна, так ВІЧ з'явіўся толькі 80 гадоў, а Sars-Cov-2 – два гады таму.
Калі той ці іншы вірус пападае ў арганізм чалавека, імунная сістэма перамыкаецца на дужанне з ім, яна вядзецца датуль, пакуль не будзе дасягнуты баланс. "Таму што імунны адказ ніколі не зможа поўнасцю забіць вірус. Амаль усе вірусы, якія заражаюць нас, застаюцца з намі на ўсё жыццё ў "маўклівым" стане, таму што імунная сістэма кантралюе іх, але ніколі не знішчае", - распавёў Клерычы. Паводле яго слоў, класічным прыкладам гэтага з'яўляецца герпес, ліхаманка, якая з`яўляецца на вуснах. "Яна суправаджае нас усё жыццё, яе кантралюе імунная сістэма, часу імунная сістэма слабее, і ў нас узнікае ліхаманка. Не таму, што ў вас новы кантакт з вірусам, а таму, што вірус прысутнічае заўсёды", - адзначыў вучоны.
bbabo.Net