spreekt met enkele van de 900.000 gepensioneerden in de frontlinie die vrezen dat ze tijdens hun leven geen oplossing voor het conflict met Rusland zullen zien.
Popasna Raion, Oekraïne – Maria, een 86-jarige grootmoeder in Orikhove, een frontliniedorp, heeft weinig hoop dat ze een einde zal zien aan de “eeuwige oorlog” in Oost-Oekraïne in haar leven.
Terwijl meer dan 100.000 Russische soldaten zich langs de Russische grens met Oekraïne bevinden, neemt de wereldwijde angst toe dat Moskou zijn veel kleinere buurland alsnog zou kunnen binnenvallen.
“In ieder geval met de Tweede Wereldoorlog waren de dingen snel voorbij. Deze oorlog duurt voort en is nu in zijn achtste jaar; we kunnen alleen maar hopen dat alles snel voorbij zal zijn', vertelde Maria, verwijzend naar het conflict waarbij Rusland in 2014 Oekraïne binnenviel en de Krim annexeerde, en twee separatistische staatjes terugdeed.
Ze is een van de ongeveer 900.000 ouderen die hulp en bescherming nodig hebben in de frontlinie van Oekraïne, volgens het Bureau van de Verenigde Naties voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken (OCHA), dat de meeste gepensioneerden in grenssteden en -dorpen zich depressief, angstig en hulpeloos voelen en alleen.
Anna Davidovna, 86, een gepensioneerde vrouw die 3 kilometer van de frontlinie in het dorp Zolote woont, beschreef het conflict met Rusland als "erger dan de Tweede Wereldoorlog".
“Niet alleen horen we regelmatig beschietingen en schieten; er zijn ook duizenden niet-ontplofte, gevaarlijke objecten om ons heen”, zei ze, verwijzend naar niet-ontplofte oorlogsresten.
Dit doet haar denken aan een traumatisch voorval dat ze meemaakte tijdens de Tweede Wereldoorlog.
“Toen ik een kind was, speelden mijn zus en ik dicht bij een nabijgelegen rivier, waar tomaten en komkommers groeiden. Op een dag vonden we speelgoed dat op een vrucht leek. Maar toen we het mee naar huis namen, gooide onze vader het meteen uit het raam en het explodeerde – het was in feite een granaat,” zei ze.
“Ik voel verdriet. Ik herinner me dat we als kind buiten speelden en gewonde soldaten hoorden huilen en anderen smeekten om hen te doden, omdat ze zoveel pijn hadden.”
Dmitry Tymchak, een vertegenwoordiger van Charitas Donetsk, een liefdadigheidsinstelling die ouderen in Zolote ondersteunt, vertelde dat de oorlog van 2014 de emotionele en fysieke gezondheid van mensen "grote gevolgen had".
“De oorlog verdeelde hun leven in een ‘voor’ en een ‘na’,” zei hij.
In de tijd tussen 2014 en mei 2021 zijn volgens Kiev 14.000 mensen omgekomen bij de oorlog in Oost-Oekraïne.
En het leven in de frontliniedorpen van Oekraïne is nu bijzonder zwaar, met koude wintertemperaturen die dalen tot wel -30 graden Celsius (-22 graden Fahrenheit).
Alyona Budagovska, een woordvoerster van People in Need, een ngo die in de frontlinie aanwezig is, zei: "Een bejaarde en eenzame persoon is een typisch portret van een derde van de inwoners aan de frontlinie."
“Ze hebben niet genoeg geld voor voedsel en medicijnen; ze kunnen het zich niet veroorloven om hun verwoeste huizen te repareren of kolen of hout te kopen om hun huizen te verwarmen tijdens de koude Oekraïense winters”, vertelde ze.
Toch vertelde Lydia Petrovna, 85, die in Marinka, een grensplaats, woont dat ze niet weg wil.
Ze woont in een vervallen huis, omringd door borden die waarschuwen tegen sluipschutters en landmijnen.
“Ik heb twee keer het aanbod gekregen om naar Kiev en naar een verpleeghuis te verhuizen. Maar dit is mijn huis en ik woon er al mijn hele leven. Ik ga niet weg', zei ze. "Ik wil in mijn eigen bed sterven."
Lydia is nu de enige overgeblevene in haar straat, van waaruit militaire loopgraven te zien zijn. Lokale vrijwilligers brengen haar eten en medicijnen.
"Er zijn geen dokters die naar dit huis kunnen komen - daarom ben ik mijn eigen dokter", zei ze, terwijl ze haar dagelijkse medicatie innam en een stuk droog brood at.
“Als ik in mijn tuin val, kan niemand me optillen. Als ik bang ben vanwege beschietingen, knuffel ik mijn kittens. "Ik ben geboren in een oorlog en zal ook sterven in een oorlog."
bbabo.Net