Het lot van Libanon hangt al lang op het spel. Een precair evenwichtige sektarische formule heeft zijn stabiliteit aangetast, terwijl een regionale inter-Arabische entente - of het gebrek daaraan - zich zou kunnen vertalen in een detente of gewelddaden en een internationale Oost-West-confrontatie zou argumenten tussen de verdeelde Libanezen kunnen stimuleren. Maar de afgelopen 15 jaar hebben we duidelijk gezien dat Libanon zich stevig in de baan van een Iran positioneert dat vastbesloten is om Israël en het Westen te beschimpen, de internationale gemeenschap meesleept in langdurige onderhandelingen om zijn nucleaire programma te beteugelen, terwijl het elke inmenging in de aangelegenheden van Arabische landen ontkent . Hezbollah heeft de belangen van Teheran gediend in een poging om Libanon te domineren en het te gebruiken in zijn gevechten met de Arabische Golfstaten en de rest van de wereld.

Het is geen nieuws om te schrijven dat Hezbollah de totale controle over Libanon uitoefent, terwijl het zo'n schijnvertoning is door vertegenwoordigers van de sektarische gemeenschappen in Libanon te steunen, zoals vereist door de quasi-democratie van het land.

Het recente besluit van de soennitische moslimleider Saad Hariri om afstand te nemen van de Libanese politiek, opent de deur voor de sjiitische Hezbollah om zijn toch al sterke greep op het land te versterken, waardoor het een bastion van Iraanse invloed op de Middellandse Zee wordt. Maar dit kan ook het risico lopen de soennitische gemeenschap van Libanon tot wanhoop te drijven en de meest gemarginaliseerden in de handen van extremisten te duwen.

De reden van driemaal premier Hariri om het openbare leven te verlaten en de geplande algemene verkiezingen van mei te boycotten, zou Libanon nog verder kunnen destabiliseren, aangezien hij de invloed van Iran op Libanese zaken aanhaalde als de belangrijkste reden voor zijn aftreden. Hij zei dat hij weinig hoop zag op een mogelijke positieve verandering voor het land en zijn lijdende bevolking.

Het vertrek van Hariri, lang verwacht door degenen die de zinloosheid van de etalagepolitiek inzagen, opent een nieuwe fase in de sektarische politiek van Libanon, die wordt geregeerd door een systeem van machtsdeling tussen de vele sekten. Het doet ook alarmbellen rinkelen uit angst dat de vreedzame, inclusieve, op compromissen gebaseerde benadering van het Libanese beleid van Hariri en zijn Future Movement gemakkelijk zou kunnen worden vervangen door een demagogisch, meer extremistisch leiderschap dat zou kunnen worden ondersteund of zelfs gefabriceerd door de dominante macht die alle zaken in Libanons binnenlandse, regionale en internationale aangelegenheden regelt.

Hariri's zet zou ook de versnippering van de soennitische gemeenschap kunnen versnellen, wiens meerderheid nog steeds gekant is tegen de houding van Hezbollah in Libanon en de regionale agenda van Iran, in tegenstelling tot de christelijke gemeenschap, die al verdeeld is. President Michel Aoun bewijst bijvoorbeeld lippendienst aan de agenda van Hezbollah en helpt de staat, de samenleving en de onafhankelijkheid van het land uit te hollen ten gunstempels en het behartigen van de belangen van zijn beschermheren in Teheran.

Dit vertrek van Libanons belangrijkste anti-Hezbollah soennitische leiders – wiens ex-premier vader door een internationaal tribunaal werd vermoord door een Hezbollah-filiaal – draagt ​​bij aan de onzekerheid van Libanon. Dit kleine land staat op de rand sinds het werd geclassificeerd als een van 's werelds ergste financiële crises van de afgelopen 100 jaar. Het heeft een instortende economie, de nationale munteenheid is in vrije val, de stroomvoorziening is teruggebracht tot een of twee uur per dag, de kosten van levensonderhoud rijzen de pan uit en de brandstofprijzen stijgen. Dit alles staat onder toezicht van een politieke klasse die vastbesloten is door te gaan met haar corruptie en verduistering van staats- en niet-statelijke fondsen, terwijl ze de hervormingen verhindert waarop internationale steun afhangt.

De impact van Hariri's aankondiging moet nog worden gevoeld, maar het zal zeker verder reiken dan de verkiezingen, die waarschijnlijk niet de precair gekalibreerde verdeling van zetels zullen vernieuwen die in het voordeel van Hezbollah en de voorstanders van zijn beleid in het land zijn bewogen. Hezbollah, dat militair en financieel sterker is dan de meeste facties in Libanon, is goed gepositioneerd om te profiteren van Hariri's terugtrekking uit het openbare leven.

Hezbollah is goed gepositioneerd om te profiteren van de terugtrekking van de voormalige premier uit het openbare leven.

Hezbollah probeert al jaren de greep van Hariri op de soennitische gemeenschap in Libanon te ondermijnen en te verzwakken. En velen geloven dat de leegte die hij achterlaat waarschijnlijk zal worden opgevuld door marginale Hezbollah-geallieerde soennitische persoonlijkheden die geen nationale soennitische steun hebben, evenals regionale en internationale status. Tegelijkertijd moet Hezbollah op zijn voor de opkomst van meer agressieve figuren die de confrontatie zoeken in plaats van compromissen te sluiten zoals Hariri deed.Een verzwakte Hariri en een zwakkere soennitische gemeenschap is altijd een doel geweest van de aan Iran gelieerde Hezbollah, maar de wijziging van de regels met het vertrek van Hariri voorafgaand aan de verkiezingen in mei zal de berekeningen van de groep vertekenen. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit zijn pad zal afleiden van het consolideren van zijn greep op een failliet en onteigend Libanon, dat zijn uiteindelijke lot als een mislukte staat nadert.

Libanon zal na Hariri een gevaarlijker plek zijn. De formule voor het delen van macht - jarenlang verafschuwd door sommige Libanezen - lijkt steeds meer irrelevant te zijn geworden. Hezbollah zal altijd in staat zijn om een ​​loyaal soennitisch leiderschap te ondersteunen om op het wereldtoneel te verschijnen en toe te voegen aan zijn zorgvuldig ontworpen, grondwettelijk conforme nationale mix van nominaal leiderschap, en het zal er niet voor terugdeinzen om extremisten indien nodig voor dergelijke rollen klaar te stomen. Maar ik betwijfel of dit een verder gemarginaliseerde soennitische gemeenschap zal overtuigen die naar de rand is gedreven en lang de overtuiging heeft gehad dat Libanon alleen levensvatbaar is als een land als al zijn gemeenschappen vertegenwoordigd zijn in de precair evenwichtige machtsverdelingsformule, terwijl ook vastbesloten zijn speciale relatie met de Arabische Golfstaten tegen alle verwachtingen in te handhaven.

Disclaimer: standpunten van de schrijvers in deze sectie zijn van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijk het standpunt van bbabo.net

bbabo.Net