Расія (bbabo.net), - Адной з галоўных дзеючых асоб у пераможным матчы расіян з Нідэрландамі (80:69) у рамках кваліфікацыі да чэмпіянату свету па баскетболе 2023 года стаў 22-гадовы атакуючы абаронца краснадарскага клуба "Лакаматыў-Кубань" Уладзіслаў Емчанка. Ён на паркеце ў Пермі набраў 14 ачкоў, больш у нашай камандзе толькі ў Арцёма Камалова (17). Пасля гульні Емчанка, які адкрыў свой бамбардзірскі рахунак у нацыянальнай камандзе, адказаў на пытанні карэспандэнта.
Чаму перавагу ў ліку ўдалося стварыць толькі ў трэцяй чвэрці?
Уладзіслаў Емчанка: Матч складаўся няпроста. Наогул, выніковы вынік рахунак не адлюстроўвае ні ходу, ні нервы гульні. У першай палове мы не гулялі ў той баскетбол, які мусім паказваць. Перанерваваліся, шмат эмоцый, адгэтуль і памылкі. Мы занадта шмат страт мяча дапусцілі, гэта ой як замінае ў арганізацыі нападаў. Ды і ў абароне відавочна недапрацоўвалі.
За кошт чаго адбыўся пералом і адрыў у ліку?
Уладзіслаў Емчанка: У перапынку трэнер сказаў: трэба шанаваць мяч, пры гэтым не баяцца браць на сябе адказнасць. Пасля гэтых слова Зорана Лукіча ўсё спрацавала. Выйшлі на пляцоўку больш разняволенымі, супакоіліся. Пачалі лепш рухаць мяч, атакавалі арганізаванай. Атрымалі перавагу па ліку, дабавілася ўпэўненасці ў сваіх сілах. Далей спакойна давялі гульню да перамогі.
Сапернік набраў толькі 69 ачкоў. Наша абарона - галоўны ключ да перамогі?
Уладзіслаў Емчанка: Трэнерскі штаб першапачаткова надае асаблівую ўвагу абароне. Мне такое даспадобы. Вядома, падабаецца кідаць па кольцы, набіраць ачкі, але не менш кахаю біцца за перахоп, ціснуць на суперніка. Ёсць у мяне фірменны козыр у абароне, прырода дала вялікі размах рук. Я цярплівы, уважліва "чытаю" апанента, рыхтуюся да таго, куды ён павядзе мяч, палюю за перахопам і адборам. З Нідэрландам зноў атрымалася.
У складзе зборнай сягоння шмат моладзі. Адкуль упэўненасць?
Уладзіслаў Емчанка: У першую чаргу за кошт каманднай атмасферы. Усё ідзе ад трэнера. Зоран давярае нам, усяляк гэта дэманструе. Мы разумеем, дзеля чаго сабраліся ў зборнай. Усведамляем, што мы тут павінны годна прадстаўляць сваю краіну, прыносіць перамогі і радасць гледачам. Атмасфера крутая, моладзь поўная энергіі. А старажылы, тыя, хто трэнера ведае лепш, падказваюць, дапамагаюць нам.
У лістападзе быў ваш дэбют у матчы з Італіяй, але першыя ачкі ў зборнай набралі зараз у Пермі. Ды адразу 14! Неяк адзначылі такую падзею?
Уладзіслаў Емчанка: Зоран Лукіч пасля матчу павіншаваў усю каманду. Бо кожны ўнёс уклад у агульны поспех. Вылучаць кагосьці персанальна няправільна. А вось хлопцы маю статыстыку без увагі не пакінулі. Сказалі, што мушу праставіцца. Ну што ж, зраблю гэта з вялізным задавальненнем!
Вы гулялі ў камандах сістэмы краснадарскага клуба і ў Адзінай маладзёжнай лізе ВТБ, і ў другім дывізіёне Суперлігі. А памятаеце дэбют за асноўны калектыў?
Уладзіслаў Емчанка: Вядома, гэта быў канец верасня 2020 года, матч Еўракубка супраць бельгійскага "Антверпена". Да гэтага я ўжо быў у заяўцы на гульню "Лакаматыва-Кубані", але тады згуляць з польскім клубам "Зялёна-Гура", а гэта быў турнір нашай Адзінай лігі, так і не атрымалася. Сядзеў на лаўцы. Праз некалькі дзён з "Антверпенам" мандраж быў, не схаваю, але выйшаў вельмі ўпэўнена. У адным з эпізодаў мы правялі камбінацыю, я атрымаў перадачу, абыграў кагосьці з бельгійскай каманды, на мне сфалілі. Уяўляеце, літаральна праз некалькі секунд, як я выйшаў на замену. Фол аказаўся прабіўным. Іду спакойна на лінію штрафных кідкоў і абодва не забіваю. Было нават смешна, хоць насамрэч прыкра. У тым матчы я так і не набраў ніводнага ачка. Затое каманда выйграла!
Чым растлумачыце свой хуткі прагрэс? Ад вашага дэбюту ў Еўракубку і Адзінай лізе да траплення ў зборную прайшло ўсяго крыху больш за год. Гэта вельмі імклівы рост.
Уладзіслаў Емчанка: У нашым клубе працуюць выключна прафесіяналы сваёй справы, кожны з якіх робіць уклад у развіццё каманды, дасягненне выніку і ў прагрэс маладых баскетбалістаў. Калі добра працуеш на трэніроўках, то заўсёды атрымаеш магчымасць праявіць сябе на матчы, у цябе будзе час гульні. Так, у нас ёсць легіянеры, але ў Краснадары прынцыпова давяраюць маладым расейцам. Такая стратэгія і філасофія ў прэзідэнта клуба Андрэя Вядзішчава, ён заклікае да гэтага трэнераў. Я, Стас Ільніцкі, Андрэй Марцюк выраслі да нацыянальнай зборнай. А ёсць яшчэ хлопцы з рэзервовых каманд, якія выступаюць за расійскую маладзёжку, юніёрскую і юнацкую каманды краіны. У нас тут у добрым сэнсе гэтага слова піраміда.
bbabo.Net