Machtige mannen in uniform en pakken zijn verantwoordelijk voor het truckersdebacle. Ze moeten ter verantwoording worden geroepen.

Ook dit gaat voorbij - uiteindelijk.

En zodra de laatste uitdrukking van consequentievrij, extreemrechts-menigterecht in het achteraanzicht verdwijnt, kan er maar beter een harde afrekening zijn.

Oh, ja, er kan maar beter een harde en eerlijke afrekening zijn over waarom en hoe deze zelfvoldane, meestal witte, overtollige-winkel-camouflage-uitrusting-dragende pieten gemakkelijk de baas zijn geworden om Canada te infecteren met een andere, dit keer door de mens veroorzaakte pandemie van wetteloosheid door hun enablers, apologeten en niet-zo-geheime bewonderaars - in en uit uniformen.

Een waarschuwing voordat ik verder ga. Als het woord 'piemels' je fragiele gevoeligheden in de war brengt of je ertoe aanzet me te beschuldigen van - afschuw van gruwelen bij het schrijven van columns - schelden, pleit ik schuldig. Dit stelletje 1/6 wannabes heeft het epitheton in schoppen verdiend.

Een van de eersten van een lange lijst van machtige mannen in blauw en pakken die een streng bezoek aan het kantoor van de directeur hebben verdiend, of erger, is David Vigneault, de directeur van Canada's zogenaamde binnenlandse "inlichtingendienst", de Canadian Security Intelligence Service (CSIS ) met het hoofdkantoor in Ottawa - de hoofdstad van Canada die, zoals ik schrijf, nog steeds onder "beleg" staat.

Ik vermoed dat 99,99 procent van de Canadezen niet weet wie Vigneault is of wat hij voor de kost doet. Ik vermoed ook dat Vigneault dat, net als zijn voorgangers, het liefst zo heeft. Het is beter dat de politie de bunsenbrander-achtige hitte op zich neemt, in plaats van de onzichtbare spoken wanneer een 'belegering' - dat is het woord van ex-lout-liefhebbende Ontario Premier Doug Ford, niet het mijne - het land in zijn greep houdt.

Het is de taak van Vigneault om de nationale veiligheid van Canada te beschermen. Dat zou, denk ik, moeten inhouden dat een "beleg" wordt voorkomen; of op zijn baas, de minister van Openbare Veiligheid, waarschuwen, die dan op zijn baas, de premier, kan waarschuwen dat een "beleg" op het punt staat het land te "verlammen".

Uit de verbijsterde, stotterende reactie van de premier en het bedrijf op het aanhoudende "beleg" blijkt dat Vigneault en zijn leger van antiterreurofficieren niet eens een snuifje hadden van wat er in het verschiet lag.

Dat is niet verwonderlijk. CSIS "werkt" niet alleen in het donker, maar het blijft daar - gewoonlijk.

Ik herinner me dat niet zo lang geleden een slechterik met één geweer een soldaat kon doden voordat hij de foyer van het Lagerhuis binnenstormde om het uit te schieten met de goeden met geweren.

Na die vermeende nationale karakter-ontsierende inbreuk op de beveiliging, jammerde CSIS: premier, het is moeilijk om "lone wolves" te vinden en te stoppen. We hebben meer geld en bevoegdheden nodig. CSIS heeft beide.

Wat er de laatste tijd in Canada is gebeurd, is niet het product van een "lone wolf". Het is een brede, goed georganiseerde, goed gefinancierde, rechtse "belegering" om een ​​zittende regering van de hand te doen, waarbij de "vrijheid" van vaccinmandaten wordt gebruikt als een handig en PR-smakelijk vijgenblad om het te doen.

Waar is CSIS? Antwoord: In het donker.

Een ander deel van de taak van Vigneault is het identificeren en stoppen van "slechte actoren" - binnen of buiten het land - om de "vitale economische infrastructuur" van Canada te verstoren of te beschadigen.

Dagen en weken lang mogen gijzelnemers in grote platforms, tractoren en natuurlijk pick-up trucks, carte blanche, belangrijke grensovergangen blokkeren waar veel spullen en mensen zouden moeten stromen tussen Canada en zijn grootste en belangrijkste handelspartner, de Verenigde Staten. De aangerichte schade loopt in de miljarden.

Gezien het gemak waarmee ze hun duizelingwekkende succes bereikten, betwijfel ik of Vigneault et al ook maar een vermoeden hadden van de plannen van de gijzelnemers op dit punt.

Hier is waarom.

Canada's AWOL-spionnen zijn jarenlang te druk geweest met het bespioneren van Canadezen die oorlogen en oliepijpleidingen willen stoppen en het in de gaten houden van inheemse "activisten" om blijkbaar de moeite te nemen om naar het legioen van 1/6 fans van dit land te zwaaien en wannabes en hun kostbare, metastaserende "belegering".

Vigneault heeft wat uit te leggen.

Dat geldt ook voor politiechefs van grote steden, provincies en federale politie die opmerkelijke, maar niet verrassende, terughoudendheid hebben betoond in hun omgang met rechtse "demonstranten" die een premier willen pakken, zijn regering omverwerpen, naar eigen zeggen, en leggen " beleg” naar een land totdat aan hun eisen wordt voldaan.

Als de arme, daklozen en inheemse volkeren of Canadezen van kleur al het bovenstaande zouden proberen te doen, betwijfel ik of de politie of burgemeesters zouden "onderhandelen" met de "demonstranten" of hen zouden uitnodigen om politiecruisers te gebruiken om selfies te maken omdat willen om geweld 'uit te lokken' te vermijden.

Nee. De politie zou hun "rel"-uitrusting aantrekken, zelfs als er geen rellen waren, SWAT-teams inzetten, door de politie getrainde paarden bestijgen, hun wapenstokken en tasers in de aanslag krijgen voordat ze de "linkse anarchisten" aanvallen.Als je denkt dat ik overdrijf, bekijk dan deze video van wat de politie van Toronto afgelopen juli deed met bezorgde burgers die probeerden de uitzetting van daklozen die in tenten woonden uit een stadspark te stoppen, of deze video van politie – krachtige wapens geheven en gespannen – met een kettingzaag om in een huis in te breken en journalisten en leiders van de Wet'suwet'en First Nation te arresteren die weer een nieuwe aanval op soevereine inheemse landen documenteren.

Als die beelden de schetterende dubbele moraal niet bevestigen die is ingebakken in de Canadese politie, media en politiek bij het "temmen" van afwijkende meningen, stel je dan voor dat "linkse anarchisten" "opstelplaatsen" hadden bezet en opgezet in de buurt van de zetel van de regering - Parliament Hill – en het kantoor van de premier om containers met brandstof- en propaantanks te vervoeren alsof ze koeriers waren voor Uber Eats terwijl ze Canada gegijzeld hielden.

Wat denk je dat er zou zijn gebeurd?

Denk je dat columnisten die schrijven voor de twee zogenaamd "nationale" kranten van Canada of sommige van hun misleide lezers de dreiging zouden hebben afgewezen door te prijzen hoe vreedzaam en beleefd de "linkse anarchisten" en hun lieve kinderen in kinderwagens en op springkastelen zich hadden gedragen ?

Onwaarschijnlijk.

Denk je dat de bekende galerij van voormalige spoken en nationale veiligheidsexperts – die ooit op tv kwamen om te zeggen dat een mysterieuze tunnel in Toronto het ondergrondse werk zou kunnen zijn van spookterroristen die een aanval op onschuldigen plannen – zou hebben aangedrongen op geduld en voor iedereen rustig te houden en verder te gaan?

Onwaarschijnlijk.

Denkt u dat premier Ford – die het een en ander weet over plunderaars – zou zijn gaan sneeuwscooteren bij zijn huisje en weken hebben gewacht voordat hij de “noodtoestand” afkondigde als reactie op een staat van “beleg”?

Onwaarschijnlijk.

Denkt u dat strijkende conservatieve politici, zoals de spottende apostel van het "populisme", Pierre Poilievre, hun dankbaarheid zouden blijven betuigen aan de Canadezen voor het verdedigen van hun rechten en vrijheden?

Onwaarschijnlijk.

De ideologische patroonheilige aan wie de gijzelnemers de ultieme trouw betuigen, is Donald Trump, niet Poilievre – zelfs als hij de volgende Tory-leider wordt.

Je kunt Trump zien en horen in elke onsamenhangende toespraak die de gijzelnemers houden, in hun ik-eerst "eisen", in hun eigenwijs, verpakt in een vlag, afwijzing van het verenigende doel dat de meeste Canadezen hebben aangenomen - vrijwillig en gretig - om vechten tegen een verraderlijk en dodelijk virus.

In plaats van Trump en zijn lelijke en verdeeldheid zaaiende modus operandi als president aan de kaak te stellen, probeerde premier Justin Trudeau hem in plaats daarvan te sussen.

Door zijn stilzwijgen heeft Trudeau de sinistere krachten aangemoedigd die hij laattijdig veroordeelt. Hij en Canada betalen nu een stevige, onuitwisbare prijs voor die verzoening.

Daar moet Trudeau ook rekening mee houden.

De meningen in dit artikel zijn die van de auteur en geven niet noodzakelijkerwijs het redactionele standpunt weer.

bbabo.Net