Toen mariene onderzoekers geluiden begonnen op te nemen in de zeegrasweiden van de Middellandse Zee, pikten ze een mysterieus geluid op, zoals het gekwaak van een kikker, dat weerklonk in het dichte gebladerte en nergens anders.

“We hebben meer dan 30 zeegrassen opgenomen en het was er altijd en niemand kende de soort die deze kwa produceerde! kwa! kwa!” zei Lucia Di Iorio, een onderzoeker in eco-akoestiek aan het Franse CEFREM.

"Het kostte ons drie jaar om erachter te komen welke soort dat geluid produceerde."

De melodieuze liedjes van walvissen zijn misschien de bekende muziek van de onderwaterhabitats van de wereld, maar weinig mensen zullen het hese gegrom van een gestreepte poon of de ritmische drumbeat van een rode piranha hebben gehoord.

Wetenschappers roepen nu op om die geluiden en vele duizenden meer op grotere schaal toegankelijk te maken.

Ze zeggen dat een wereldwijde database van de dreunen, fluittonen en het geratel van de zee zal helpen om de diversiteit in het waterleven te volgen en een naam te geven aan mysteriegeluiden zoals die welke Di Iorio en haar collega's hebben onderzocht.

Experts uit negen landen werken aan het creëren van wat ze de Global Library of Underwater Biological Sounds of 'GLUBS' hebben genoemd.

Dit zou opnames over de hele wereld verzamelen en deze openstellen voor leren op basis van kunstmatige intelligentie en apps voor mobiele telefoons die worden gebruikt door burgerwetenschappers.

Terwijl experts al tientallen jaren luisteren naar het leven onder water, zegt het team achter GLUBS dat audiocollecties vaak beperkt zijn gericht op een specifieke soort of geografisch gebied.

Hun initiatief maakt deel uit van het ontluikende werk aan mariene "soundscapes" - het verzamelen van alle geluiden in een bepaald gebied om informatie te onderscheiden over soortensoorten, gedrag en algehele biologische diversiteit.

Wetenschappers zeggen dat deze soundscapes een niet-invasieve manier zijn om het leven onder water te 'bespioneren'.

In een paper dat onlangs in het tijdschrift Frontiers in Ecology and Evolution is gepubliceerd, zei het GLUBS-team dat veel vissen en ongewervelde waterdieren voornamelijk nachtdieren of moeilijk te vinden zijn, dus akoestische monitoring zou kunnen helpen bij de inspanningen voor natuurbehoud.

"Nu de biodiversiteit wereldwijd achteruitgaat en mensen voortdurend onderwatergeluiden veranderen, is het nodig om de bronnen van onderwatergeluiden van dieren te documenteren, te kwantificeren en te begrijpen voordat ze mogelijk verdwijnen", zegt hoofdauteur Miles Parsons van het Australian Institute of Marine Science.

Wetenschappers geloven dat alle 126 soorten zeezoogdieren geluid uitstoten, net als minstens 100 ongewervelde waterdieren en zo'n 1.000 vissoorten.

De geluiden kunnen een breed scala aan berichten overbrengen en fungeren als een verdedigingsmechanisme om anderen te waarschuwen voor gevaar, als onderdeel van paring en reproductie of gewoon het passieve geluid van een dier dat op een maaltijd kauwt.

Di Iorio, een co-auteur van de GLUBS-paper, zei dat terwijl zeezoogdieren, net als mensen, hun communicatietaal leren, de geluiden van ongewervelde dieren en vissen "slechts hun anatomie" zijn.

Veel vissen produceren een kenmerkend drumgeluid met behulp van een spier die samentrekt rond hun zwemblaas.

“Deze dum-dum-dum-dum-dum, de frequentie, het ritme en het aantal pulsen variëren van soort. Het is heel specifiek", vertelde Di Iorio aan bbabo.net.

"Het is als een streepjescode."

Wetenschappers kunnen families van vissen alleen herkennen aan deze geluiden, dus met een wereldwijde bibliotheek kunnen ze bijvoorbeeld de dreunende roep van verschillende tandbaarzen in de Middellandse Zee vergelijken met die voor de kust van Florida.

Maar een ander belangrijk gebruik van de bibliotheek, zeggen ze, zou kunnen zijn om de vele onbekende geluiden in de zeeën en zoetwaterhabitats van de wereld te helpen identificeren.

Na vele maanden onderzoek naar de vreemde zeegraskraker, konden Di Iorio en haar collega's de argwaan met de vinger wijzen naar de schorpioenvis.

Maar ze hadden moeite om uit te leggen hoe het zo'n ongewoon geluid maakte en het weigerde voor hen op te treden.

Ze probeerden de vis te vangen en op te nemen in een drager. Ze lieten geluidsapparatuur naast de vis op de zeebodem zinken. Ze luisterden zelfs naar aquaria met schorpioenvissen.

'Niets,' zei ze.

Uiteindelijk pakten collega's uit België een camera die bij weinig licht kon opnemen en zetten wat zeegras uit op Corsica.

Ze hebben de kwa weten te vangen! kwa! geluid en video van de vis die een wiebelende beweging maakt.

Terug in het laboratorium ontleedden ze een schorpioenvis en ontdekten dat pezen langs hun lichaam waren gespannen.

Hun hypothese is dat de vis deze spieren samentrekt om het geluid te produceren.

"Het is een gitaar, een onderwatergitaar", zei Di Iorio.

Maar er zijn nog veel meer mysteries waar dat vandaan komt.

Di Iorio zei dat in de Middellandse Zee tot 90 procent van de geluiden in een bepaalde opname onbekend kunnen zijn.

"Elke keer dat we een hydrofoon in het water plaatsen, ontdekken we nieuwe geluiden", voegde ze eraan toe.

bbabo.Net