Het waargebeurde verhaal van de strijd van een moeder om haar zoon terug te halen uit Guantanamo Bay ging zaterdag in première onder gejuich in Berlijn, toen de Duitse filmmakers opriepen tot herstelbetalingen voor de familie.

"Rabiye Kurnaz vs George W. Bush" is een van de 18 films van over de hele wereld die strijden om de hoofdprijs van het filmfestival Berlinale, die op 16 februari wordt uitgereikt.

De film, die hartelijk werd ontvangen tijdens een perspreview, is van Andreas Dresen, vaak de "Duitse Ken Loach" genoemd vanwege zijn empathische profielen van de strijd van de arbeidersklasse.

Murat Kurnaz, een Turks staatsburger maar levenslang inwoner van Duitsland, werd bijna vijf jaar vastgehouden in de Amerikaanse gevangenis in Cuba voordat hij in 2006 zonder aanklacht werd vrijgelaten.

De film volgt het gevecht van zijn moeder Rabiye vanaf haar rijtjeshuis in de Noord-Duitse stad Bremen tot aan het Amerikaanse Hooggerechtshof in Washington om de vrijheid van haar zoon te winnen in de historische zaak die in de titel wordt genoemd.

Maar in wat wordt beschreven als een van de grootste politieke schandalen sinds de hereniging, verwierp de Duitse regering een aanbod van de VS om hem vrij te laten, ondanks haar uitgesproken verzet tegen Guantanamo, omdat ze bang was voor een politiek verzet.

Berlijn gebruikte wat Dresen de "Kafkaëske" juridische rechtvaardiging noemde dat de Turkse man zijn verblijfsrechten had verloren omdat hij meer dan zes maanden weg was uit Duitsland, hoewel dit te wijten was aan de gevangenschap van Kurnaz.

Dresen, 58, zei dat hij de zaak destijds nauwlettend had gevolgd en krediet gaf aan de regering van Angela Merkel die, dagen na haar aantreden in 2005, beloofde te werken voor zijn terugkeer, die uiteindelijk het volgende jaar kwam.

"Dit is een verhaal van despotisme, marteling, terreur en onrecht", zei hij tegen verslaggevers.

"Maar we vonden het ook geweldig om te leren dat zogenaamde gemiddelde mensen zich kunnen verdedigen tegen de schijnbaar onoverwinnelijke krachten van de wereld."

Dresen zei dat het "het absolute minimum" was om te verwachten dat "als politici fouten maken, ze die toegeven".

"Er moet in dit geval een compensatie zijn, en ook een verontschuldiging van de Duitse regering", zei hij.

In de film vormt Rabiye, met warmte en humor geportretteerd door Meltem Kaptan, een vreemd koppel met de gereserveerde Duitse mensenrechtenadvocaat Bernhard Docke (Alexander Scheer) als de twee het opnemen tegen het Amerikaanse en het Duitse establishment.

“Dit verhaal heeft een universeel aspect, want natuurlijk is elke moeder in de wereld bang voor haar kinderen. Iedereen kan begrijpen wat Rabiye motiveert,” zei Kaptan.

"Ze vond deze ongelooflijke kracht in het moederschap en in haar positieve kijk op het leven."

Kaptan zei dat het verhaal ook de rol van Turkse "gastarbeiders" en hun nakomelingen in de Duitse samenleving in de schijnwerpers zet.

"Het roept de vraag op in hoeverre iemand Duits is, en dan niet meer", zei ze.

“Is hij pas Duits als hij alles goed doet en succesvol is? Wat gebeurt er met de jongeren die nog op zoek zijn naar hun identiteit?”

Murat Kurnaz, nu getrouwd en heeft drie dochters, woont in Bremen. Hij en zijn moeder zouden later zaterdag aanwezig zijn bij de première van de rode loper van de film.

Sinds zijn terugkeer heeft hij een boek geschreven over zijn beproeving en heeft hij campagne gevoerd om Guantanamo te sluiten.

"Alleen al in Guantanamo zijn is een marteling", zei hij in 2014 tegen AFP.

Het detentiecentrum werd opgericht na de aanslagen van 11 september 2001 om gedetineerden in de Amerikaanse "oorlog tegen terrorisme" te huisvesten en wordt door VN-rechtenexperts een plaats van "ongeëvenaarde bekendheid" genoemd.

In januari keurden de Verenigde Staten de vrijlating goed van de resterende 39 mannen die zich nog in Guantanamo bevinden.

Tien anderen, waaronder het vermeende brein achter de aanslagen van 9/11, Khalid Sheikh Mohammed, bekend als “KSM”, wachten op hun proces door een militaire commissie.

bbabo.Net