Расія (bbabo.net), - Як вядома, апетыт прыходзіць у працэсе. Пасля залатых эстафет мы чакалі поспеху і ў спрынтарскіх. Тым больш усе перадумовы для гэтага былі. Асабліва ў мужчын.

Нагадаем, у камандным спрынце ў кожнай камандзе выступаюць па два чалавекі, якія па некалькі разоў перадаюць адзін аднаму эстафету. Відовішчная дысцыпліна ўвайшла ў алімпійскую праграму ў 2006 годзе на Гульнях у Турыне і адразу стала для нашых хлопцаў медалаёмкай. На ўсіх чатырох Алімпіядах расійскія лыжнікі ў спрынтарскіх эстафетах былі на пастаменце. Праўда, да "золата" справа ніяк не даходзіла.

У Пекіне, здавалася, прыйшоў час зрынуць каралёў каманднага спрынту нарвежцаў. Цудоўную форму набраў ужо двухразовы алімпійскі Аляксандр Велякуноў, а ў пару да яго паставілі 22-гадовага Аляксандра Цярэнцьева, які ўжо паспеў узяць у Кітаі "бронзу" ў індывідуальным спрынце. Але ўсё абумовілі нюансы. І яны аказаліся не на нашу карысць.

Алімпійскія спаборніцтвы праходзілі наступным чынам: спачатку 25 каманд былі падзелены на два паўфінальныя забегі. З кожнага ў вырашальны праходзілі па чатыры лепшыя дуэты і два з лепшым часам з ліку астатніх. Нашым выпала бегчы ў другім забегу. Расклад першапачаткова неспрыяльны.

- Калі б мы беглі ў першым паўфінальным забегу, аб "золаце" яшчэ можна было б задумацца, але калі я ўбачыла, што мы бяжым у другім... Там 20 хвілін паміж забегамі. Немагчыма аднавіцца за такі час, - расказала ўжо потым прэзідэнт Федэрацыі лыжных гонак Алена Вяльбе.

Але гэта яшчэ паўбяды. Звычайна каманды, якія разлічваюць прабіцца ў фінал, бягуць у паўфіналах не на поўную, каб захаваць сілы на рашаючы забег. Але ў нашым знайшліся тыя, хто ўключыў максімальныя хуткасці адразу. Астатнім прыйшлося падладжвацца. У выніку забег, у якім удзельнічалі расіяне, аказаўся значна хутчэйшым за папярэдні.

- Увесь забег там быў нядобры, - працягвала абурацца Вяльбе. - Некаторыя як дурні пачыналі малаціць. Яны і выйгралі ў першага забегу 18 секунд (насамрэч 11 - заўв. ), гэта ж ненармальна. У выніку тыя, хто тузаліся, нікуды не патрапілі, а астатнія хоць і выйшлі, але наеліся.

Ну і трэці момант: нашы хлопцы пры ўсіх чаканнях гатовы былі неаптымальна. І тут адбіўся цэлы шэраг фактараў. У Велунова назапасілася стомленасць пасля папярэдніх гонак. У Цярэнцьева завяршальная стадыя падрыхтоўкі да Алімпійскіх гульняў была скамячана: ён нават у Пекін прыляцеў пазней за ўсю каманду.

А вось нарвежац Эрык Вальнес, які адпачываў дзве папярэднія гонкі, падышоў да каманднага спрынту ў цудоўным стане і за кошт гэтага здолеў навязаць барацьбу Вялінову, якому супрацьстаяў на сваіх этапах. Хоць наш план у тым і складаўся, што Веляпуноў перадасць апошнюю эстафету Цярэнцьеву з задзелам, а той ужо не падпусціць да сябе Ёханэса Клеба. Але не спрацавала.

- У гэтай кампаніі вельмі цяжка ўцякаць, тым больш у гарах, - тлумачыў трэнер мужчынскай зборнай Юры Барадаўка. - Але было відаць, што назапасілася стомленасць у гарах і не было свежасці ў рухах. Вы самі бачылі, той жа Ійва Нісканен ні разу не лідзіраваў і не паказаў усяго, што ён можа. Але гэта ўсё чакана, спартоўцы не жалезныя. Яны таксама стамляюцца. Сілы часам заканчваюцца.

Юлія Ступак: Добрая "бронза". Хацела з'ехаць двухразовай алімпійскай чэмпіёнкай, але пасля двух чацвёртых месцаў на чэмпіянатах свету грэх вылузвацца

Другое месца вырвалі фіны ў складзе Ійва Нісканена і Йоні Мякі, а нашы сталі толькі трэцімі. Магчыма, максімалісту Вялінову гэтая "бронза" ўжо не такая цікавая, але для 22-гадовага Цярэнцьева яна, як выказаўся Барадаўка, "добры аванс для ўпэўненасці".

У нашага жаночага дуэта, Наталлі Няпраевай і Юліі Ступак залатыя перспектывы былі не такімі выразнымі. Усё ж у саперніцах у іх былі шведкі, якія лічыліся безумоўнымі фаварыткамі каманднага спрынту.

Але ў іх - усяго толькі "срэбра". А залатыя медалі сенсацыйна дасталіся зборнай Германіі. Гэта быў такі сюрпрыз, што Юлія Ступак даведалася аб перамозе немак толькі на цырымоніі ўзнагароджання.

- Калі шчыра, нават не ведала, што яны выйгралі, - са смехам прызналася Юля ў размове з журналістамі. - Калі падышлі да пастамента, я ў іх спытала - вам на другую прыступку? Яны адказваюць: не. Няпраева мне такая: яны ж выйгралі. А я: "Ды добра!" Мы за іх вельмі рады, заўсёды добра з імі маем зносіны. Але я думала, што шведкі выйгралі.

Што перашкодзіла ўзысці на вышэйшую прыступку пастамента нашым? Ізноў жа стомленасць. І найперш псіхалагічная. Усё ж перамога ў эстафеце забрала занадта шмат эмоцый.

А вось у Няпраевай шанц стаць двухразовай алімпійскай чэмпіёнкай яшчэ застаецца. У нядзелю ёй бегчы 30-кіламетровы марафон.

Днём раней марафонскі забег, толькі на 50 кіламетраў, чакае і мужчын. Там за трэцяе "золата" Пекіна будзе змагацца Аляксандр Балуноў.

bbabo.Net