Het is gezond verstand, herhaald bij elke tragedie zoals degene die Petrópolis (RJ) doet schudden, het doel om instorting van huizen en andere constructies op onstabiel terrein of overgeleverd aan wrakstukken te voorkomen. Er moeten weerswaarschuwingen zijn, mensen informeren over de dreiging en ze uit risicogebieden verwijderen.
Het zijn onvermijdelijke palliatieven, die niet beantwoorden aan de totaliteit van het probleem. Veel steden hebben gevarenkaarten; er zijn wetten in overvloed om de zaak aan te pakken.
Maar waarheen moeten kwetsbare bevolkingsgroepen worden verplaatst? Hoe kunnen we voorkomen dat meer mensen terugkeren naar het land dat op de rand van de afgrond staat, een migratie die vaak wordt beheerd door stedelijke krakers, milities en andere criminele facties?
In São Paulo wonen ongeveer 500.000 mensen in 175.500 huizen die op instorten staan. Volgens een voorlopige schatting van het BIM voor 2020 zijn er bijna 530 duizend huishoudens binnen wat het instituut "subnormale agglomeraties" noemt, 13% van het totaal van de stad.
Het is een "onregelmatige bezetting van andermans eigendom" voor huisvesting, zoals gedefinieerd door het instituut. Het heeft een "onregelmatig stedelijk patroon" en er zijn geen openbare diensten.
In Brazilië is dit het geval voor bijna 8% van de huishoudens - 19,3% in Rio, 55,5% in Belém. Het zijn "favela's, invasies, grotten, laaglanden, gemeenschappen, steden, katers, onregelmatige onderverdelingen, hutten, paalwoningen".
De onderliggende reden voor deze beroepen is armoede in combinatie met inkomens- en vermogensongelijkheid, verergerd door de sociale en territoriale ongelijkheid van stedelijke verbeteringen. In grove termen, gebrek aan geld om fatsoenlijke woningen te huren, dicht bij banen en openbare diensten.
In de stad São Paulo zijn er uitgestrekte centrale en verstedelijkte regio's die worden ingenomen door braakliggende terreinen en gebouwen. Er is echter geen effectief programma voor belastingheffing en regulering van openbare of particuliere investeringen dat deze braakliggende en onproductieve gronden omvormt tot een plek om te wonen en te werken.
Bovendien privileges overheidsuitgaven voor verstedelijking en vervoer of heeft geprivilegieerde rijke regio's, wat resulteert in een waardering van het erfgoed van de meest bedeelden.
Onmiddellijk is het natuurlijk noodzakelijk om sterfgevallen met palliatieven te voorkomen. Maar het is ook dringend noodzakelijk om een plan uit te voeren voor de herverdeling van onroerend goed en publieke middelen, aangemoedigd door progressieve belastingheffing en inductie van maatschappelijk relevante particuliere investeringen. Risicogebieden zijn een facet van een langdurige verstoring.
redactie@grupofolha.com.br
bbabo.Net