Bedrijven bereiken een bepaald stadium waarin ze financiering moeten aantrekken zodra de kapitaalinjecties van de eigenaren afnemen. Er kunnen verschillende redenen zijn — positieve en negatieve — om externe financiën aan te trekken. De redenen die als positief worden beschouwd, zijn onder meer het stimuleren van investeringen om meer beschikbare kansen te benutten, het inhuren van nieuw personeel en de aanschaf van apparatuur.

De negatieve redenen zijn onder meer cashflowproblemen die erop wijzen dat het bedrijfsmodel van het bedrijf misschien moet worden heroverwogen.

Het is echter normaal dat bedrijven na het bereiken van een bepaalde omvang een beroep doen op bankleningen voor extra kapitaal. Het helpt vaak om een ​​jarenlange bankrelatie te hebben, aangezien de meeste banken terughoudend zijn met het verstrekken van leningen aan relatief nieuwe klanten. Grotere bedrijven hebben meer keuze, aangezien ze zich ook kunnen wenden tot bedrijfsobligaties of aandelenmarkten. Hoewel beide benaderingen een bedrijf de broodnodige kapitaalinjectie bieden, verschillen ze in hun impact op het bedrijf en het type beveiligingsactivum dat ze de uiteindelijke belegger bieden.

Net als andere Golfstaten is Saoedi-Arabië getuige van een ware tsunami van beursintroducties op zijn belangrijkste Tadawal-markt en Nomu, de parallelle effectenbeurs.

Volgens de Capital Market Authority van het Koninkrijk is de Saoedische aandelenmarkt nu vier keer groter dan de hele economie van het Koninkrijk, zelfs zonder rekening te houden met de grootste IPO - Saudi Aramco. De CMA onthulde dat er nog eens 54 noteringsaanvragen in behandeling zijn, waarvan 31 directe noteringen op de Tadawul. De massale overinschrijving van het bestaande en nieuwe aanbod geeft aan dat zowel de individuele als de institutionele belangstelling van beleggers aanwezig is. Opgemerkt moet worden dat gekwalificeerde buitenlandse investeerders deze ontwikkelingen ook scherp observeren en deelnemen aanhoudende investeringsgolf.

Net als andere Golfstaten is Saudi-Arabië getuige van een ware tsunami van beursintroducties op zijn belangrijkste Tadawal-markt en Nomu, de parallelle effectenbeurs.

Aandelenbeleggingen bieden beleggers een deel van het aanbiedende bedrijf, samen met stemrechten voor bepaalde aandelencategorieën, wat beleggers het recht geeft om te worden gehoord op zowel de gewone als de buitengewone algemene vergaderingen. Dit recht wordt nu met succes gebruikt door activistische aandeelhouders, vooral als het gaat om zorgen over klimaatverandering en of hun bedrijf er meer aan doet om ESG - milieu, sociaal en bestuur - compliant te worden.

De uitgifte van obligaties is een andere optie voor dergelijke bedrijven, of parallel aantrekken van aandelen. De aankoop van obligaties door investeerders geeft geen eigendomsrechten, maar zijn slechts schulden die een bedrijf uitgeeft in plaats van een traditionele banklening te krijgen. De relatie tussen de geldschieter en de lener is eenvoudig: aan het einde van de levensduur van de obligatie, variërend van ergens tussen de 1 en 30 jaar voor gevestigde bedrijfsnamen, komt het geïnvesteerde geld samen met het rendement terug voor degenen die dat obligatierisico willen nemen .

Om dergelijke uitgiften van schuldobligaties aantrekkelijker te maken, kan een kredietrating van een ratingbureau worden verkregen om het niveau van het wanbetalingsrisico vast te stellen, maar dit verhoogt de uitgiftekosten van obligaties. Een hoog rendement maakt obligaties aantrekkelijk voor risicomijdende beleggers, gebaseerd op de veronderstelling dat de levensduur van een bedrijf eeuwig is en niet failliet zal gaan en de obligatie waardeloos maakt. Er is echter een markt voor zowel particuliere als overheidsjunkobligaties, waarbij speculatieve investeerders in rommelobligaties deze met een aanzienlijke korting kopen in de hoop dat het in gebreke blijvende bedrijf door anderen kan worden overgenomen en het kan veranderen, of dat soevereine landen beginnen te betalen op hun rommelobligaties. zoals gebeurde met sommige Latijns-Amerikaanse landen in de jaren tachtig. Dit type belegging maakt het een heel ander voorstel dan het bezitten van aandelen, waarbij beleggers hopen dividenden en winsten te behalen uit koersstijgingen van het aandeel in de loop van de tijd. Dividendbetalingen zijn een zaak voor het bestuur van de onderneming om te beslissen in plaats van een item in een vast obligatiecontract, en dividenden bieden meer flexibiliteit aan bedrijven die onzeker zijn over hun toekomstige cashflow.In Saoedi-Arabië wachten beleggers reikhalzend op aankondigingen van dividendbetalingen, aangezien dergelijke meldingen de aandelenkoers van een bedrijf beïnvloeden. Hieruit volgt niet noodzakelijkerwijs dat een slechte of geen dividenduitkering per se slecht is voor het bedrijf als het management een verklarende boodschap uitzendt, zoals een beter gebruik van het geld voor uitbreiding, mogelijke fusies of het ontwikkelen van nieuwe technologieën. Een voorbeeld is Microsoft, dat ondanks vele jaren van megawinsten pas in 2003 een dividend uitkeerde, in plaats daarvan besloot zijn inkomsten te behouden om nieuwe technologieën te ontwikkelen om zijn monopolistische positie in sommige sectoren te behouden. Interessant is dat toen Microsoft zijn eerste dividend uitkeerde, zijn aandelen daalden, omdat sommige investeerders - enigszins ten onrechte - concludeerden dat alleen bedrijven die de vervaldatum bereiken dividend uitkeren. Terwijl kleine beleggers die afhankelijk zijn van dividendbetalingen om hun inkomen aan te vullen niet akkoord gaan met dividendvertragingen, hebben grote institutionele beleggers meer begrip.

Dus welke route - schuld of eigen vermogen - moet een bedrijf volgen? Schuldkapitaal zou in theorie een goedkopere financieringsbron voor een bedrijf moeten zijn dan eigen vermogen, aangezien er in sommige landen een gunstiger fiscale behandeling van schulden is, aangezien rentebetalingen als bedrijfskosten worden beschouwd. Dividenden worden niet als zodanig beschouwd. Het uitgeven van obligaties is ook goedkoop in vergelijking met de vergoedingen voor beleggingsbeheer voor het verkopen van aandelen, en een andere factor in het voordeel van obligaties is dat het uitgeven van aandelen een sterk gereguleerde activiteit is door de toezichthouders op de aandelenmarkten van het land.

•

Disclaimer: standpunten van de schrijvers in deze sectie zijn van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijk het standpunt van bbabo.net

bbabo.Net