Прэзідэнт Расіі Уладзімір Пуцін падпісаў указы аб прызнанні незалежнасці ДНР і ЛНР. Цяпер рэспублікі могуць не толькі заключаць гандлёвыя дамовы з РФ, але і звяртацца па гуманітарную і ваенную дапамогу. Гэта падзея стала для жыхароў Данбаса сапраўдным святам.
Першы дзень прызнання рэспублік луганчане змаглі адзначыць толькі сярод сваіх сем'яў. Абстаноўка на лініі судакранання застаецца трывожнай, грымоты выбухаў чутныя нават у цэнтры сталіцы. Запланаваны на 16 гадзін канцэрт на Цэнтральнай плошчы ў мэтах бяспекі прыйшлося адмяніць. Аднак людзі, якія выйшлі на вуліцы, ахвотна дзеляцца сваёй радасцю.
Аксана Калінчанкава, намеснік дырэктара па выхаваўчай рабоце каледжа інфармацыйных тэхналогій і прадпрымальніцтва не хавае эмоцый.
- У мяне проста ліліся слёзы шчасця. Вось праўда, мне не сорамна аб гэтым казаць. Гэтыя эмоцыі проста перапаўняюць знутры. Мы ж усё верылі, што гэты момант надыдзе і чакалі яго доўгія восем гадоў. І мы ўсе гаворым словы падзякі народу Расіі і прэзідэнту Уладзіміру Уладзіміравічу Пуціну. Вялікі вам усім дзякуй. Сонца сёння свеціць не проста так, і нават гукі кананады не могуць азмрочыць нашу радасць.
Мясцовы жыхар, малады чалавек з імем Аляксандр, перакананы, што рашэнне аб прызнанні рэспублік павінна было быць зроблена даўно.
- Мы рускія і не жадаем ніякіх заходніх павеваў. І я і мая мама вельмі любім Расію.
- Як вы думаеце, магчыма, што наступным крокам будзе прызнанне рэспублік у складзе Расіі?
- Думаю так. Наш народ жа сам цягнецца да Расіі. А потым і Харкаў і іншыя рускія гарады прызнаюць. Я б гэтага вельмі хацеў.
- Магчыма, што зараз у адказ на ўчорашнюю заяву, Украіна пяройдзе да эскалацыі?
- Украіна, на мой погляд, задаволеная слабая ва ўзбраенні. Усё, што ім даў Захад і НАТА, непрацоўная старызна. Гэта не ідзе ні ў якое параўнанне з расейскай зброяй.
Рашэнне прэзідэнта Расіі чакалі ўсёй сям'ёй, не адыходзячы ад тэлевізара, расказвае луганчанін па імені Максім. Мама нават слёз не змагла стрымаць. Потым быў святочны торт, набыты загадзя, бо ў рашэнні Уладзіміра Пуціна не сумняваліся ні хвіліны, і размовы наконт планаў на будучыню.
- Каб не каменданцкая гадзіна, сустракалі б на вуліцы з фееверкамі, - уздыхае хлопец. - Але бяспеку трэба выконваць, расслабляцца яшчэ рана. Упэўнены, што ўсё на Данбасе зараз будзе добра, жыццё наладзіцца, людзі перастануць баяцца. Цяпер мы чакаем наступны крок ад расійскага прэзідэнта - прыняцце рэспублік у склад Расійскай Федэрацыі.
bbabo.Net