'Sadaaqa' is een onafhankelijke poging om de lange geschiedenis van vriendschap die Koeweit met India heeft gedeeld, te vieren. Het subcontinent heeft al eeuwenlang een historische relatie met deze regio. Archeologische opgravingen op het vasteland en Failaka hebben artefacten onthuld die teruggaan tot de beschaving van de Indusvallei, wat de beschavingsbanden tussen de twee landen bevestigt. Het is een relatie die geworteld is in de geschiedenis, versterkt door geografische nabijheid, handelsbetrekkingen en culturele affiniteiten.

Er zijn veel aspecten aan deze relatie. Een van de belangrijkste is de verbinding van mensen. Indiërs vormen de grootste bevolkingsgroep onder de expatsgemeenschap in Koeweit. Sommige Indianen, zoals de Jashanmals, migreerden na de Eerste Wereldoorlog naar de Arabische Golf. De vader van de heer Jashanmal kwam naar Koeweit lang voordat het een machtige olieproducerende natie werd. Hij was een pionier, die een kans zag en een winkel opende die het fundament werd van de sterke winkelketen die volgde. Vele anderen volgden in zijn kielzog. Samen met de Koeweiti's en andere expats transformeerden ze Koeweit van een havenstad tot een machtig, welvarend emiraat. Aan de andere kant bleven veel Koeweiti's naar India reizen om onderwijs- en commerciële redenen. Ze woonden en werkten daar, werden een belangrijk onderdeel van de samenleving. Na verloop van tijd verschoven ze terug naar Koeweit, maar bleven hun nauwe banden behouden. Sadaaqa probeert deze verbinding van mens te documenteren door met zowel Koeweit als India te spreken.

Sheikha Souad: Ik ben een kaftanontwerper. Kaftan is een normale kleding van Koeweitse vrouwen. Ik begon het als een passie of hobby, en nu is het mijn werk. AT: Je hebt de Arab Women Awards gewonnen, een prestigieuze prijs voor je werk. Je bent de eerste Koeweitse vrouw die die prijs wint. Hoe was die ervaring?

Sheikha Souad: Het was een dag die ik nooit zal vergeten. Het is altijd fijn om erkend en gewaardeerd te worden. De prijs werd mij gegeven door Zuhair Murad, een zeer beroemde modeontwerper. Het was een heel bijzonder moment.

AT: We komen nu bij een onderwerp dat je na aan het hart ligt, namelijk India. Wanneer begon je speciale band met India?

Sheikha Souad: Het begon toen ik begon te werken als modeontwerper, dat was, denk ik, 22 jaar geleden. Ik begon India te bezoeken om mijn stoffen te kopen. Ik herinner me dat ik de eerste keer naar Bombay ging. Ik werd net wakker op de eerste ochtend, en daar was de stad.

AT: Het was bijna liefde op het eerste gezicht, denk ik.

Sheikha Souad: Ja. Ik kocht wat stof op die eerste reis. Na terugkomst in Koeweit vond ik dezelfde materialen hier op de lokale markt. Maar ik heb het mijn moeder niet verteld. Ik had een reden nodig om terug te gaan.

AT: Wat is het aan India dat je zo aantrekt? Je Instagram-account weerspiegelt je voorliefde voor India, met name Mumbai. Je kent plaatsen in Mumbai die zelfs Indiërs niet kennen.

Sheikha Souad: Ik vind alles leuk aan India. De cultuur, de artistieke flair, de mensen. Het eerste dat opvalt aan een land zijn de mensen. En zo is het ook met mij. Ik hou van de mensen.

AT: Hoe zit het met je uitgebreide familie? We weten dat de Al Sabah's een zeer oude en hechte relatie hebben met India.

Sheikha Souad: Het is een zeer lange geschiedenis van vriendschap gebaseerd op handel. Sheikh Abdullah, de voormalige Amir, bezocht India vaak. Hij zou tijdens de ramadan naar Bombay gaan. Hij zou daar de ramadan doorbrengen. De Al Sabahs hadden eigendom in Bombay, waaronder de Al Sabah Court op Marine Drive. Er waren veel Koeweitse families die eigendom en huizen hadden in India. Ze kenden Indiase talen en spraken die ook.

AT: Ik herinner me een ontmoeting met een Koeweit die vloeiend Malayalam spreekt. Hoe beïnvloed ben jij als ontwerper en creatieveling door India?

Sheikha Souad: Ik ben helemaal beïnvloed. Als je naar India gaat, word je geabsorbeerd door de cultuur, de kleuren. Het kan gewoon iemand zijn die de straat oversteekt. De geluiden, kleuren, texturen en de cultuur - alles is interessant. Hoe kun je daarmee fout gaan?

AT: Dus, met wat voor soort Indiase stoffen werk je graag?

Sheikha Souad: Ik hou van handblok. Ik bezocht de fabriek in Rajasthan waar ze die stoffen maken, en ik deed het zelf. Mooie stoffen. Ik bracht ze altijd als ze niet beschikbaar waren in Koeweit.

AT: Voor zover ik me herinner, wordt je liefde voor India gedeeld door je moeder en je man. Terwijl ik over jou schreef in mijn boek 'Women of Kuwait: Turning Tides', citeerde ik je als volgt: 'Voor sommigen is hun favoriete reisbestemming Istanbul en Londen, maar voor mij zal het altijd India zijn. En mijn familie deelt mijn liefde. Samen bezoeken we Bombay, Delhi of een andere plaats.’ Is dat nog steeds zo?

Sheikha Souad: Dat is natuurlijk nog steeds zo. In de afgelopen twee jaar heb ik het echt gemist om naar Bombay te gaan. Dat is mijn favoriete plek. Het moment dat ik daar land, voelt het als thuis.

AT: Wat zijn de plaatsen die je graag bezoekt in Bombay?Sheikha Souad: Bombay is een lust voor het oog. Er zijn boetieks in Bombay die een aantal echt goede ontwerpers verkopen. Ik heb geen voorkeur voor een bepaalde ontwerper. Ik hou ervan om te mixen en matchen, verschillende ontwerpen op te pikken. Een jaar lang was ik gek op Punjabis, dus ik heb wat kurta's opgepikt. Dan zijn er restaurants zoals Trishna die heerlijk eten serveren.

AT: Wat je nu draagt, ziet eruit als een sari.

Sheikha Souad: Ja, deze outfit is geïnspireerd op een sari-ontwerp. Het werk aan deze outfit is een traditioneel Koeweits borduurwerk, dat eerder uit India werd gehaald. Nu is het lokaal beschikbaar.

AT: Als ontwerper weet ik zeker dat uw atelier ambachtslieden uit het Indiase subcontinent in dienst heeft. Deze mensen wonen jaar uit in Koeweit, werkend en bijdragend. Ik weet zeker dat het moeilijk voor je zou zijn om de ontwerpen uit te voeren zonder de hulp van deze mensen.

Sheikha Souad: Het zou moeilijk zijn. En die hebben we zeker nodig. Wie anders zou zo'n goed werk doen? Ze zijn begaafd en ervaren. En weet je, laten we realistisch zijn. Ik denk niet dat we genoeg geschoolde mensen zullen vinden met een groeiende opleiding. Ik bedoel, ambachtslieden zijn niet zo gemakkelijk te vinden. We hebben het geluk dat deze mensen ons helpen.

AT: Terugkomend op Mumbai, ik denk dat je daar was tijdens een van India's meest uitdagende tijden in de moderne geschiedenis. Ik heb het over de terroristische aanslag van 26/11 op de stad. Hoe uitdagend was die ervaring? Waar verbleef je?

Sheikha Souad: We waren bij de Oberoi, direct naast de Trident waar de aanval plaatsvond. Beide hotels zijn verbonden. We sloten ons op in onze kamer, op het moment dat we ons realiseerden dat er iets mis was. Eerst dachten we dat het een bruiloft was, maar toen realiseerden we ons dat het iets anders was. En toen begonnen de bombardementen, explosies en schieten. Overal heerste verwarring. Nabeel, mijn man, heeft de lobby vaak gebeld, maar er kwam geen antwoord. Het was rond 4 uur in de ochtend. We zouden de volgende dag vertrekken. Toen we de deur openden, was het aardedonker buiten. Mijn man kwam weer binnen, pakte een handdoek, deed er water op en vroeg me hem dicht bij mijn neus te houden. Hij vroeg me om hem de trap af te volgen. We zaten op de hoogste verdieping. We hielden de muur in het donker vast en liepen gewoon langzaam de trap af. Overal was rook. Ik heb niet eens mijn tas meegenomen. Ik heb net mijn mobiel gepakt. Toen we de begane grond bereikten, vonden we een zijdeur open en een man riep: 'Is er iemand daarbuiten?' We gingen door die deur naar buiten.

AT: Als je terugkijkt, en het feit dat je zoiets uit de eerste hand hebt meegemaakt, hoe belangrijk is het dan om krachtig te strijden tegen de dreiging van terrorisme?

Sheikha Souad: Voor mij vind ik dat er nergens ter wereld terrorisme zou mogen zijn. Mensen moeten in vrede leven, ongeacht hun religie, huidskleur en nationaliteit. Je weet dat mijn vader lang geleden is overleden, maar een ding dat ik van hem heb geleerd, was dat wanneer je iemand ontmoet, je hem gewoon als persoon ontmoet, ongeacht waar hij vandaan komt, zijn religie en zijn baan. Dit is hoe mijn opvoeding is.

AT: Teruggaand naar Mumbai, een plek waar je van houdt, herinner ik me dat je me vertelde dat je je moeder een tijdje terug naar Mumbai hebt gebracht voor een oogoperatie. Was het een goede ervaring?

Sheikha Souad: Ik geloof in Indiase artsen. Ze zijn zeer goed opgeleid en zeer bekwaam. We waren op vakantie naar India en op een dag realiseerden we ons dat er iets mis was met de ogen van mijn moeder. Ze verloor haar gevoel voor kleur. Een vriend van ons zei dat we haar naar dokter Shroff moesten brengen, een oogspecialist. Dr. Shroff is een geweldige arts. Zijn grootvader was de arts van Sheikh Abdallah Salem en zijn vader was de arts van Sheikh Saad. Dus hij had een connectie met Koeweit. Er zijn zelfs nu nog veel Koeweiti's die naar Bombay vliegen om hem te laten zien. Hij behandelde mijn moeder en loste haar probleem op.

bbabo.Net