Rusland (bbabo.net), - Het Boris Eifman Ballet Theater bereidt zich voor op de première. Op het podium van het Alexandrinsky Theater wordt op 22 en 23 februari de voorstelling "The Seagull. A Ballet Story" voor het eerst aan het publiek gepresenteerd. Dit is al het tweede beroep van de choreograaf op het stuk van Tsjechov, maar het is nieuw en anders. Boris Eifman houdt vol dat dit geen revival is van de productie uit 2007, maar een ander resultaat van het heroverwegen van schijnbaar bekende botsingen.

- Er zijn boeken en onderwerpen die me jarenlang niet hebben losgelaten, wat aanleiding gaf tot intense intellectuele zoektochten, - zegt Boris Eifman. - Tsjechovs "The Seagull" is een schitterend voorbeeld van zo'n werk. Achter de uiterlijke regelmaat van de plot in het stuk schuilt een labyrint van de belangrijkste filosofische ideeën.

Zoals u weet, noemde Anton Pavlovich Tsjechov in zijn correspondentie "The Seagull" een komedie - en dit ondanks het feit dat aan het einde ongetwijfeld een van de hoofdpersonen sterft en de dood van de heldin - moreel en creatief - wordt geïmpliceerd. Eifmans "Ballet Story" is ongetwijfeld een tragedie in de klassieke zin van het woord; in de duidelijke taal van dans bedoelt hij zowel de kwellingen van creativiteit als de kwellingen van jaloezie. Op het podium en in de repetitieruimte, waar de actie van de voorstelling wordt overgebracht, strijden de personages om hun plek onder de zon. Maar de inspanningen van de veelbelovende jonge choreograaf Treplev en kunstenaar Nina Zarechnaya zijn tevergeefs. Talent en het streven naar roem brengen geen succes, en vanaf de "vijf pond liefde" waarover de auteur van het stuk aan de uitgever Suvorin schreef, eindigen de helden met bijna niets.

De rol van de experimentele choreograaf Konstantin Treplev in de nieuwe productie wordt gespeeld door de leidende solist van het Boris Eifman-gezelschap Daniel Rubin, en de rol van prima Irina Arkadina wordt gespeeld door de leidende soliste Maria Abashova. Het beeld van Irina Nikolaevna staat in zekere zin heel dicht bij haar. Al bijna 20 jaar vervult Maria de hoofdrollen in de uitvoeringen van de choreograaf.

- Aan de top staan ​​is ongelooflijk moeilijk. Het carrièrescenario van Zarechnaya, die in onze productie een snelle opkomst doormaakt, van een beginnende danseres tot een vertolker van de hoofdrol in het Zwanenmeer, is heel gewoon in de balletwereld. Als je jong, dapper en ambitieus bent, kun je echt grote hoogten bereiken. Maar om het vol te houden, is dagelijkse dwangarbeid noodzakelijk', zegt ze tegen de correspondent. - Daarom is het erg moeilijk om Arkadina te zijn, dat wil zeggen een voorbeeld te zijn voor jonge kunstenaars, om op een ontoegankelijk niveau te zijn waar iedereen naar streeft. Je hebt niet het recht om pauze te nemen of halfslachtig te werken. Als je aan de top van Olympus wilt blijven, moet je hard werken. Er zijn er teveel die jouw plaats aan de voet willen innemen.

Ze beschouwt de nieuwe voorstelling als 'een absoluut nieuwe choreografische tekst'. En Abashova heeft de mogelijkheid om te vergelijken - en zichzelf met de heldin, en de nieuwe heldin met zichzelf. In de productie van 2007 danste ze in The Seagull zowel de rol van Zarechnaya als de rol van Arkadina. Maar Daniel Rubin is eerlijk gezegd blij met de ongelijkheid met zijn karakter in zijn persoonlijke leven.

- Mijn vrouw is een artiest van onze groep. Op 24 februari vieren we zes maanden vanaf de datum van de bruiloft, dus ik zal niet verbergen dat het moeilijk voor me is om ongelukkige liefde te portretteren. Mijn eigen levenservaring is heel anders, zegt de danseres. - Aan de andere kant merk ik bij mezelf enkele kenmerken van Treplev op. Hij staat dicht bij mij als een persoon die iets groots en belangrijks probeert te doen, en tegelijkertijd niet volledig begrijpt hoe het moet.

Volgens de plot ensceneert choreograaf Trigorin het neoklassieke Zwanenmeer en is Treplev dol op avant-garde dans en moderne choreografie. Hij wil zijn eigen nieuwe wereld creëren, maar hij kan deze ambitieuze taak niet aan en lijdt niet alleen creatieve, maar ook aan een liefdesmislukking. "Nu weet ik, ik begrijp, Kostya, dat het in ons bedrijf niet uitmaakt of we op het podium spelen of schrijven - het belangrijkste is noch glorie, noch schittering, noch waar ik van droomde, maar het vermogen om te volharden, ” - bijna aan het einde worden toneelstukken hem verteld door Nina Zarechnaya. Dit is een levensles voor ons allemaal. En vooral - voor toekomstige kijkers die het moeten volhouden tot de première.

bbabo.Net