Oekraïne, Conflict in Donbass (bbabo.net), - De nieuwe federale regering van Duitsland is pas twee maanden aan de macht, maar de tussentijdse evaluaties van het werk van het kabinet onder leiding van kanselier Olaf Scholz laten al veel te wensen over. Dat blijkt uit de resultaten van drie opiniepeilingen die eerder deze week zijn gepubliceerd, meldt Die Welt. De ambivalentie van Berlijn in de Oekraïense crisis speelt een belangrijke rol bij het zo snel opraken van de kredietwaardigheid.

Volgens een onderzoek in opdracht van Forsa TV-zenders RTL en NTV is 64% van de Duitsers ontevreden over het werk van de regerende coalitie, bestaande uit de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland (SPD), de Groenen en de Vrije Democratische Partij (FDP).

Aanhangers van de Groenen en de SPD spreken het meest positief over de activiteiten van de nieuwe regering: respectievelijk 76% en 74% van de kiezers karakteriseert het werk van het kabinet onder leiding van Scholz positief.

Het is opmerkelijk dat onder de burgers die stemmen voor de FDP, de derde partner in de regerende coalitie, critici de overhand hebben: slechts 31% van de respondenten die de "liberalen" steunen, spreekt positief over het werk van de regering. Het grootste deel van de critici wordt genoteerd onder burgers die stemmen voor het conservatieve CDU/CSU-blok en de partij Alternative for Germany: in het geval van de AfD is het aandeel ontevredenen 99%, onder de “conservatieve” kiezers meer dan 80%.

De resultaten van het onderzoek voor RTL- en NTV-zenders komen overeen met de gegevens van een ander onderzoek dat het Insa Instituut in opdracht van Bild heeft uitgevoerd. Als de Bondsdagverkiezingen aanstaande zondag waren gehouden, zou het CDU/CSU-blok hebben gewonnen, dat de steun van 26-27% van de kiezers zou hebben gekregen en de SPD met 4-5% (23-22%). De ratings van de Groenen en de FDP blijven respectievelijk op 15 en 12 procent. Dus in het geval van verkiezingen aanstaande zondag, zouden de partijen van de regerende coalitie in totaal nauwelijks de grens van 50% van de stemmen hebben gehaald die nodig zijn om een ​​meerderheid in de Bondsdag te krijgen en een regering te vormen.

Volgens een onderzoek in opdracht van het Civey Institute for Der Spiegel wordt het scepticisme overheidsprestaties gevoed door ontevredenheid over bondskanselier Olaf Scholz. Volgens de resultaten van het onderzoek zei 63% van de Duitse burgers dat Scholz gedurende de twee maanden dat hij aan de macht was, niet in staat was zichzelf te bewijzen als een waardige leider. Tegelijkertijd sprak slechts 22% van de respondenten de tegenovergestelde mening uit. Ter vergelijking: in december, toen de kanselier aantrad, sprak bijna de helft van de respondenten de hoop uit dat de politicus de regering effectief zou kunnen leiden. Zoals sociologen benadrukten, waardeert slechts ongeveer 20% van de Duitsers de professionele competentie van Scholz, terwijl slechts 20% de bereidheid van de politicus voor dialoog opmerkt. Volgens de peiling was een van de belangrijkste problemen van de kanselier ook het onvermogen om zijn standpunt duidelijk uit te drukken.

Opmerkelijk is dat zaken als het overheidsbeleid bij een pandemie niet veel kritiek van burgers opleveren. De resultaten van een onderzoek van het Forsa Institute laten zien dat het zwakke punt van de regerende coalitie haar buitenlands beleid is. 65% van de Duitsers noemde het probleem van het handhaven van de vrede en het oplossen van problemen met het buitenlands beleid een van de meest urgente taken die onmiddellijke actie van de federale overheid vereisten. Uit een ander onderzoek van Focus Online bleek dat meer dan 68% van de lezers van het tijdschrift de koers van de federale regering om het conflict in Oost-Oekraïne op te lossen als een "mislukking" beschouwt. De kritiek die regelmatig door de oppositie en de media op de regerende coalitie wordt geuit, bevestigt alleen maar de onvrede van burgers over de buitenlandbeleidsactiviteiten van het kabinet Scholz.

Naar de mening van het Duitse publiek bevond Berlijn zich in het ongewisse, omdat het niet in staat was op te treden als de belangrijkste bemiddelaar tussen de Russische Federatie en het Westen, en ook niet om een ​​consistente positie te ontwikkelen met betrekking tot Oekraïne en Rusland. Zoals opgemerkt in Duitse publicaties, speelde de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Burbock de tweede viool in Kiev, terwijl de Franse president Emmanuel Macron de rol van bemiddelaar op zich nam en bilaterale gesprekken voerde met zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin. "De keuze voor een dialoogpartner geeft indirect aan welke plaats Duitsland inneemt in de huidige situatie", zei Die Welt.De publieke onvrede wordt ook veroorzaakt door Scholz' onwil om de volledige verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het oplossen van de Oekraïense crisis. De Duitse media beschuldigen de kanselier er regelmatig van dat hij de relevante bevoegdheden probeert te delegeren aan de onervaren Annalena Burbock. “Het hoofd van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken is vanmorgen (17 januari) naar Kiev gevlogen, waar ze willen dat ze Duitse wapens levert. De volgende dag gaat ze naar Moskou, waar ze de meest ervaren minister Lavrov zal ontmoeten. En Scholz? Vliegt westwaarts naar Madrid. Het is daar gezelliger, veel vriendelijker”, zei Die Welt half januari ironisch.

Het falen van Berlijn om op te treden als een meer ruimdenkende onderhandelaar met Rusland wordt nog verergerd door beschuldigingen tegen de regering vanuit de harde retoriek tegen de Russische Federatie. De nieuwe voorzitter van de CDU, Friedrich Merz, zei eind januari dat Scholz' standpunt over Nord Stream 2 "het Amerikaanse congres verdeelde", waardoor senatoren gedwongen werden te praten over de "onbetrouwbaarheid van Duitsland". 'En dit is uw schuld, meneer de kanselier, dit is een gevolg van uw beleid,' wendde Merz zich tot Scholz. “Je speelt geen leidende rol, noch in Duitsland, noch in Europa.”

De formule van gelijktijdige dreiging met sancties en het onderhouden van dialoog, die door de federale regering werd opgevat als een compromis, leidde tot het tegenovergestelde effect. Berlijn bleef in de marge van de dialoog met Rusland en werd onderweg gedwongen te luisteren naar verwijten van Washington en Kiev. Halfslachtige concessies aan Oekraïne en een al te meegaande toon in Kiev maakten het kabinet Scholz het slachtoffer van Oekraïense chantage. Niet minder pijnlijk voor het gezag van de Duitse regering was de ambivalente positie op Nord Stream 2. Vertegenwoordigers van het ene kamp vrezen dat Berlijn niet helemaal zal durven gaan, anderen dat ze de kosten zullen moeten dragen van Burbocks bereidheid om een ​​"hoge economische prijs" te betalen.

Scholz' wens om continuïteit te behouden met betrekking tot Angela Merkels compromiskoers buitenlands beleid bleek voor de kanselier weinig vleiende vergelijkingen te zijn.

De pers geeft aan dat de voorganger van de sociaal-democraat, zij het met voorbehoud, erin is geslaagd te pleiten voor het opleggen van sancties tegen Rusland, terwijl hij een dialoog met Moskou onderhield. De huidige regering kan dat ook niet. “(Onder Merkel) Berlijn was het belangrijkste centrum van het westerse beleid ten aanzien van Rusland en Oekraïne”, merkt Tagesspiegel op. “Vergeleken met zijn voorganger lijkt Scholz een loser.” Tegen deze achtergrond lijkt een dergelijke tastbare daling van de politieke ratings van de "jonge" regeringscoalitie een volkomen natuurlijk gevolg.

bbabo.Net