Saudi-Arabië (bbabo.net), - CHENNAI: verdeeldheid zaaiende politiek kan pijnlijk zijn voor gezinnen die in het vizier zitten en dit is precies het scenario dat de eerste schrijver-regisseur Ameen Nayfeh creëert in '200 Meters'.

De film werd vorig jaar vertoond op het Filmfestival van Venetië voordat hij Jordan's aanbod voor de Oscars in de internationale categorie werd.

Hoewel de film de dinsdag bekendgemaakte shortlist van de Oscars niet haalde, vertelt het wel een verhaal dat het bekijken waard is.

Nayfeh richt zich op een man, zijn moeder, vrouw en drie kinderen die verstrikt raken in de angst om apart te moeten leven, ondanks dat ze slechts 200 meter van elkaar verwijderd zijn. Terwijl de man en zijn moeder in bezet gebied wonen, wonen zijn vrouw en kinderen aan de andere kant van de Israëlische barrièremuur.

Wat dit zo verschrikkelijk maakt, is dat ze elkaar kunnen zien vanuit hun respectievelijke huizen die uitkijken over de barrière. 's Nachts staan ​​de vrouw en kinderen op hun terras, terwijl ze met hun zaklantaarns praten met de man. Het wordt in sommige opzichten als komisch afgeschilderd, maar is doorspekt met pijnlijk verlangen.

Mustafa (Ali Suliman) is getrouwd met Salwa (Lana Zreik), die een Israëlisch paspoort heeft. Hij kan bij zijn vrouw in Israël blijven, maar hij is niet bereid zich aan regels te houden die hij als onwettig beschouwt en dus steekt hij elke dag de grens over om te werken en zijn familie te zien.

Op een dag wordt Mustafa tegengehouden door een grenswacht die hem vertelt dat zijn werkvergunning is verlopen en dat hij Israël niet binnen kan komen. Omdat hij de baan nodig heeft, benadert hij een mensensmokkelaar die enorm veel geld eist, maar de gebeurtenissen worden in gang gezet wanneer Mustafa een telefoontje krijgt dat zijn zoon in het ziekenhuis is opgenomen, wat hem ertoe aanzet om voorzichtig te zijn en in het smokkelaarshok te springen. bestelwagen.

Een bont gezelschap van medepassagiers reist met Mustafa mee en de film verandert in een soort verdraaide roadtripfilm. Bij hem is de jongere Rami (Mahmoud Abu Eita), activist Kifah (Motaz Malhees) en de Duitse fotografe Anne (Anna Unterberger), die zich in bijna ongelooflijke mate totaal niet bewust lijkt van de situatie.

De film volgt de moeizame reis van de groep om de grens over te steken, in de wetenschap dat zijn zoon in het ziekenhuis ligt en de spanning opvoert terwijl Mustafa wordt geconfronteerd met Israëlische veiligheid, Palestijnse misdadigers en persoonlijke angst.

Er is geen dramatische curve om verrassingen te bieden, en zelfs wanneer een van de passagiers van het busje een gesprek voert met een Israëlische vrouwelijke soldaat bij een controlepost, lijkt het vlak - een gemiste kans voor echte spanning.

Wat de film enigszins opheft, is Suliman, die een behoorlijke hoeveelheid complexiteit in zijn karakter brengt, genegenheid, warmte en angst uitstraalt.

bbabo.Net