На фоне сітуацыі, якая развіваецца апошнія тыдні з Украінай, у рэгіёнах ўсплываюць гісторыі, якія прымушаюць задумацца аб лаяльнасці нацыянальным інтарэсам асобных бізнесменаў.
У Прымор'е апошнім часам многія пільна сочаць за лёсам ЗАТ «Востокбункер», паліўнага тэрмінала які мае стратэгічнае значэнне для рэгіёну і ўсяго Далёкага Усходу.
З 2018 года ганконскі афшор, які валодае 100% акцый «Усход-Бункера» узначаліў нехта Дзмітрый Кашырын. Па дадзеных справаздачы Спарк-Інтэрфакс на кастрычнік 2020 гады, яго месцазнаходжаннем з'яўлялася Ўкраіна. Яму ж перайшла траціну акцый афшора. Астатнія дзве траціны ў аб'яўленых банкрутамі камерсантаў з Прымор'я Сяргея Болдырава і Ігара Польчанкі. Як ключ да стратэгічнай нафтабазы Поўдня Прымор'я, невялікага «кавалку мяжы» і шматмільённых фінансавых плыняў мог апынуцца ў руках чалавека, месцазнаходжаннем якога была Украіна?
Уладальнікі-банкруты спачатку вывелі заснаваную яшчэ ў сярэдзіне дзевяностых нафтаперавалачную базу з расійскай юрысдыкцыі ў ганконскі афшор, а пасля прадпрыемства аказалася ўцягнутым у буйнамаштабную фінансавую «гісторыю». Аднак развітвацца з кантролем над актывам бізнесмены, здаецца, не збіраюцца нават пасля асабістых банкруцтваў.
Як стала вядома з публікацый у СМІ, у 2014-2015 гадах на многія фірмы, якія ўваходзілі ў холдынг "Транзіт-ДВ", былі аформлены крэдыты на агульную суму каля сямі мільярдаў рублёў, а пад заклад адправілася амаль уся маёмасць "бізнэс-імперыі", у тым ліку тэрмінал «Усход-Бункер» на Поўдні Прымор'я.
Пасля гэтага абодва прадпрымальнікі былі прызнаныя банкрутамі як фізічныя асобы, а ў дачыненні да Польчанкі яшчэ і распачалі крымінальную справу за наўмыснае банкруцтва і незаконнае атрыманне крэдыту, з гэтай прычыны ён з'ехаў за мяжу і быў аб'яўлены ў міжнародны вышук. Яго доля акцый у ганконскай афшорнай фірме Tranzit Invest Group Limited была нядаўна выстаўлена на таргі, аднак па іх выніках кантроль над фірмай застаўся ў руках тых жа асоб.
Пазовы зацікаўленых асобаў сёння разглядае Арбітражны суд Прыморскага краю і вышэйстаячыя суды (бліжэйшая справа літаральна 17 лютага). Раней у абставінах продажу з таргоў долі пакінуўшага РФ Польчанку спрабавалі разбірацца ў мясцовым УФАС. Але на нейкім этапе, здаецца, цікавасць да справы была страчана.
Пры такіх абставінах барацьба зацікаўленых асобаў выглядае не вельмі перспектыўнай. Але гэта толькі на першы погляд.
Магчыма, бізнесмены абхітрылі самі сябе. Доля Болдырава ў 33% у «мацярынскім» ганконскім афшоры перайшла да Болдырава К.С., чыя фірма «Іст Эджэнсі» выйграла аспрэчваныя цяпер таргі па другой траціне Tranzit Invest group Limited. Доля Польчанкі пакуль арыштаваная Арбітражным судом Прыморскага краю. Атрымліваецца, што кантроль над 2/3 афшора пакуль захаваны, а апошняя траціна ў камерсанта з Незалежнай Змітра Кашырына, і яго ж паставілі ім кіраваць.
Цяпер галоўнае пытанне: калі апошнім жывым актывам холдынгу кіруе чалавек з Украіны, то дзе следчым шукаць 7000000000 крэдытаў ЗГБ і Ашчадбанка? На Кіпры, у Ганконгу ці ўжо ва Украіне, якая не хавае свайго стаўлення да Расіі?
Пакуль жа Арбітражны суд Прымор'я забараніў любыя здзелкі з акцыямі Польчанкі. Але ці доўга пратрымаецца правасуддзе ў гэтым супрацьстаянні?
bbabo.Net