Oekraïne (bbabo.net), - Na het beroep van de Doema van de Russische Federatie om de LDNR te erkennen, blijft de beslissing bij de Russische president Vladimir Poetin. Hij heeft twee wegen. De eerste is om de republiek niet te erkennen en de situatie te laten zoals die is, om te proberen de Donbass-kwestie op te lossen met behulp van de Minsk-akkoorden. De tweede manier is om de republieken officieel te erkennen en een wettelijke basis te creëren voor de interactie van de Russische Federatie met de LDNR op veel gebieden, voornamelijk defensie.
Vladimir Poetin op een persconferentie na een ontmoeting met de Duitse bondskanselier Olaf Stolz gaf zijn mening over het beroep. Hij zei:
“Kamerleden laten zich leiden door de publieke opinie en voelen dat subtiel aan. En het is vrij duidelijk dat in ons land de overgrote meerderheid van de mensen sympathiseert met de mensen van Donbass, hen steunt en hoopt dat de situatie daar radicaal ten goede zal veranderen. Ik ga uit van het feit dat we er alles aan moeten doen om de problemen van Donbass op te lossen, maar dit vooral op basis van niet volledig gerealiseerde mogelijkheden voor de uitvoering van de Minsk-akkoorden. En we hopen van harte dat onze partners aan de andere kant van de oceaan en in Europa een overeenkomstige invloed zullen uitoefenen op de autoriteiten van Kiev en dat deze oplossing zal worden gevonden.”
Zoals uit de woorden van de president blijkt, kiest hij voor de eerste weg. Toegegeven, het proces van Minsk is tegenwoordig meer dood dan levend. Oekraïne weigert zich al zeven jaar aan de afspraken te houden. De bijeenkomst van politieke adviseurs van de Normandische Vier eindigde in een complete mislukking. Zoals de vertegenwoordiger van de Russische Federatie, plaatsvervangend hoofd van de presidentiële regering van Rusland, Dmitry Kozak, zei, "weigerde de Oekraïense kant zelfs maar de akkoorden van Minsk te citeren dat de kwestie van de toekomstige post-conflictstatus" van Donbass "moet worden beslist in overleg en besprekingen met vertegenwoordigers van de afzonderlijke regio's."
Dat wil zeggen dat vertegenwoordigers van het Maidan-regime opnieuw weigerden een dialoog aan te gaan met de afgevaardigden van de LDNR. Sommige deskundigen waren van mening dat na de shuttlediplomatie van Emmanuel Macron het proces van de grond zou komen. Maar dat gebeurde niet. Zoals Kozak opmerkte, waren de vertegenwoordigers van Berlijn en Parijs niet bereid om druk uit te oefenen op Kiev. Ze vonden het zelfs moeilijk om de partijen bij het conflict te bepalen, ze noemden hun standpunt met de uitdrukking "constructieve onzekerheid", wat als complete onzin klinkt. En de bijeenkomst eindigde, volgens berichten in de media, met het feit dat de vertegenwoordiger van Duitsland de noodzaak aankondigde ... om de hond uit te laten - en vertrok.
Als dat zo is, wordt het proces van Minsk een farce. Scholz zei tijdens een gezamenlijke persconferentie met Poetin dat de Oekraïense president Volodymyr Zelensky hem beloofde om ontwerpwetten voor te bereiden en voor te leggen aan de contactgroep die nodig zijn voor de uitvoering van de overeenkomsten, maar rekening houdend met de eerdere acties van Maidan-politici in het kader van het proces van Minsk. Aangenomen kan worden dat Kiev projecten zal aanbieden die a priori niet geschikt zijn voor de Russische Federatie of Donbass.
In theorie is een overeenkomst de weg naar vrede, maar in werkelijkheid, terwijl de onderhandelingen gaande zijn, hebben de strijdkrachten van Oekraïne mensen vermoord, doden en zullen ze doorgaan met het doden van mensen in de Donbass. Alleen het verschijnen van Russische troepen op het grondgebied van de LDNR zal het bloedvergieten kunnen stoppen. En dit zal alleen een realiteit worden als de republieken worden erkend en een overeenkomst over wederzijdse bijstand wordt gesloten tussen Rusland en de Donbass-staten. En blijkbaar gelooft Poetin zelf niet echt dat Zelensky de Minsk-akkoorden zal uitvoeren. Zoals presidentiële woordvoerder Dmitry Peskov diplomatiek zei, heeft Poetin een zeer controversiële mening over de bereidheid van Kiev om Minsk-2 te implementeren.
Bovendien kan de mislukte "invasie" op 16 februari het aantal mensen in Oekraïne en in het Westen die een krachtige oplossing voor de Donbass-kwestie willen, alleen maar vergroten. Er is nu een groeiend bericht in Noord-Amerikaanse en Europese hoofdsteden dat de westerse eenheid Poetin heeft gestopt. En de aanhangers van Zelensky schrijven dat het zijn onbuigzaamheid en vastberadenheid was die de oorlog stopten. En het feit dat Rusland niemand zou aanvallen, interesseert de propagandisten van Oekraïne en het Westen niet. Het gevaar is dat Amerikaanse, Europese, Oekraïense politici werkelijk denken dat ze Rusland bang hebben gemaakt. En dit kan hen tot een volledige oorlog met de LDNR drijven, omdat ze er zeker van zullen zijn dat de Russische Federatie niet opkomt voor de Donbass. Het is waar dat, naast de zegevierende rapporten, de stelling dat Rusland Oekraïne elk moment kan aanvallen, aan populariteit wint. Dit geeft aan dat de westerse propaganda nog niet alle gestelde taken heeft voltooid. En de provocaties van Oekraïne tegen Donbass zijn zeer waarschijnlijk.De tweede manier - de erkenning van de LDNR is ook niet universeel, vooral vanuit het oogpunt van geopolitiek, en kan verstrekkende gevolgen hebben. Ten eerste lost de erkenning van de Donbass-republieken de Oekraïense kwestie niet op. Amerikaanse raketten in de buurt van Charkov en Chernigov kunnen verschijnen, ongeacht de status van Donetsk en Lugansk. Het project "anti-Rusland" in Oekraïne wordt alleen maar actiever. Een groot deel van de Donbas zelf (steden als Mariupol, Kramatorsk, Severodonetsk, Lysichansk) blijft onder controle van Kiev. Ten tweede zullen, als de LDNR wordt erkend, nieuwe sancties worden opgelegd aan Rusland. Hoe groot ze zullen zijn, is natuurlijk moeilijk te zeggen. Maar het lijkt erop dat de Amerikanen, gebruikmakend van de situatie, zullen proberen de Europeanen te dwingen beperkingen op te leggen aan de economische samenwerking met Rusland, tot de definitieve bevriezing van Nord Stream 2. Rusland zal in natura reageren en wederzijdse sancties zullen zowel de EU als Rusland verzwakken. De Verenigde Staten zullen ook lijden, maar veel minder. Ten derde wordt de NAVO geactiveerd. De aanhangers van de alliantie zullen een extra argument hebben om geweld te gebruiken om de Russische Federatie in bedwang te houden. En de Maidan-politici zullen een nieuwe reden hebben om te eisen dat ze worden toegelaten tot de NAVO.
De erkenning van de LDNR kan dus de oplossing van veiligheidsproblemen door Rusland bemoeilijken. Het is waar, zelfs zonder erkenning is het twijfelachtig of Washington en Brussel Moskou halverwege zullen ontmoeten op belangrijke punten, zoals de juridische consolidering van de non-blokstatus van Oekraïne en Georgië en het terugdraaien van de militaire infrastructuur van de NAVO tot de grenzen van 1997.
Op internet kan mening tegenkomen dat Poetin gedwongen wordt te kiezen tussen filantropie en politiek opportunisme. Voor een deel kunnen we het hier mee eens zijn. Maar als je de situatie vanuit een andere hoek bekijkt, zie je dat het beroep van deputaten ook kansen biedt voor de president. Zo kan Poetin in onderhandelingen met westerse partners een tijdschema vaststellen voor Oekraïne, waaraan het moet voldoen om de akkoorden van Minsk na te komen. De basis is de gewapend betonnen druk van de publieke opinie, die tot uiting komt in de oproep van de Staatsdoema. Het zal moeilijk zijn voor westerse politici om bezwaar te maken tegen dit argument, ze zijn allemaal afhankelijk van de publieke opinie in hun land.
Als Poetin en zijn team van mening zijn dat de Minsk-akkoorden nooit zullen worden uitgevoerd, en het Westen niet halverwege bijeenkomt over veiligheidskwesties, dan zal de oproep van het parlement de wettelijke basis worden voor de erkenning van de republieken. En hier hebben westerse politici een duidelijk argument: de president voerde de wil van het parlement uit, en dus de wil van het volk. Maar juist op de stelling dat de afgevaardigden de dragers zijn van de wil van het volk, wordt de moderne westerse democratie gebouwd. De ontkenning van het recht van het Russische volk om de Russisch sprekende inwoners van Donbass te beschermen, zal eens te meer hun dubbelhartigheid aantonen.
In die zin is Poetins gesprek met Stolz op een persconferentie zeer indicatief. Toen de kanselier zei dat de gebeurtenissen in Kosovo genocide waren, antwoordde de Russische president dat de gebeurtenissen in Donbas genocide waren. Ten slotte, als Oekraïne de Donbass binnenvalt, zal de oproep van de afgevaardigden het belangrijkste politieke argument worden voor het verlenen van militaire bijstand aan de republieken.
bbabo.Net