Saudi-Arabië (bbabo.net), - LONDEN: Voor het geval de titel het niet verraadt: "The Woman in the House Across the Street From the Girl in the Window" is een uitzending van psychologische thrillers, zoals " Het meisje in de trein' en 'De vrouw in het raam'.

In deze achtdelige Netflix-komedie is Kristen Bell Anna, een vrouw met te veel tijd om haar handen en een schijnbaar overactieve verbeeldingskracht.

Wanneer ze getuige is van een moord in het huis van haar buurman, wordt haar oproep aan de politie genegeerd, dus neemt Anna het op zich om te doen wat de autoriteiten blijkbaar niet kunnen: de moordenaar ontmaskeren.

De show bevat een galerij met verdachten van schurken: de knappe weduwnaar aan de overkant, de voormalige vlam van het slachtoffer, de goedbedoelende (maar eenvoudige) klusjesman, vóór de grote onthulling. Elk wordt verondersteld een parodie te zijn van de karaktertropen die typerend zijn voor dit soort films.

De problemen van de show zijn tweeledig. Ten eerste is het niet helemaal duidelijk wanneer het grappig probeert te zijn en wanneer het zijn bronmateriaal serieus neemt.

Ten tweede, als het grappig probeert te zijn, is het niet bijzonder, weet je, grappig. Er zijn een paar slimme kwinkslagen in de eerste 10 minuten, maar dat is het dan ook.

Terwijl het verhaal de voor de hand liggende route neemt door de gebruikelijke rode haring en 'onverwachte' wendingen, is er een feilloos gevoel van platte, sombere dwaasheid die zelden boven het banale uitstijgt.

Bell, ook een van de uitvoerende producenten van de show, is charismatisch genoeg, maar zelfs op haar best is ze niet in staat dit materiaal te verheffen tot ergens in de buurt van vermakelijk.

Het is moeilijk om een ​​heel genre te bespotten - daarom is het mogelijk om het aantal echt geweldige spooffilms en shows op één hand te tellen. En het brengt ook het extra risico met zich mee dat het dubbel gênant is als het niet goed wordt gedaan. In het geval van 'The Woman in the House' is het helemaal misgegaan.

bbabo.Net