Rusland (bbabo.net), - Zoek deze hemelse plek van geluk en plezier niet op de kaarten van de wereld. Het verloren eiland, exclusief gemaakt voor hedonistisch tijdverdrijf, werd uitgevonden door de Franse koning van het "lichtgenre" Jacques Offenbach. En de oprichter en artistiek directeur van "Helikon" Dmitry Bertman, op zoek naar een "vitamine van vreugde", benoemde deze, niet de meest bekende, maar provocerende operette voor de productie, die werd uitgevoerd door dirigent Philipp Selivanov, regisseur Ilya Ilyin , kunstenaar Rostislav Protasov.
"Tulipatan Island" werd geboren in de meest vruchtbare periode van Offenbachs werk, toen elke twee of drie maanden een partituur onder zijn pen vandaan kwam. De wereldpremière vond plaats in september 1868 in het Bouffes-Parisiens theater in Parijs. Maar het "Eiland" kon niet concurreren met dergelijke meesterwerken van Offenbach uit dezelfde jaren als "Paris Life", "Groothertogin van Gerolstein" en "Perichole".
De plot van Tulipatan Island, zoals het hoort in een operette, is humoristisch en dwaas tegelijk. Het originele libretto is geschreven door Alfre Duryu en Henri Shivo, een van Offenbachs vaste medewerkers. De Russische tekst voor de première van Helikon werd gecomponeerd, evenals de originele plot werd enigszins gewijzigd door Marina Skalkina en Shura Nikitin. Tegelijkertijd worden alle gebrandmerkte en verplichte operettes "jing-la-la" en "bang-bang-boom-boom" bewaard. En achter hun feest en licht, geen vulgaire frivoliteit, kan men een giftige ironie lezen over de morele fundamenten van de moderne samenleving.
Het werd een heerlijk "event party" bij het zwembad met een strikte dresscode (kostuumontwerper - Nika Vylegzhaninova) in blauwe tinten met liedjes, dansjes en verkleedpartijen. De musici van het orkest zijn hier matrozen en de dirigent is de kapitein. In de Witte Zuilenzaal van Prinses Shakhovskaja, waar de voorstelling wordt gespeeld, is de afstand tussen het podium en het publiek minimaal en voelt het publiek zich daardoor als volwaardige deelnemers aan alles wat er gebeurt.
Hier is zijn eigen koning Kakatua (Sergey Ababkin), modieus en roekeloos (het lijkt erop dat zijn beeld met een sarcastische noot is afgeschreven van het beeld van stylist Sergei Zverev). Hier hebben ze hun eigen wetten, waar ze het woord "nee" niet kennen. Je kunt bijvoorbeeld geld lenen, maar niet teruggeven, en quarantaine wordt hier alleen afgekondigd als iemand zich overgeeft aan verdriet. De hoofdpersonen, vanwege de intriges van hun ouders - Mikhail Seryshev (Romboydal) en Marina Kalinina (Teodorina), in afbeeldingen die lijken op een oude rocker en een Franse filmster uit het midden van de vorige eeuw, leven in "kostuums van andere mensen " en verdenk het niet. Daarom wordt het mannelijke deel van Alexis in de uitvoering uitgevoerd door een sopraan (de charmante artiest van Helikon's Alina Smolik), en de vrouwelijke Hermosa wordt uitgevoerd door een tenor (artiest van het Jeugdopera-programma van het Bolshoi Theater David Posulikhin).
Maar deze omstandigheid vormt geen obstakel voor hun gevoelens. Op het eiland van vrijheid, liefde en plezier kun je eindeloos grappen maken en met elkaar spelen. En in de finale vliegt, tot het maximale enthousiasme van het publiek, het boeket van een absoluut gelukkige bruid naar het publiek.
bbabo.Net