Расія (bbabo.net), - Расійскі лыжнік Аляксандр Велякуноў выйграў скіатлон і заваяваў першае алімпійскае золата ў кар'еры. Гэтае ж золата стала першым для расійскай зборнай на Алімпіядзе ў Пекіне.

На апошніх трох кіламетрах вы, здаецца, ужо кайфавалі. Ледзь не танчылі, усміхаліся. Як гэта - ехаць, разумеючы, што праз дзве хвіліны твая мара будзе выканана?

Аляксандр Велуноў:Гэта нерэальныя эмоцыі. Апошні круг я бег і наварочваліся слёзы: вось яно - алімпійскае золата. У патрэбны момант, у патрэбную гадзіну, у патрэбныя секунды я бяру і выйграваю, забіраю тое, дзеля чаго ўсе спартоўцы свету трэніруюцца гадамі, імкнуцца выйсці на сваю лепшую форму менавіта на Алімпіядзе. Таму хачу сказаць вялікі дзякуй Пекіну і Кітаю, што менавіта тут я стаў алімпійскім чэмпіёнам.

Былі перадумовы да такога трыўмфу ўчора, пазаўчора?

Аляксандр Велуноў: Перадумовы былі яшчэ пасля "Тур дэ Скі". Я разумеў, што апускацца ніжэй няма куды. Ёсць толькі адзін шлях - паднімацца па прыступцы наверх. Была ўпэўненасць, што я магу выйграць. Хоць тры-чатыры дні таму я зрабіў інтэрвальную працу і калі паскараўся, рэальна плакаў, таму што мая хуткасць была ніжэй за трэніровачную. Я нават не дарабіў працу і з'ехаў у гатэль. Але, відаць, усё ж трэба было праз гэта прайсці, каб сёння быў ідэальны стан.

Вы ж, напэўна, размаўлялі па тэлефоне з Юрыем Віктаравічам Барадаўкам, пыталіся, што адбываецца…

Аляксандр Велуноў:Ён дыхаў, маўчаў. Не разумеў, што адбываецца. Але верыў, што праца была зроблена і ўсё павінна атрымацца. Учора, калі мы стэлефаноўваліся, ён сказаў - будзь спакойны і ўсё будзе.

Ці не занадта ўсё атрымалася?

Аляксандр Велуноў:З выгляду лёгка. Немагчыма стаць алімпійскім чэмпіёнам проста так. Самі разумееце, што было на шляху, што даводзілася перажыць, каб сёньня ўзяць і выйграць.

Чакалі, што нарвежцы сёння так "адваляцца"?

Аляксандр Велуноў: Я не ведаю, што наконт гэтага сказаць.

Трэнер зборнай Сяргей Турышаў сказаў, што гэтая траса для вас падыходзіць ідэальна…

Аляксандр Велуноў:Я не ведаю, для мяне яна, не для мяне, але тут складаныя ўмовы, складанае надвор'е, складаная траса, вось гэтыя два пад'ёмы па 300-350 метраў. Я рады, што такая складаная траса менавіта на Алімпійскіх гульнях, а не на Кубку свету.

Фініш са сцягам - гэта была мара?

Аляксандр Велуноў: Гэта нерэальнае. І я гэта раблю.

Калі ўпалі на першым крузе, была турбота?

Аляксандр Велуноў: Турботы не было. Упаў, супакоіўся. Зразумеў, што трэба пачынаць. Без падзення не станеш алімпійскім чэмпіёнам. Так што, можна сказаць, гэтае падзенне было запланавана.

Калі Ійва Нісканен на класічным этапе пайшоў у адрыў, вы ўпэўнена рванулі за ім ці былі думкі застацца, пачакаць…

Аляксандр Велуноў: Куды чакаць-то! Колькі можна чакаць! Яшчэ ў Пхенчхане былі магчымасці, але не спрацавала. Але, відаць, усё трэба было выйграваць.

Перад стартам гонкі гаварылася, што Клеба фаварыт гонкі. Звярталі на гэта ўвагу?

Аляксандр Велуноў: Калі ёсць нейкія навіны, то іх магу даведацца толькі ад жонкі Ганны. Што зараз робіцца ў медыя, я нават не ў курсе.

Паспелі з ёй паразмаўляць?

Аляксандр Велуноў:Так, крыху. Паглядзелі адно на аднаго.

Якія словы сказалі Спіцаву, калі з распасцёртымі абдымкамі сустрэлі яго на фінішы?

Аляксандр Велуноў:Не ведаю, трэба ў яго спытаць. Сустрэў з нашымі словамі. Сказаў яму, што мы гэта зрабілі і там, дзе патрэбна.

Пасля гэтага золата крылы з'явяцца ці зараз трэба выходзіць даказваць, што нездарма стаў алімпійскім чэмпіёнам?

Аляксандр Велуноў: Калі хвіліну выйграеш - гэта хіба выпадкова?

Каму прысвячаеце перамогу?

Аляксандр Велуноў:Усім заўзятарам, усім, хто перажываў, рэальна верыў. Родным, хто больш за ўсіх перажывае. Жадаю павіншаваць свайго бацьку, у якога ўчора быў дзень нараджэння. Падарунка ўчора не было, але я разумеў, што гонка на наступны дзень і гэта галоўны падарунак, які я магу зрабіць.

Калі задумаліся, што ўжо выйгралі?

Аляксандр Велуноў:Калі хвілінны стаў адрыў, зразумеў - пара ўжо крыху пакайфаваць.

Вы выйгралі ўсе: Алімпіяду, чэмпіянат свету, Кубак свету. Якая зараз матывацыя?

Аляксандр Велуноў:Пажывём-убачым.

bbabo.Net