De sluimerende olie-industrie in Canada begint zich te roeren.

Jarenlang hebben de boormachines van het land, zoals die in de schalievelden van West-Texas, onder grote druk van hun investeerders gestaan ​​om het soort uitbreidingsplannen te vermijden die hen talloze keren eerder averechts hebben gewerkt. Dus toen de olie vorig jaar voorbij $ 70 per vat blies, vervolgens $ 80 en $ 90 snel achter elkaar, keken leidinggevenden in Calgary werkeloos toe.

Maar toen het na de Russische invasie van Oekraïne tot boven de $ 100 steeg, werd de potentiële meevaller voor sommigen te onweerstaanbaar. De vraag naar booreilanden is nu hoger dan in jaren, en het zomerboorseizoen zal waarschijnlijk eerder beginnen dan normaal, zei Kevin Neveu, de chief executive officer van Precision Drilling Corp.

"Dit is zeker meer activiteit dan we zelfs drie weken geleden hadden verwacht", zei hij in een interview. De oorlog in Oekraïne "verhardde de vastberadenheid" van producenten om in beweging te komen.

De eerste tekenen van belangstelling voor boren in Canada contrasteren met de industrie in de VS, waar de Amerikaanse president Joe Biden en olieleidinggevenden het oneens zijn over het opvoeren van de productie. Terwijl het aantal nieuwe, actieve Amerikaanse boorplatforms de afgelopen week sinds 11 februari het meest steeg, toonde de stijging – slechts acht – aan dat CEO's terughoudend waren om te profiteren van hogere prijzen met nieuwe verkenningen.

In het centrum van Alberta zegt de CEO van het hechte DeltaStream Energy Corp. dat hij dit jaar meer putten zal boren om de productie met 18% te verhogen. Whitecap Resources Inc. CEO Grant Fagerheim zei dat zijn bedrijf binnenkort de geplande uitgaven voor de tweede helft van het jaar zal herzien, wat de productie van het bedrijf in 2023 zou kunnen stimuleren, maar niet eerder.

Dit zijn, voor de duidelijkheid, kleinere producenten die zich grotendeels richten op niet-oliezandprojecten met snellere doorlooptijden dan die van grote producenten. En toch vertegenwoordigen ze een duidelijk ontwaken in de C-suites van het op drie na grootste olieproducerende land ter wereld.

De uitgaven voor conventionele olie- en gasproductie in Canada zullen dit jaar naar verwachting stijgen tot $ 28,9 miljard Canadese dollar ($ 22,7 miljard) in Canada, een stijging van 36% ten opzichte van CA $ 21,3 miljard in 2021, volgens een rapport van 7 maart van het ARC Energy Research Institute, de onderzoekstak van de Canadese private-equityfirma ARC Financial Corp.

In totaal zou de Canadese olie-industrie de productie in korte tijd met meer dan 200.000 vaten kunnen verhogen, vertelde Mark Little, CEO van Suncor Energy Inc., vorige week op de CERAWeek by S&P Global-conferentie in Houston. Voor oliehandelaren die wanhopig de wereld afspeuren naar vaten om het verlies aan Russische voorraden te vervangen, is de Canadese reactie, hoewel tot nu toe gematigd, een zegen.

"De industrie verdient recordbedragen", zei Jackie Forrest, uitvoerend directeur van het ARC Energy Research Institute, in een interview. Uit de gegevens van het bedrijf blijkt dat de Canadese olie-inkomsten dit jaar CA $ 225,4 miljard kunnen bereiken - een stijging van 46% ten opzichte van vorig jaar en een stijging van 56% ten opzichte van 2014. het jaar van de laatste olie-hausse.

Unieke geologie

De geologie van de uitgestrekte oliezanden van Canada — die een strook afgelegen land in het noordoosten van Alberta beslaan en de op twee na grootste oliereserves ter wereld zijn — leent zich niet voor veel on-the-fly improvisatie . De ruwe olie moet ofwel uit mijnen worden gegraven of uit de aarde worden geperst door stoom in de grond te injecteren om het stroperige bitumen naar de oppervlakte te drukken.

Bestaande projecten hebben de neiging om bijna op volle capaciteit te draaien en nieuwe projecten hebben jaren nodig om te bouwen, dus extra productie kan niet snel worden ingeschakeld. Bovendien zijn er harde limieten voor het pijpleidingnetwerk, zelfs met de opening vorig jaar van Enbridge Inc.'s uitgebreide Line 3, die ruwe olie naar raffinaderijen in het middenwesten van de VS vervoert.

“Het gaat niet zozeer om boren. Het gaat erom hoeveel exportcapaciteit je nu hebt”, zegt Bart Melek, grondstofanalist bij TD Securities. "Het lijkt erop dat de Amerikaanse aandacht is: 'Laten we het aan Iran vragen, laten we het aan Venezuela vragen.' Canada is niet genoemd."

In Alberta prikt Bidens beslissing om het Keystone XL-project, dat meer dan 800.000 vaten per dag naar de VS had kunnen vervoeren, te stoppen, nog steeds. De ondergang van Keystone, samen met de herinnering aan twee oliecrashes in zeven jaar, heeft Canadese oliemanagers voorzichtig gemaakt met hun uitgaven.

Bovendien bepaalden bedrijven maanden geleden hun kapitaalbudgetten voor het jaar, en de focus voor grote spelers, waaronder Suncor en Cenovus Energy Inc., lag op het aflossen van schulden en het teruggeven van overgebleven geld aan aandeelhouders na grote verliezen in 2020.

Sommigen geloven gewoon niet dat deze olieprijzen lang genoeg hoog zullen blijven om grote investeringen in een hogere productie te rechtvaardigen. "Deze periode zal heel kort zijn, van voorbijgaande aard, net als negatieve prijzen", zegt Adam Waterous, managing partner van het Waterous Energy Fund, dat een van Canada's grootste private-equity-energiebedrijven controleert. “Beleggingsbeslissingen moet je alleen nemen op basis van de langetermijnprijzen.”Sommige analisten zeggen dat de Canadese industrie op zoek is naar duidelijkere signalen van Amerikaanse investeerders en bedrijven dat groei zal worden beloond via dividenden en schuldaflossing voordat ze hun kapitaaluitgaven verhogen.

"Er zijn bijna Amerikaanse investeerders voor nodig om de eerste stap te zetten en te laten zien dat de prioriteiten veranderen, omdat Canadese producenten in het verleden zo bestraffend zijn bekeken", zegt Morgan Kwan, senior vice-president strategie en analyse bij Enverus in Calgary.

bbabo.Net