In het begin van de jaren zeventig konden de bekwame ambachtslieden die oogverblindende 'yuzen'-kimono's in Kyoto-stijl maakten, nauwelijks aan de vraag voldoen.

Ververijen, textielsnijders, ontwerpers en iedereen in de aangesloten bedrijven, van het leveren van de grondstoffen die nodig zijn voor elke kimono tot het personeel van de luxe winkels waar ze werden uitgestald, werkten keihard terwijl de populariteit toenam.

Lokale bedrijven die gespecialiseerd zijn in deze luxueuze versie van de meest klassieke Japanse kleding, gebruikten volgens de Federatie van Kyo-Yuzen Coöperaties in het boekjaar tot maart 1972 genoeg materiaal om 16,52 miljoen kimono's te maken.

De veronderstelling was dat het volgende jaar nog beter zou worden.

Het was toen niet duidelijk, zegt Yukihide Sekiya, president van Sekiya Dyeing Co en lid van de Kyoto Craft Dyeing Cooperative, maar dat was hoogtij voor de industrie en sindsdien is het geleidelijk afgenomen.

Voor het boekjaar 2020 daarentegen gebruikten de Kyoto-yuzenmakers genoeg materiaal voor slechts 270.000 kimono's. "De kansen voor mensen om een ​​kimono te dragen zijn afgenomen als gevolg van veranderingen in de levensstijl van de meeste Japanners," zei Sekiya. "Een andere reden is dat mensen westerse kleding zijn gaan dragen in plaats van [een] kimono als ze naar een bruiloft of een andere belangrijke gebeurtenis gaan." "Op dit moment is de productie ongeveer 97 procent lager dan in ons topjaar," gaf Yukihide Sekiya, president van Sekiya Dyeing Co, toe. "Op dit moment is de productie ongeveer 97 procent lager dan in ons topjaar", gaf hij toe.

Gezien de crisis die de industrie en de 200 aangesloten bedrijven van de coöperatie heeft overspoeld, concludeert Sekiya dat er een drastische verschuiving nodig is om het levensonderhoud van dit unieke Japanse erfgoed te behouden.

Sekiya vroeg zich af of er een andere kledingstijl was die het verval van de kimono zou kunnen compenseren. "Ik heb er veel over nagedacht, en toen kwam het bij mij.

We moesten onze inspanningen concentreren op het maken van sari's', zei hij.

Er zijn een aantal parallellen tussen een kimono en een sari, waarbij de nationale klederdracht van India meestal wordt gebruikt met een enkel stuk stof van ongeveer 115 cm breed en 5 meter lang dat om het lichaam wordt gewikkeld.

Een kimono wordt meestal gemaakt van een rol stof van 37 cm breed en 13 meter lang voordat deze in de benodigde delen wordt gesneden en aan elkaar wordt genaaid.

Wie wil er een kimono dragen? Ontwerpers innoveren om nieuwe fans te verdienen Maar er zijn verschillen.

De yuzen-techniek van verven werd voor het eerst ontwikkeld door een waaierschilder genaamd Miyazaki Yuzensei, die in het Genroku-tijdperk van de late 17e en vroege 18e eeuw in Kyoto woonde.

Yuzen is een selectie van technieken die worden gebruikt om afbeeldingen of decoratieve geverfde patronen op kimonostof aan te brengen, ingedeeld in 'tegaki', wat uit de vrije hand betekent, of 'kata' of standaard, yuzen.

De ontwerpen bevatten ingewikkelde borduurmotieven, opvallende kleuren, bladgoud en andere decoratieve elementen.

Op het allerhoogste niveau van de kunst zijn kyo-tegaki-yuzen kimono, die de ultieme luxe zijn en de speciale aanraking vereisen van maar liefst 15 ambachtslieden, elk met een unieke vaardigheid.

Volledig met de hand gemaakt, kan een enkele kimono soms een jaar in beslag nemen.

Om die knowhow om te zetten in het maken van sari's, deed de coöperatie onderzoek en nam ze specialisten in dienst met subsidies van de departementale overheid.

De eerste sari werd in april vorig jaar voltooid, met negen meer producenten sinds het voltooien van items.

Hoewel de kleding is ontworpen om op de Indiase manier te worden gedragen, zijn de ontwerpen geïnspireerd op zowel Japanse als Indiase elementen.

Een sari bevat de rode en witte pruimenbloesems afgebeeld op een kamerscherm door de beroemde landschapsillustrator Ogata Korin, die zijn beroemdste werken aan het eind van de 17e eeuw en het begin van de 18e eeuw maakte.

Een andere is gebaseerd op een olifant die eind 18e eeuw door Ito Jakuchu is geschilderd.

De ontwerpen zijn getoond aan de Indiase ambassadeur in Tokio, die zijn bewondering uitsprak, zei de coöperatie, terwijl de eerste tentoonstelling van yuzen-sari's in januari in Kyoto plaatsvond.

De sari's zijn sindsdien toevertrouwd aan een Indiase kledingdealer die praat met rijke lokale bevolking en ander marktonderzoek uitvoert om de waarschijnlijke omvang van de vraag te bepalen.

Sekiya is voorzichtig optimistisch. "De reacties die we hebben gehad op de ontwerpen waren zeer positief, maar we realiseren ons dat er barrières zullen zijn om de Indiase markt te betreden", zei hij. "De prijs van deze artikelen is vrij hoog en we moeten de beste manier vinden om ze op de markt te brengen en te verkopen in India." Sekiya is ook optimistisch over het feit dat het aantal rijke Indiërs op een markt van 1,4 miljard mensen is toegenomen.Misha Janette, een modecriticus en blogger uit Tokio, beschreef het initiatief als 'geweldig'. "Er zijn veel parallellen tussen de kledingcultuur van de twee landen en ik denk dat dit op veel niveaus een heel goed idee is", zei ze. "Japanse ontwerpers hebben in het verleden geprobeerd om kleding in westerse stijl te maken van kimonomateriaal, maar het is nooit echt aangeslagen op een voldoende grote manier", zei ze. "Het gebruik van kimonomateriaal voor sari's lijkt me veel dichter bij het origineel dan te proberen kimono in ontwerpen in westerse stijl te forceren.

Je koopt geen jurk omdat deze van kimono is gemaakt; je zult het kopen omdat het mooi is, en dat is precies wat ze creëren, "zei ze. "Ik zie India ook als een markt met een groot potentieel, vooral omdat kimonomateriaal speciaal is en echt gerespecteerd moet worden vanwege de hoeveelheid werk die erin zit, en ik denk dat Indiërs het dat respect zullen geven." Sekiya zegt dat de coöperatie andere potentiële markten heeft besproken voor herwerkte versies van hun traditionele kleding, maar zijn prioriteit ligt nu bij India.

bbabo.Net