Rusland (bbabo.net), - In St. Petersburg vond een ontmoeting plaats van journalisten met muzikant Maxim Leonidov, gewijd aan zijn 60e verjaardag en jubileumconcerten in St. Petersburg (13 februari in de Oktyabrsky Concert Hall) en Moskou (15 februari in het Jeugdpaleis). We hebben online gecommuniceerd vanwege de epidemiologische situatie.

Over leeftijd

Iedereen merkt op dat de held van de dag niet zijn ware leeftijd kan worden gegeven, en ze vragen hem de geheimen te onthullen van hoe hij erin slaagt een goede vorm te behouden.

- Of we het nu leuk vinden of niet, de cijfers in het paspoort winden ons nog steeds op. Verwarren. Ook als je je goed en vol energie voelt. Maar wat te doen? De tijd kan niet worden veranderd, dus we moeten roekeloos blijven leven, doen waar we van houden. Ik hoop dat er met deze datum geen bijzondere veranderingen in mijn leven zullen plaatsvinden, ik zal niet meteen oud worden. Er zijn veel plannen, dus tijd om na te denken over leeftijd is er niet.

Hoe slaag je erin er jonger uit te zien? Eerst moet je nog voor jezelf zorgen. Ten tweede besteed ik mijn hele leven aandacht aan sport en goede voeding. Er zijn hier geen geheimen. Eet minder broodjes en vet varkensvlees. En alles zal goed komen. Ik probeer elke dag 8-10 kilometer te lopen.

Over soloconcerten

- Als ik een groot soloconcert aan het voorbereiden ben, ga ik altijd in de plaats van de toeschouwer die het kaartje kocht, en ik denk: als ik naar een concert zou gaan van, laten we zeggen, Paul McCartney, wat zou ik willen dat hij zingt? En als ik Yesterday of Let It Be niet hoor, zal ik teleurgesteld zijn. Zonder enige parallel met deze artiest te trekken, heb ik veel populaire liedjes in het repertoire van een groot concert opgenomen, dat de kijker (luisteraar) associeert met zijn jeugd, goede tijden, goede gebeurtenissen in het leven, en daarvoor komt hij eigenlijk naar de zaal. Daarom is het redelijk om het percentage nieuwe nummers dat recent is geschreven en oude, bekende hits te observeren. Dit is artistieke wijsheid. Het lijkt mij dat het programma zo ontworpen moet worden dat het zowel educatief - liedjes uit het nieuwe repertoire als nostalgisch is.

Het is niet eenvoudig om hits te selecteren, er zijn veel nummers geschreven en het concert is geen rubber, het heeft geen zin om het langer dan twee uur te spelen. Hij nam het met bloed. Ik neem dit serieus, ik begrijp dat een concert een begin, ontwikkeling, climax, finale moet hebben, je kunt nummers niet in willekeurige volgorde zetten.

Helaas verandert de pandemie onze plannen. Verschillende artiesten van het Leningrad Center werden ziek, met wie we het eerste deel moesten doen (er is mijn show "Ik keek terug om te kijken" al verschillende seizoenen, het is gebaseerd op mijn autobiografische boek) ...

Zullen de concerten in Moskou en St. Petersburg anders zijn? In wezen, nee. Is dat de samenstelling van de gasten. Valery Syutkin en Ivan Urgant nemen deel aan het concert in Moskou. En in St. Petersburg - de Neobardy-groep, Andrei Makarevich, Nikolai Fomenko.

De naam van het programma "I'm a Pretty Young God" is ironisch. Zo begint het nummer 'Don't let him get away'. Het is niet in mijn naam geschreven, maar in de naam van een abstracte godheid, door mij uitgevonden. Ik hoop dat onze luisteraars genoeg gevoel voor humor en ironie zullen hebben om te begrijpen dat dit niet betekent dat Maxim Leonidov zichzelf als een god beschouwt, en zelfs vrij jong. Dit is natuurlijk een grap.

Wat betreft de 40e verjaardag van de geheime groep, het concert is gepland op 9 april in Moskou, in het Crocus City Hall. In St. Petersburg wordt nog steeds over de kwestie van het concert gesproken. We reageren op de aanbiedingen van promotors om naar enkele afzonderlijke steden te komen. Het is vanwege de epidemiologische situatie onmogelijk om vandaag een grote tour op te bouwen.

Over de première van de musical

- De première van mijn nieuwe musical "I Hate Hamlet", gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van de Amerikaanse toneelschrijver Paul Rudnick, staat gepland voor 13 april in de St. Petersburg Musical Komedie. Het stuk werd in de jaren negentig op Broadway opgevoerd. Ik hoorde erover, zag voor het eerst fragmenten op YouTube, las het stuk en leefde er een hele tijd mee, totdat ik me realiseerde dat ik een musical moest maken. Hij wendde zich tot zijn vriend - de Sint-Petersburgse kinderdichter Igor Shevchuk (de auteur van Smeshariki en Fixiki), hij maakte een bewerking van het stuk voor het muziektheater. We kochten het copyright voor het werk, verhuisden de scène van New York naar St. Petersburg. De regisseur was Olga Prikhudaylova uit Moskou.

Over St. Petersburg

- Mijn herinneringen en gevoelens van deze stad zijn natuurlijk bekend bij Petersburgers. Ik leerde Petersburg geleidelijk aan kennen. Voor mij begon het met Obukhovskaya Oborona Avenue, mijn ouders kregen daar een appartement, niet ver van Professor Kachalov Street. Toen was het een hele buitenwijk. De Neva op die plaats is niet gekleed in graniet, dit zijn gewone oevers. Als tiener verhuisde ik naar het centrum en begon het te leren kennen. Ik had geluk - ik studeerde direct aan Palace Square, aan de Glinka Choir School, die zich in het Capella-gebouw bevond. Toen woonde ik op nummer 14 aan de Moika Embankment, naast het laatste appartement van Poesjkin (huis 12). Dit kon natuurlijk niet anders dan een stempel op mijn ziel drukken, in mijn idee van schoonheid. Als je in zo'n prachtige omgeving bent, wordt je artistieke smaak willekeurig gevormd. Je begint te begrijpen wat schoonheid, harmonie is. Petersburg is voor mij een plaats van kracht die me altijd inspireert en bewondert. Voor mij is het als een levend wezen.

Over ontmoetingen, vrienden

- Veel mensen die elkaar onderweg ontmoetten, die mijn leven veranderden, van ouders tot vrienden - oudere kameraden, jongeren, beïnvloeden mij. Van iemand heb ik één ding geleerd, van iemand anders. Ik ben mijn docenten op de muziekschool, theaterinstituut, dankbaar van wie ik veel heb geleerd. Ik had veel geluk: ik kreeg de cursus van uitstekende leraren - Arkady Katsman en Lev Dodin. Toen ontmoette ik mijn kameraden in het beatkwartet "Secret". Ik heb veel geleerd van de muzikanten Andrei Makarevich en Boris Grebenshchikov, met wie ik de eer heb gehad al jaren bevriend te zijn. En zo verder... En boeken leren ons natuurlijk veel, en films, kunstwerken. Als je het leven goed bekijkt, ben je klaar om te blijven leren, om het leven om je heen in je op te nemen. De natuur kan ook je leermeester zijn - door de jaren heen begrijp ik dat.

Over het gezin

- Kinderen worden kant-en-klare mensen geboren, en als ze ergens trek in hebben, kunnen we ze alleen maar helpen. Als ze niet geïnteresseerd zijn, hoe je je kennis en vaardigheden er ook in duwt, ze zullen ze niet accepteren ... De jongste zoon, Lenya, toont zich als een toekomstige muzikant. Ik weet niet zeker of muziek zijn beroep zal worden. Hij speelt gitaar, zingt, acteert. Masha begrijpt nog steeds niet waar ze echt in geïnteresseerd is, en dit is normaal, denk ik. Op 17-jarige leeftijd begrijpen maar weinig mensen wat ze willen. Ze is klaar met de 11e klas, ze is niet toe aan het spelen van de gitaar. Voorafgaand aan het examen. Hij gaat de universiteit in voor design. Ook creativiteit, maar een andere hypostase.

Met mijn vrouw Alexandra Kamchatova-Leonidova, een actrice, staan ​​we samen op het podium, we hadden verschillende gezamenlijke projecten. Ze zal een van de rollen spelen in de musical "I hate Hamlet", en ik zal daar bezig zijn in een van de rollen. Dit is geen "nepotisme", we komen nog steeds "uit dezelfde tuin". We hebben zelfs één toneelschool: Sasha, acteerleraar Andrey Dmitrievich Andreev, liep stage bij Katsman toen ik studeerde. Ze is een goede actrice, we spreken dezelfde taal en het is altijd een plezier om met Sasha samen te werken.

Over werken met kinderen

- De creatieve "Maxim Leonidov's Workshop" bestaat al drie jaar in St. Petersburg. Kinderen spelen musicals, fragmenten uit muzikale toneelstukken. Mijn vrouw is een van de acteerleraren, leidt een tienergroep. We hebben wat veranderingen op komst. Rockband TheSecretNews was een kindergroep, werd jeugdig. Op mijn verjaardag 13 februari zal ze deelnemen aan een concert.

Over isolatie

- Hoe heb je je tijd doorgebracht tijdens de lockdowns? Ik heb geen gebrek aan beweging ervaren. Er vond een groot online concert "Secret" plaats, dat door enkele miljoenen mensen werd bekeken. Ik heb eindelijk de boeken gelezen die ik voor onbepaalde tijd heb uitgesteld, de film bekeken. Hij gaf veel concerten op internet. Schreef meerdere nummers. Een video opgenomen voor het nummer Mon Amour. Ik heb me zo goed mogelijk geamuseerd. Als je een verwennerij hebt - om niets anders te doen dan een boek in de natuur te lezen - is dat heerlijk. Als het niet lang duurt. Je zou willen werken, maar je kunt niet.

Natuurlijk geef ik de voorkeur aan de niet-externe vorm van creatieve vergaderingen. Met een oprecht gesprek, inclusief liedjes. Soms speel ik in kleine zalen - zoals bijvoorbeeld "Capercaillie's Nest", in clubs, restaurants. Vorig jaar in mei waren er meerdere van dergelijke concerten in Israël. Ik denk dat ik solo-gitaaravonden ga voortzetten, één op één met het publiek.

Over gitaren

- Ik heb een paar gitaren als cadeau. Ze versieren de muren van mijn studio, ik speel ze niet. Dit zijn instrumenten gesigneerd door mijn vrienden. Bijvoorbeeld Andrei Makarevich, Alexei Kortnev. Ik heb veel gitaren, maar ik gebruik er meestal twee of drie. Het meest favoriete instrument, dat ik alle concerten bespeel, is vreemd genoeg noch Fender noch Gibson (hoewel er favorieten onder zijn), maar het instrument van onze Sint-Petersburgse meester Vladimir Pavlov. Het klinkt beter dan alle anderen.

bbabo.Net