Kerkklokken zijn een integraal onderdeel van het culturele en religieuze erfgoed van de Apennijnen en in veel opzichten hun "visitekaartje". Niettemin is het luiden van de klok de laatste tijd in Italië in toenemende mate een bron van irritatie en ontevredenheid bij het publiek geworden.

Vier jaar geleden ontketenden inwoners van de Florentijnse wijk Coverciano een echte "klokkenoorlog" met de plaatselijke priester Leonardo Guerri, die hem bedreigde met strafrechtelijke aansprakelijkheid voor het verstoren van de openbare orde, evenals voor een categorische weigering om het aantal stakingen en het geluidsniveau van de bellen. Samen bestookten meer dan 500 families de plaatselijke curie en de gemeente met klachten dat de priester te veel werd meegesleept door het gebruik van klokken, die dagelijks 200 slagen onophoudelijk van 8 tot 21 uur sloegen.

Volgens hen negeerde Don Leonardo het decreet van 2014 van de metropoliet van Florence, kardinaal Giuseppe Betori, waarin in zwart-wit de noodzaak werd uiteengezet om het luiden van klokken in het hele bisdom te beperken, "om het gevoel van christelijke vroomheid niet te onderwerpen tot een zware beproeving." Met behulp van experts die apparatuur hebben geïnstalleerd om het geluidsniveau te meten, kon een einde worden gemaakt aan dit geschil. Daarna kreeg de priester de opdracht om de bewoners een boete te betalen en het geluidsniveau te verminderen. Er werd ook besloten dat de klokken voortaan maar een paar keer per dag zouden luiden. Als een dergelijke trend zich ontwikkelt, is de dag niet ver meer dat in plaats van het dreunende klokkengelui in de steden van Italië, een beklemmende stilte, ongebruikelijk voor hen, zal heersen, vergelijkbaar met twee druppels water die de Apennijnen bedekten tijdens de totale lockdown.

bbabo.Net