Псіхолагі распавялі, чым адрозніваецца закаханасць ад кахання і чаму не трэба штучна падоўжыць пачуццё закаханасці, паведамляе РІА «Навіны».

"Каханне прынята лічыць пачуццём, а закаханасць – гэта пачатковая стадыя гэтага працэсу, якая можа перарасці ў каханне, ці ж можа скончыцца на гэтай стадыі", – патлумачыла нейрапсіхолаг Юлія Пуніна.

Паводле яе слоў, закаханасць - гэта "часовы эйфарычны кактэйль" з розных эмоцый, фізіялагічных і псіхалагічных рэакцый. У гэты перыяд у чалавека нестабільная свядомасць і фізіялогія, ён знаходзіцца на эмацыйных і псіхафізіялагічных арэлях. Доўга быць у стане закаханасці не атрымаецца, таму што прырода не дае нам працяглы час знаходзіцца ў такім незбалансаваным стане.

У сваю чаргу псіхолаг Вольга Батуева адзначыла, што ў перыяд закаханасці чалавеку характэрна ідэалізаваць умілаванага.

Адмыслоўцы сыходзяцца ў меркаванні, што значна лепш, каб закаханасць перарасла ў больш сталае пачуццё, калі прымаеш і кахаеш чалавека, а не ідэальная выява, які не адпавядае рэчаіснасці.

Пры пабудове працяглых і спелых адносін важныя агульныя інтарэсы, каштоўнасці, мэты, а таксама ўменне размаўляць і чуць адзін аднаго.

«Немагчыма здагадацца пра тое, чаго хоча іншы чалавек, трэба пра гэта размаўляць, і размаўляць з жывым чалавекам, а не з фантазіяй, якая ёсць у галаве. Важна прымаць чалавека, скажам так, у 3D-мадэлі з усімі добрымі якасцямі і недахопамі, а не як плоскага персанажа», - дадала Батуева.

Раней расіянам расказалі, як гатаванне ўплывае на адносіны ў пары.

bbabo.Net