Bbabo NET

Грамадства Навіны

Сурвэткі, заціскі і акуляры. Што лекары забываюць у пацыентах

Не менш часта «дастаюцца ў падарунак» пацыентам і медыцынскія інструменты - катэтары, скальпелі, заціскі і іншыя.

Хірург, вучоны і педагог Уладзімір Раднаеў успомніў выпадак з практыкі, калі пасля холецистэктомии (аперацыі па выдаленні жоўцевай бурбалкі) пацыент прыйшоў на паўторны агляд са скаргамі на тое, што не можа сагнуцца.

«Мы зрабілі рэнтген, а там уздоўж ўзыходзячай часткі тоўстай кішкі ляжыць тарсіённы заціск. Яго канцы ўпіраліся ў печань, а браншы - у правую падуздышную вобласць. Без шуму, ціха - так прынята было ў СССР - і пад мясцовай анестэзіяй выдалілі заціск. Хворы ўстаў і пачаў згінацца прама ў аперацыйнай», - распавёў лекар.

Па словах Раднаева, пацыент быў у захапленні ад працы дактароў - "адзін рух рукі і боляў няма". А хірургі і медсёстры моўчкі толькі ўсміхаліся. Пры гэтым хірург, які праводзіў першую аперацыю і забыўся заціск, як сцвярджае Раднаеў, сапраўды выдатны доктар, і тое, як ён пакінуў інструмент унутры пацыента, да гэтага часу застаецца загадкай.

Верагодней за ўсё, у тым выпадку, як гэта часцей за ўсё бывае, аказаўся вінаваты чалавечы фактар. Ён жа стаў віной у сітуацыі, якую прыводзіць у прыклад хірург Максім Аўдзееў: у медыцынскай практыцы нават быў выпадак, калі ўнутры пацыента доктар пакінуў свае акуляры, і растлумачыць нічым іншым, акрамя як непамятлівасцю доктара, гэта нельга.

«Непазбежны вынік любой урачэбнай дзейнасці»

Як запэўнівае Аўдзееў, падобныя сітуацыі - непазбежны вынік любой урачэбнай дзейнасці. Любая маніпуляцыя можа суправаджацца тымі ці іншымі ўскладненнямі, у тым ліку і такімі, як пакінуты ў целе пацыента прылада медыцынскага прызначэння.

«Падобнае здараецца не толькі ў Расіі і, насуперак ходкаму меркаванню, не кажа аб тым, што ў нас самыя дрэнныя лекары.

Адна з лепшых медыцынскіх устаноў планеты – клініка Мейо (ЗША) – дае штогадовыя справаздачы па зафіксаваным у клініцы ўскладненням. Там таксама ёсць пункт аб колькасці пакінутых рэчаў у арганізмах пацыентаў», - канстатуе хірург.

Гэта, зрэшты, ніяк не апраўдвае пакутаў пацыента, зазначае Аўдзееў. Калі такое ўсё ж адбылося, дактары павінны аказаць бясплатную медыцынскую дапамогу і выплаціць кампенсацыю.

Як зразумець, што ў целе нешта забыліся

Яўных сімптомаў знаходжання «чагосьці там яшчэ» у целе распазнаць самому пацыенту без відавочных сімптомаў немагчыма, кажа Аўдзееў. Пра гэта могуць сказаць толькі болі, нагнаенні ці тэмпература, але і яны з'яўляюцца не заўсёды. Таму што большасць медыцынскіх інструментаў інэртныя - гэта значыць чалавек спакойна існуе з імі ўнутры.

«Тэарэтычна ад знаходжання іншароднага прадмета ўсярэдзіне можна памерці, але мне складана ўявіць выпадак, у якім падобная сітуацыя магчымая. Усе медыцынскія вырабы праходзяць сертыфікацыю, таксічныя рэчывы выдзяляць не павінны і не могуць. Таму калі смяротны зыход і магчымы, то ў выключным выпадку», - адзначае лекар.

Паводле яго слоў, калі тая ж марлевая сурвэтка будзе доўгі час знаходзіцца ўнутры і гніць, што дакладна будзе суправаджацца болямі, а пацыент не звернецца па ўрачэбную дапамогу і будзе бяздзейнічаць некалькі тыдняў, у яго могуць пачацца ўскладненні, але і гэта наўрад ці прывядзе да смерці.

Іншае пытанне ў тым, як ставіцца да падобнай праблемы, зазначае Аўдзееў. Любыя ўскладненні выключаць нельга, але падобныя выпадкі часцей за ўсё здараюцца ў экстраных сітуацыях: калі аперацыю трэба праводзіць хутка, а лік ідзе на секунды. Чалавечы фактар ​​адмяніць нельга, гаворыць хірург. Як і немагчыма звесці падобныя выпадкі да нуля.

Але, мяркуе лекар, медыцынская супольнасць можа зрабіць шмат для таго, каб іх мінімізаваць. І для гэтага трэба не замоўчваць падобныя выпадкі, як часта адбываецца, каб пазбегнуць лішніх праблем і крымінальных спраў, а праводзіць паўнавартасны "разбор палётаў" і весці справаздачнасць, каб рэгламенты мяняліся і падобных памылак хірургі ў будучыні не дапускалі.

Хтосьці гэта кантралюе?

Як запэўнівае стаматолаг-артапед і кандыдат медыцынскіх навук Міхаіл Саўлін, ва ўсіх дзяржаўных і прыватных клініках сёння ёсць строгія рэгламенты і пратаколы лячэння, якія распаўсюджваюцца на ўсе напрамкі. Лекар заўсёды аперуе ў прысутнасці асістэнтаў, у задачы якіх уваходзіць у тым ліку кантроль усіх прылад і матэрыялаў. Ідзе строгі ўлік да і пасля самой аперацыі. Менавіта таму падобныя сітуацыі - вялікая рэдкасць. Калі казаць пра хірургічную практыку, то прычынай памылкі лекара можа быць толькі барацьба за жыццё пацыента і амаль "палявыя" ўмовы, пацвярджае эксперт.

«Калі казаць пра стаматалагічную практыку, то такія сітуацыі таксама магчымыя, але яны звязаныя ў большай ступені са шлюбам інструментаў. Кожны вытворца дае пэўны працэнт на няякасныя інструменты, і кожны лекар улічвае гэта пры лячэнні пацыентаў і паведамляе аб гэтых рызыках загадзя.

Больш за тое, гэта прапісваецца ў добраахвотнай дамове, і пацыент апавешчаны аб магчымасці такіх сітуацый загадзя », - адзначае Саўлін.

У плане кантролю ўсё аналагічна - ёсць кантрольныя рэнтгенаўскія здымкі, улік матэрыялаў. Таму ўсе рызыкі зведзены практычна да нуля, дадае ён.

Як пакараюць лекара?

Па словах адваката Максіма Калінава, калі гэта адбылося - не толькі можна, але і трэба патрабаваць кампенсацыю шкоды. Перад гэтым лепш за ўсё правесці судова-медыцынскую экспертызу, каб зразумець, ці не прычыніла іншароднае цела якіх-небудзь іншых пашкоджанняў арганізму, і, зыходзячы з гэтага, адштурхоўвацца ад сумы маральнай і матэрыяльнай шкоды.

«Грошовыя сродкі будуць спагнаныя з лекара абавязкова, а на якую суму - вырашыць суд на падставе прадстаўленых дакументаў. Акрамя гэтага, лекар як мінімум будзе прыцягнуты да дысцыплінарнай адказнасці, гэта значыць атрымае вымову ці будзе звольнены. На меркаванне кіраўніцтва», - кажа юрыст.

Аб завядзенні крымінальнай справы і пазбаўленні волі ж гаворка ісці не можа, настойвае Калінаў. Адзінае выключэнне - калі пытанне будзе разгледжана ў катэгорыі аказання паслуг неналежнай якасці медыцынскіх паслуг, аднак і тут усё залежыць ад канкрэтных абставін, паколькі кожная справа разглядаецца асобна.

Што да адказнасці, яе нясе непасрэдна лекар, які праводзіў аперацыю.

«Хірург - апошняя інстанцыя, ён за ўсё адказвае. І таму зараз ахвочых працаваць хірургам становіцца ўсё менш. Спадзяюся, што хутка аперацыі будуць праводзіць робаты, там выключаецца чалавечы фактар», - сказаў на заканчэнне хірург Уладзімір Раднаеў.

Сурвэткі, заціскі і акуляры. Што лекары забываюць у пацыентах