Monica Vitti, de veelzijdige filmster van L'Avventura van Michelangelo Antonioni en andere Italiaanse vervreemdingsfilms uit de jaren zestig, en later een toonaangevende komische actrice, is overleden.

Ze was 90.

Haar dood werd woensdag op Twitter aangekondigd door een voormalige minister van Cultuur, Walter Veltroni, die zei dat haar man, de fotograaf Roberto Russo, hem had gevraagd haar dood te melden. "Vaarwel aan de koningin van de Italiaanse cinema", schreef de huidige minister van Cultuur, Dario Franceschini, in een verklaring.

Vitti was jarenlang uit de schijnwerpers gestaan ​​en woonde rustig in Rome met haar man.

Ze leed naar verluidt aan een vorm van dementie.

In haar glamourdagen in de jaren zestig was ze vooral bekend van haar hoofdrollen in L'Avventura, La Notte, Eclisse (Eclipse) en Red Desert, allemaal films geregisseerd door Antonioni, haar minnaar op dat moment.

De twee waren constant doelwit van paparazzi.

L'Avventura won haar internationale aandacht en lof voor haar rol als een ijskoude vrouw die een relatie aanging met de minnaar van haar vermiste vriendin.

In Red Desert, de laatste van de cyclus, speelt ze een vrouw die lijdt aan een diepe, ongrijpbare neurose terwijl ze worstelt met een getransformeerde industriële wereld.

Vitti's blonde haar en blauwe ogen onderscheiden haar van klassieke mediterrane schermsterren zoals de bruinharige Sophia Loren.

Terug naar Chung Kuo, Antonioni's film uit 1972, opgenomen in het communistische China. Antonioni zelf bracht hulde aan haar optreden tijdens een speciale vertoning in het Museum of Modern Art in New York in 1999 ter gelegenheid van de voltooiing van een restauratieproject voor Italiaanse film. "De hoofdpersoon, Giuliana, maakt een diepe persoonlijke crisis door vanwege haar onvermogen om zich aan te passen", zei hij in opmerkingen van zijn vrouw Enrica.

Nadat Vitti's relatie met Antonioni eindigde, werkten ze pas in 1980 weer samen.

Op dat moment veranderde ze de focus scherp en begon ze komedies te maken, waarbij ze werkte met topregisseurs en enkele van de hoofdrolspelers van Italië, waaronder Alberto Sordi, een tragikomische, in films waarvan de personages vaak de sterke en zwakke punten van Italianen verpersoonlijkten.

Hoewel veel van de films geen internationale distributie of bijval kregen, werden haar uitvoeringen thuis met succes begroet.

In 1970 speelde Vitti samen met Marcello Mastroianni in Ettore Scola's romantische komedie Dramma della gelosia (The Pizza Triangle).

In 1974 won ze het equivalent van een Italiaanse Oscar, een David di Donatello-prijs, voor beste actrice in Sordi's Polvere di Stelle, een van de vijf dergelijke prijzen in haar carrière.

Ze speelde in Luis Bunuel's Le Fantome de la liberte (The Phantom of Liberty) in 1974, een surrealistische behandeling van hypocrisie uit de middenklasse, beschouwd als haar laatste grote film.

Haar veelzijdigheid onderscheidde haar van andere actrices uit haar periode.

In een gedenkwaardige scène in Amore mio aiutami (Help me, mijn liefste), rollen zij en Sordi in het zand en wisselen ze klappen en stoten uit.

In een van haar enige twee Engelstalige films bevond ze zich in een spionageparodie met Terence Stamp en Dirk Bogarde in de Modesty Blaise uit 1966.

Zeldzame foto's van iconische actrices doen de meest schandalige en stomende momenten van Cannes herleven. Vitti werd in 1931 in Rome geboren als Maria Luisa Ceciarelli.

Als tiener verscheen ze in amateurtoneelproducties en studeerde vervolgens als acteur aan de Nationale Academie voor Dramatische Kunsten in Rome.

Haar eerste filmrol was in Scola's Ridere Ridere Ridere (Lach Laugh Laugh) in 1954.

Haar laatste was Scandalo Segreto in 1989, waarin ze schreef, regisseerde en speelde.

Haar teruggetrokken leven leidde tot veel speculaties over haar gezondheidstoestand.

In 1988 meldde Le Monde dat ze stierf aan een overdosis barbituraten.

Ze was erg populair in Frankrijk en haar fans waren woedend.

Haar laatste publieke optreden was in 2002 voor de première van de Notre Dame de Paris.

In 1995 kende het Filmfestival van Venetië haar een Gouden Leeuw toe voor carrièreprestaties.

De Italiaanse premier Mario Draghi herinnerde zich Vitti als "een actrice met grote ironie en buitengewoon talent, die generaties Italianen voor zich wist te winnen met haar geestkracht, bravoure en schoonheid.

Ze bracht prestige in de Italiaanse cinema over de hele wereld.”

bbabo.Net