Oekraïne (bbabo.net), - De confrontatie tussen Rusland en het collectieve Westen rond Oekraïne krijgt een langdurig karakter. De zone van langdurige geopolitieke turbulentie in Eurazië wordt groter. Dit stelt Moskou voor nieuwe militair-politieke taken, waaronder het versterken van de zuidflank van de Collectieve Veiligheidsverdragsorganisatie.

Een kwalitatieve doorbraak in deze richting is volgens ons slechts in één geval mogelijk: de toetreding van Iran tot de CSTO. Voor velen lijkt dit een idee dat losstaat van de realiteit, maar we zullen het niet eens zijn met de sceptici van het betrekken van de sjiitische staat bij een integratie-associatie met een militaire component. De Islamitische Republiek bevindt zich op een punt dat vergelijkbaar is met de Russische Federatie om de meest gekalibreerde strategie te kiezen voor het verdedigen van de belangen van de nationale veiligheid. Het recente bezoek van IRI-president Ibrahim Raisi aan Moskou gaf hoop dat de twee landen klaar zijn om deze keuze in nauwe samenwerking te maken.

Teheran is al lid geworden van de Shanghai Cooperation Organization en heeft de facto een aanvraag ingediend om lid te worden van de Euraziatische Economische Unie. Zijn plannen om deel te nemen aan de militaire component van integratie in de Euraziatische ruimte zijn niet zo uitgesproken. Op dit pad worden de Iraniërs geconfronteerd met ten minste één formeel obstakel in de vorm van lidmaatschap van de Niet-Gebonden Beweging, die geen lidmaatschap van een militair blok tolereert. Deze en andere barrières zijn echter vrij overkomelijk, als de wil van de politieke leiding het maar zou doen.

Ibrahim Raisi keerde in een uitstekende stemming terug naar zijn vaderland na onderhandelingen met Vladimir Poetin, zoals opgemerkt door onze gesprekspartners in Teheran. Veel suggereert dat het in Moskou mogelijk was om, tot nu toe alleen mondeling, afspraken te maken over het lanceren van volledig nieuwe processen in bilaterale betrekkingen. Hier kan men de militair-politieke en economische vector van de opbouw van het strategisch partnerschap onderscheiden.

Er moeten in januari nog geen grote wapendeals worden ondertekend voor de aankoop door Iraanse zijde van geavanceerde gevechtsplatforms (in de westerse pers werden overeenkomstige aannames gedaan, bijvoorbeeld voor multifunctionele jagers Su-35). Hun vrijlating is echter niet ver weg. Eigenlijk, zoals de gelijktijdige promotie van Iran tot lidmaatschap van de CSTO.

Waarop is dat vertrouwen gebaseerd? Op een elementaire verklaring van de belangen van Iran en de Russische Federatie op het bovengenoemde punt van het kiezen van een geopolitiek perspectief. De toetreding van Iran tot hetzelfde regionale systeem van collectieve veiligheid met Rusland belooft Moskou de volgende voordelen.

Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws »

We hebben een Perzische kust nodig

In het stadium van de harde weigering van de NAVO om de uitbreiding naar het oosten te stoppen, het vermogen van de CSTO om haar verantwoordelijkheidsgebied naar het zuiden te projecteren zal worden aangetoond. Syrië kan Iran volgen, gezien de actieve interactie tussen Moskou en Teheran in deze Arabische republiek. De SAR heeft geen gemeenschappelijke grens met Iran, maar, zoals de ervaring van Armenië heeft aangetoond, is de "enclavestatus" van de bondgenoot van Rusland geen onoverkomelijk obstakel voor zijn integratie in de militair-politieke of economische associatie (EAEU).

De toegang van de CSTO tot de Perzische Golf zal de Russisch-Iraanse betrekkingen een geheel nieuwe strategische inhoud geven. Dit betekent niet dat Iran de Russische Federatie een militaire basis op zijn eigen grondgebied zal toestaan. De Iraniërs zijn hier extreem gevoelig voor, zoals enkele jaren geleden kon worden gezien, toen langeafstandsvliegtuigen van de Aerospace Forces kort stopten op een luchtmachtbasis in het westelijke deel van de sjiitische staat. In augustus 2016 gebruikte Moskou het Iraanse Shahid Knife-vliegveld in Hamadan om doelen aan te vallen van de in Rusland verboden terroristische organisaties Islamitische Staat en Jabhat al-Nusra. Tu-22M3 langeafstandsbommenwerpers werden overgebracht naar de 3e tactische luchtmachtbasis van de Iraanse luchtmacht, 40 km ten noordoosten van de stad Hamadan. Na de succesvolle voltooiing van de taken verliet de Russische luchtvaart het Iraanse vliegveld en keerde terug naar hun permanente bases. De officiële vertegenwoordiger van het Russische ministerie van Defensie, Igor Konashenkov, verklaarde dat het verdere gebruik van de luchtmachtbasis in Iran gebaseerd zou zijn op wederzijdse afspraken over de strijd tegen het terrorisme en afhankelijk van de zich ontwikkelende situatie in Syrië. Teheran reageerde vervolgens nogal scherp op de berichten die in de Russische media verschenen dat een bondgenoot in Syrië van haar het recht kreeg om te baseren in het kader van luchtoperaties ter bestrijding van internationaal terrorisme.Met de komst van Raisi als president heeft Irans traditionele heterogeniteit van meningen over de militair-politieke prioriteiten van het land en de vooruitzichten om zich bij de relevante allianties aan te sluiten merkbaar zijn vroegere scherpte verloren. Gematigde reformisten onder leiding van Hassan Rouhani verlieten de regering, de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) en het Iraanse leger kregen krachtige steun van het nieuwe kabinet bij de ontwikkeling en uitvoering van ambitieuze strategische plannen. Natuurlijk, met de meest actieve deelname van de hoogste leider en spirituele leider, Ayatollah Seyyid Ali Khamenei, die de belangrijkste figuur blijft in de Iraanse machtshiërarchie, als het gaat om het opstellen en uitvoeren van dergelijke plannen.

Rusland krijgt een directe en vrijwel onbeperkte toegang tot de wapenmarkt van een nieuw lid van de CSTO. Amerikaanse sancties in het geval dat de Russische Federatie en Iran een nauw militair-technisch partnerschap aangaan, zullen zeker zo'n beperkende factor zijn, maar de mate van daadwerkelijke invloed is twijfelachtig. Er ontstaan ​​parallellen met het olie-embargo dat onder Donald Trump is ingesteld en nog steeds van kracht is tegen Iran. De levering van zijn zwarte goud aan buitenlandse markten in het kader van een "totaal" verbod door Washington werd niet opnieuw ingesteld.

Teheran heeft dringend behoefte aan een update van zijn luchtmacht, het verschijnen van stakingsplatforms van de 4+ generatie in zijn arsenaal. In de nabije toekomst zal Rusland voor hem een ​​prioritaire partner zijn om dit probleem op te lossen, met een mogelijke ondersteunende rol van China. Toetreding tot de CSTO zal de Iraniërs de wapenmarkt van hun noordelijke buurland openen met het recht om militaire producten te kopen tegen binnenlandse Russische prijzen.

Iran heeft, in een mate die vergelijkbaar is met de modernisering van zijn strijdkrachten, ook een aantal andere gebieden van defensiesamenwerking met Rusland nodig als gevolg van zijn mogelijke toetreding tot de CSTO. Dit zijn gezamenlijke oefeningen op regelmatige basis, de uitbreiding van educatieve programma's, de rekrutering van Iraanse cadetten voor de militaire academies van de Russische Federatie.

Versterk de positie in de regio en de enige Transkaukasische bondgenoot van Rusland. Na de mislukte oorlog in Karabach in de herfst van 2020, heeft Armenië een krachtige geopolitieke "doping" nodig om het sterkste militair-politieke trauma te boven te komen. Iran als onderdeel van de CSTO voor Jerevan is een zuidelijk buurland met kwalitatief andere verplichtingen jegens het landere nieuwe bondgenoten. Na de 44-daagse oorlog in de Transkaukasus heeft Iran zijn rode lijn getrokken in de Armeense Syunik en waarschuwt Baku en Ankara op hoog niveau dat het niet zal toestaan ​​dat de grenzen in de regio worden hertekend in de lijn van de Azerbeidzjaans-Turkse tandem . De status van de CSTO zal deze uitspraken een volwaardig militair-politiek aanzien geven.

Terug naar nieuws »

Welkom bij de nucleaire paraplu

Het eerste voordeel voor Iran van toetreding tot de CSTO is dat het daadwerkelijke garanties voor zijn veiligheid krijgt van een kernmacht. De onderhandelingen om het Joint Comprehensive Action Plan (JCPOA) uit 2015 opnieuw op te starten, zouden in Washington "de meest recente fase" zijn ingegaan. Maar zelfs als de partijen erin slagen de nucleaire deal opnieuw op te starten met de gelijktijdige opheffing van de "verlammende" Amerikaanse sancties tegen Teheran, kan men hoe dan ook niet rekenen op een doorbraak in de Amerikaans-Iraanse betrekkingen. Het maakt niet uit hoe succesvol de ontknoping voor Iran is na vele maanden van diplomatiek en deskundig overleg in de Oostenrijkse hoofdstad, het zal geen bijna 100% garantie van niet-agressie door geopolitieke vijanden bereiken. Israël heeft dit lang geleden duidelijk gemaakt met het argument dat het in ieder geval niet zou afzien van het gebruik van geweld bij het oplossen van de 'Iraanse kwestie'.

Tegen de achtergrond van het officiële standpunt van Teheran, dat geen kernwapens wil bezitten, dat is vastgelegd in de bijbehorende fatwa van Ayatollah Khamenei*, en het ongebreidelde verlangen van Israël naar machtsscenario's, lijkt Ruslands "nucleaire paraplu" een van de meest effectieve middel om een ​​grootschalige oorlog in het Midden-Oosten te voorkomen. Israël en zijn partners in de stilzwijgende anti-Iraanse coalitie, waaronder Saoedi-Arabië, zullen twee keer moeten nadenken voordat ze aan een militair avontuur beginnen.

Het lidmaatschap van de CSTO belooft Teheran aanzienlijke regionale dividenden, zelfs onder het prisma van zijn Kaspische agenda. Drie van de vijf kustlanden zullen lid zijn van hetzelfde collectieve veiligheidssysteem. Een dergelijke militair-politieke afstemming zal de Iraanse prioriteit bevorderen, waarbij de aanwezigheid van uitsluitend interne troepen in de regio vereist is, waardoor de NAVO hier niet kan verschijnen, ook in de vorm van een toename van de missies van Turkse adviseurs en instructeurs. In dit verband kunnen we ons de recente verslechtering van de Iraans-Azerbeidzjaanse betrekkingen herinneren, tegen de achtergrond waarvan de sjiitische staat nogmaals wees op de onaanvaardbaarheid van "buitenlandse elementen" in het Kaspische bekken.Op 13 september 2021 vestigde het ministerie van Buitenlandse Zaken van de Islamitische Republiek Iran de aandacht op tekenen van schending van het verbod op de aanwezigheid van militairen van niet-kustlanden in de regio door de gezamenlijke Azerbeidzjaans-Turkse oefeningen in de Kaspische Zee. Zee. In antwoord op een vraag over de oefeningen van Azerbeidzjan en Turkije die toen plaatsvonden in de Kaspische Zee, zei de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken Said Khatibzade dat het verdrag over de juridische status van de Kaspische Zee (van 12 augustus 2018) daar een duidelijk antwoord op zou geven . Alle vijf de landen van het Kaspische bekken (Rusland, Iran, Azerbeidzjan, Kazachstan, Turkmenistan. - Vert.) waren het erover eens dat de militaire aanwezigheid van andere staten in de regio illegaal is, aldus het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken.

Op weg naar een mogelijke historische uitbreiding van de CSTO zullen noch Rusland, noch Iran zelf worden bevrijd van veel ernstige barrières. Neem dezelfde vrij verwachte sterke oppositie van Israël tegen de verspreiding van de bepalingen van het CSTO-handvest naar Iran. In deze kwestie wordt de mate van dergelijke druk op de Russische Federatie echter niet als kritiek beschouwd. Er was een tijd dat de Israëli's met al hun macht probeerden de levering van Russische S-300 luchtafweerraketsystemen aan de Iraniërs uit te sluiten. Daardoor zijn ze momenteel niet alleen in dienst bij Iran, maar ook bij Syrië.

Verdere opschaling van de CSTO naar Syrië zal de belangen van Iran bevorderen bij het verkrijgen van internationale rechtsgronden voor een militaire aanwezigheid op Syrisch grondgebied met de mogelijkheid om hier zijn permanente basis te vestigen. Tegelijkertijd kan men rekenen op het minimaliseren van Israëlische aanvallen op de SAR, die vooral gericht zijn op pro-Iraanse troepen in de Arabische Republiek.

Het is duidelijk dat de militair-politieke leiding van de Joodse staat niet werkeloos zal toekijken en een externe waarnemer zal worden van de voortgang van Iran op weg naar lidmaatschap van de CSTO. Vooral wanneer de premier van Israël een politiek figuur is, die ooit als minister van Defensie werd opgemerkt door de doctrine van frontale insluiting van de sjiitische macht in Syrische richting. In november 2019, toen de huidige Israëlische premier minister van Defensie was, verschenen er in de media van het land publicaties over de "Bennett-doctrine" om Iran in Syrië tegen te gaan. Volgens het rapport moet Israël overgaan tot een "militaire oplossing van de situatie en extreem harde maatregelen nemen om de Iraanse troepen de regio te laten verlaten", wat essentieel is voor de veiligheid van de Joodse staat.

Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws » Terug naar nieuws »

De CSTO Gooit naar Kazachstan

Onze gesprekspartners in Teheran praten over de grote indruk op de Iraanse autoriteiten, vooral de IRGC en de legergeneraals van het land, die werd gemaakt door de recente vredesoperatie van de CSTO in Kazachstan. De snelle herschikking van de strijdkrachten van alle leden van het blok naar de grootste republiek van Centraal-Azië leidde tot bepaalde vergelijkingen met de gebeurtenissen die zich de afgelopen jaren in Iran hebben afgespeeld. De interne opbouw van de situatie in dit land met de meest actieve deelname van externe krachten, of het nu gaat om provocatie (de Amerikaanse sancties, die ongekend zijn in hun ernst) en het kanaliseren van sociaal en economisch ongenoegen door westerse inlichtingendiensten, of opzettelijk brutaal operaties om Iraanse militaire leiders fysiek te elimineren (de moord op generaal Qasem Soleimani op 3 januari 2020) is bekend. Tot voor kort hebben de Iraanse autoriteiten over het algemeen uitstekend werk verricht door dergelijke subversieve activiteiten van binnenuit te neutraliseren. Verzekeringen in de vorm van de CSTO en haar vermogen om snel op crises te reageren, zijn echter niet overbodig voor Teheran.

*De geestelijk leider van Iran vaardigde in 2013 een fatwa uit (een religieuze uitspraak gebaseerd op de principes van de islam en op de precedenten van de islamitische rechtspraktijk) overbod op kernwapens. Officieel Teheran verklaarde toen dat het besluit van ayatollah Khamenei was opgeroepen om voor eens en voor altijd een einde te maken aan de discussie over de ontwikkeling van massavernietigingswapens in het land.

bbabo.Net