Расія (bbabo.net), - Многія эксперты і простыя балельшчыкі называюць фінал Адкрытага чэмпіянату Аўстраліі па тэнісе ў Мельбурне гістарычным. Больш за пяць гадзін Данііл Мядзведзеў і Рафаэль Надаль змагаліся за галоўны тытул. У неверагоднай схватцы мацнейшым аказаўся іспанец, які адыграўся з 0:2 па сэтах - 2:6, 6:7, 6:4, 6:4, 7:5.

Мядзведзеў - адзін з самых неардынарных спартсменаў у свеце. Ён заўсёды шчыры, адкрыты, эмацыйны. Часта з-за свайго характару Даніілу даводзіцца змагацца не толькі на корце супраць чарговага саперніка, але і трыбун. На які прайшоў Australian Open у Мельбурне практычна ў кожным матчы расейца асвіствалі, мяшалі падаваць, ды і суддзі паводзілі сябе не занадта карэктна.

Узяць той жа паўфінал са Стэфанасам Цыцыпасам, з якім у Мядзведзева ўжо даўно далёка не ідэальныя адносіны. Расіяніна раззлавала тое, што бацька грэка ўвесь час падказваў свайму сыну з трыбун, што забаронена правіламі. Падчас паўзы паміж падачамі Данііл вырашыў высветліць у суддзі: чаму той не робіць заўвагі Цыцыпасу? Разгарэлася спрэчка, відэазапіс патрапіў у інтэрнэт. І якая была рэакцыя трыбун? Яны асвісталі Мядзведзева. Гэтак жа яны адрэагавалі ўжо пасля паядынку, калі Данііл згадаў Новака Джокавіча. Хіба гэтыя нармальныя паводзіны?

Перашкаджалі балельшчыкі Мядзведзеву і ў фінале. Гледачы асвіствалі Данііла і люта перажывалі за Надаля. Даніілу зноў прыйшлося звярнуцца да рэферы на вышцы, паколькі гул людзей на трыбунах часам перашкаджаў яму нармальна падаць. "Яны ідыёты. У іх відавочна нешта не так", - сказаў расеец суддзі.

З такім стаўленнем трыбун Мядзведзеў сутыкаўся і летась, і на Адкрытым чэмпіянаце ЗША ў 2019 годзе ў Нью-Ёрку, калі ён дабраўся да фіналу і падобна Australian Open-2022 прайграў Надалю ў пяцісэтавым трылеры. Легендарны ўжо іспанскі тэнісіст, які пабіў рэкорд па тытулах на турнірах серыі "Вялікага шлема" (21 трафей), цудоўна разумее: не будзь у яго ў саперніках Мядзведзева, фінал бы не быў такім, якім ён атрымаўся. І наадварот: не будзь у гэтым матчы Надаля, ці наўрад ён быў бы настолькі эмацыйным і незабыўным. Абодва тэнісісты заслугоўваюць пахвалы за тыя 5,5 гадзіны, на працягу якіх мільёны балельшчыкаў па ўсім свеце не маглі адысці ад экранаў тэлевізараў.

- Сёння быў адзін з самых эмацыйных матчаў у маёй кар'еры. У людзей ілжывыя ўяўленні адносна выявы Мядзведзева. Я кажу гэта ад шчырага сэрца. У распранальні, сам-насам, ён вельмі добры, неабыякавы і спакойны чалавек, з якім я лёгка лажу. Вельмі паважаю Данііла, ён вялікі чэмпіён. Упэўнены, Мядзведзеў яшчэ заваюе пару тытулаў у Аўстраліі, - прызнаўся Надаль.

Трэба аддаць належнае Даніілу: нягледзячы на ​​крыўдную паразу і паводзіны заўзятараў, ён не стаў хавацца ад журналістаў і адкрыта падзяліўся сваімі эмоцыямі. Мядзведзеў гаварыў аб усім - аб тым, як ён пачынаў кар'еру і марыў аб выступленні на турнірах серыі "Вялікага шлема", аб тым, што ў будучыні ён хацеў бы часцей гуляць на радзіме, дзе яго шануюць і любяць, а таксама выказаў меркаванне, што , Калі на корце знаходзіцца расейскі тэнісіст, гледачы чамусьці хварэюць за іншага гульца.

Данііл, якія эмоцыі пасля такога фіналу?

Данііл Мядзведзеў: Цяжка казаць пасля 5,5 гадзіны барацьбы. Жадаю павіншаваць Рафу. Тое, што ён зрабіў, - гэта неверагодна. Узровень тэніса быў вельмі высокі. Я сказаў яму: "Думал, ты стомішся. Ты сапраўдны чэмпіён. Мне здаецца, наша супрацьстаянне ўнутры "Вялікай тройкі" яшчэ не завершана".

Ужо паспелі абмеркаваць гэты матч са сваім трэнерам?Данііл Мядзведзеў: Трохі. Але я хацеў бы пачаць прэс-канферэнцыю незвычайнай выявай - з маналогу. Пакуль не ведаю, ці атрымаецца ён кароткім або доўгім. Паспрабую быць кароткі. Гэта гісторыя маленькага дзіцяці, якое марыла аб вялікіх дасягненнях у тэнісе. Я ўзяў у рукі ракетку, калі мне было шэсць. Час хутка ляцела, вось мне ўжо 12 - я гуляю ў спаборніцтвах у Расіі, гляджу па тэлевізары турніры "Вялікага шлема", мару патрапіць туды. Потым пачаў гуляць у турнірах у Еўропе. Важны этап для кожнага юніёра - юніёрскія "Вялікія шлемы". Там можна ўбачыць профі. І людзі прыходзяць падтрымаць цябе, хаця, напэўна, нават не ведаюць, хто ты. Гэта цудоўныя моманты. Далей было мноства ф'ючэрсаў і челленджеров, на якіх спрабуеш узлезці наверх. У маёй кар'еры былі моманты, калі дзіця сумнявалася - ці працягваць марыць пра ўсе гэтыя вялікія рэчы ці не. У 2019 годзе я ўжо быў на парозе топ-10, быў у топ-3 ці топ-2 сярод тэнісістаў свайго ўзросту, саступаючы Звераву і, магчыма, яшчэ камусьці. Я прыйшоў на прэс-канферэнцыю, быў крыху засмучаны з-за балельшчыкаў і ўсяго астатняга. Пацешна: мне не жадалася доўга мець зносіны, планаваў адказваць на ўсё адным-двума словамі. Быў толькі журналіст, але не з Расіі - італьянец. Я адказаў яму коратка, потым пагутарыў усё ж і з расейскай прэсай. Дзіця зноў сумнявалася, ці варта марыць аб вялікіх дасягненнях. Не магу растлумачыць чаму, але сёння падчас матча я зразумеў, што буду працягваць гуляць у тэніс, бо гэта весела. Але з цяперашняга моманту я буду выступаць дзеля сябе, сваёй сям'і, каб забясьпечваць яе і тых людзей, якія ў мяне вераць. І вядома, дзеля расейскіх заўзятараў, якія мяне заўсёды падтрымліваюць. Скажу так: калі ў Маскве будзе турнір на хардзе прама перад "Ралан Гарос" ці Ўімблдонам, я паеду туды, нават калі прапушчу з-за гэтага "Шлем". Дзіця перастала марыць, яно зараз будзе гуляць для сябе.

А што канкрэтна вас закранула падчас сённяшняга фіналу?

Данііл Мядзведзеў: Прывяду адзін маленькі прыклад. Перад падачай Рафы нават у пятым сэце хто-небудзь крыкне з трыбун: "Данііл, наперад!" - і тысяча людзей адразу дружна: "Цс, цсс". Але перад сваёй падачай я нічога такога не чуў. Гэта непаважліва. Яшчэ забыўся расказаць гісторыю. Калі я пачаў паднімацца ў топ-20, топ-30, гуляў супраць Надаля, Федэрэра і Джокавіча, было шмат гутарак. Я іх не перамагаў, але ўжо тады многія казалі, што маладое пакаленне павінна станавіцца лепшым, што яно павінна прабівацца наверх. Гэта матывавала мяне: так, давайце навяжам ім барацьбу. Што ж, мусіць, гэтыя людзі хлусілі. Таму што ў кожным вялікім матчы, у якім я гуляў, я бачыў не вельмі шмат людзей, якія жадалі мне перамогі.

Мяркуеце, стаўленне гледачоў да вас неяк звязана з нацыянальнасцю?

Данііл Мядзведзеў: Думаю, нацыянальнасць гуляе сваю ролю. Нейкі час у расійскага тэніса быў спад, але зараз дзякуючы мне, Андрэю Рублёву, Карэну Хачанаву і Аслану Карацаву ён зноў на ўзлёце, пра яго шмат гавораць. Спадзяюся, мы і надалей будзем прыцягваць новых заўзятараў. Аднак я часта заўважаю, што, калі гуляеш з кімсьці з іншай краіны, у асноўным усё за яго – гледачы хварэюць супраць рускіх.

bbabo.Net