Rusland (bbabo.net), - De president beantwoordt vragen van mediavertegenwoordigers over de situatie in Donbas: over de erkenning van de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk, over maatregelen om hen te steunen en, indien nodig, te beschermen./ ik

P. Zarubin: Pavel Zarubin, Rossiya TV-zender.

Uw beslissingen en uitspraken van gisteren hebben natuurlijk een zeer stormachtige internationale reactie veroorzaakt, een hele golf.

En natuurlijk zijn er veel gedachten over het onderwerp dat Poetin naar verluidt Rusland binnen de grenzen van het Russische rijk wil herscheppen. U hebt al gezegd dat dit niet zo is, maar dit is de erkenning van de DPR en LPR, binnen welke grenzen? De regio's Donetsk en Lugansk zijn immers grote regio's en daar wonen ook Russen.

En een voor de hand liggende vraag is natuurlijk ook: hoe zit het nu met de akkoorden van Minsk, op de uitvoering waarvan Rusland al precies zeven jaar aandringt?

En natuurlijk kan ik het niet laten om vanaf het laatste moment naar het nieuws te vragen. De Federatieraad heeft zojuist uw bezwaar tegen de inzet van de Russische strijdkrachten in het buitenland goedgekeurd. Wat kunt u ons hierover vertellen? Hoe groot kan deze operatie zijn?

Heel erg bedankt.

Vladimir Poetin: Het gebruik van de strijdkrachten in het buitenland. De tweede is de grenzen van de LPR, DPR. En het Russische rijk, toch?

P.Zarubin: En de Minsk-akkoorden - wat zal er nu met de Minsk-akkoorden gebeuren.

Vladimir Poetin: Laten we beginnen met de Minsk-akkoorden - met het Minsk-pakket van maatregelen om de situatie in Zuidoost-Oekraïne te regelen - zo klinken ze.

We doen dit niet alleen zeven, bijna acht jaar. Als ik "wij" zeg, bedoel ik Rusland, en uw gehoorzame dienaar was de auteur van de documenten. En daarom wil ik dit nog eens benadrukken, we waren geïnteresseerd in de uitvoering van dit pakket van maatregelen. Omdat het het resultaat is van een compromis.

Onder hen, onder deze documenten, waren de handtekeningen van de leiders van twee voorheen niet-erkende republieken. Trouwens, een van hen werd gedood als gevolg van een terroristische daad, hij stierf door toedoen van de Oekraïense speciale diensten, een medewerker van de Oekraïense speciale diensten. Er is hier geen twijfel - dit is een voor de hand liggende zaak, dit is gewoon een directe politieke moord.

Maar dit is niet wat belangrijk is, maar wat belangrijk is, is dat onder deze documenten, onder deze documenten, de handtekeningen stonden van de leiders van deze republieken, en toen hebben we dit compromis bereikt. Het was trouwens niet gemakkelijk om dit te doen, omdat de leiders van deze formaties aanvankelijk niet wilden deelnemen aan de Minsk-akkoorden en ze wilden niet hun handtekening zetten. Desalniettemin werd er een compromis gevonden, en dit was een echte beweging in de richting van een regeling met vreedzame middelen.

Al die jaren, zoals gisteren hier in deze zaal tijdens de vergadering van de Veiligheidsraad werd gezegd, is alles teniet gedaan door de inspanningen van de huidige autoriteiten van Kiev. Daarom werden de akkoorden van Minsk vernietigd lang voordat gisteren de volksrepublieken Donbass werden erkend - en niet door ons, niet door vertegenwoordigers van deze republieken, maar door de huidige autoriteiten van Kiev.

In feite is de gebeurtenis van gisteren, de erkenning van deze republieken, juist ingegeven door het feit dat de leiding van Kiev, de leiding van Oekraïne, al publiekelijk is begonnen te verklaren dat zij deze overeenkomsten niet zullen nakomen. Gaat niet voldoen. Nou, wat kun je nog meer zeggen? En de eerste personen hebben dit al publiekelijk aangekondigd.

Wat is het volgende om te wachten? Wachten op de voortzetting van deze bespotting van mensen, deze genocide van bijna vier miljoen mensen die in deze gebieden wonen? Het is gewoon onmogelijk om ernaar te kijken. Je kunt zelf zien wat daar gebeurt. Nou, hoe kun je het nog langer verdragen? Eigenlijk is dat alles.

Onze collega's uit Europa, toen we met hen spraken, zeiden allemaal hetzelfde: "Ja, ja, we moeten deze weg volgen", maar in werkelijkheid konden ze hun partners uit het huidige leiderschap in Kiev niet dwingen om dit te doen. Daarom waren we genoodzaakt om deze beslissing te nemen, en in die zin - ja, natuurlijk, nu de Minsk-akkoorden - bestaan ​​ze niet. Waarom ze vervullen als we de onafhankelijkheid van deze formaties erkennen.

Wat betreft de grenzen, binnen welke grenzen zullen we deze republieken herkennen. We erkenden hen, wat betekent dat we al hun fundamentele documenten erkenden, inclusief de grondwet, en de grondwet omschreef de grenzen binnen de regio's Donetsk en Loehansk in de tijd dat ze deel uitmaakten van Oekraïne. Maar we verwachten, en ik wil dit benadrukken, dat alle controversiële kwesties zullen worden opgelost in de loop van de onderhandelingen tussen de huidige autoriteiten van Kiev en de leiding van deze republieken. Helaas begrijpen we op dit moment dat dit onmogelijk is, aangezien de vijandelijkheden daar nog steeds aan de gang zijn en bovendien de neiging hebben om te escaleren. Maar ik hoop dat het in de toekomst zo blijft.Over het gebruik van de strijdkrachten in het buitenland. Wel hoe? Zeker. We hebben gisteren overeenkomsten getekend, en deze overeenkomsten met zowel de Volksrepubliek Donetsk als de Volksrepubliek Loehansk bevatten relevante clausules die zeggen dat we deze republieken passende, ook militaire, hulp zullen bieden. Aangezien daar een conflict is, maken wij met dit besluit duidelijk dat wij, indien nodig, onze verplichtingen willen nakomen.

Alsjeblieft.

V.Ichetkina: Goedemiddag. TASS-bureau, Veronika Ichetkina. Ook over het onderwerp Donbass.

Oekraïne kan en wil de soevereiniteit van de LPR en DPR natuurlijk niet erkennen, en ze zijn ook duidelijk niet blij met ons besluit om de soevereiniteit te erkennen.

Ziet u, na wat er gisteren is gebeurd, vandaag nog vooruitzichten voor de verbetering en het herstel van de betrekkingen tussen Moskou en Kiev? En zo ja, wat moet Moskou daarvoor doen en wat moet Kiev doen? Bedankt.

Vladimir Poetin: Weet je, we hebben deze kwesties tijdens vele uren van onderhandelingen en ontmoetingen met onze Europese partners besproken. We hebben hier trouwens ook meer dan eens met de Amerikanen over gesproken.

Ik denk niet dat het publiekelijk is aangekondigd, maar ik zeg het toch. Natuurlijk klinkt de vraag - dus wat moet er aan beide kanten of aan de kant van Kiev gebeuren, zodat de situatie naar onze mening als opgelost wordt beschouwd in historisch perspectief op lange termijn en zodat we in vrede kunnen leven, zodat er is er geen sprake van conflicten, meer gewapend?

Ik zal je dit vreselijke geheim onthullen. Er is hier tenslotte niets geheim. Het eerste dat iedereen moet doen, is de wil erkennen van de mensen die in Sebastopol en de Krim wonen. Ik heb hier al vaak over gesproken en ik wil het nogmaals benadrukken. Hoe is deze wilsverklaring erger dan wat er in Kosovo is gebeurd? Niks. Alleen daar werden de beslissingen genomen door het parlement, en hier - bij een nationaal referendum.

En ik wil nogmaals benadrukken: niemand kan mensen onder schot of onder bajonetten naar de stembus drijven. Ze kwamen vrijwillig en besloten zich te herenigen met Rusland. En deze beslissing moet gerespecteerd worden. Als degenen die op de een of andere manier twisten, zichzelf nog steeds als democratische landen beschouwen, moeten ze het eindelijk toegeven. Dit is de hoogste vorm van democratie: een referendum. Eerst.

Seconde. We hebben hier al vele, vele malen in het openbaar over gesproken; in feite is dit het onderwerp van ons bittere geschil met Washington en de NAVO. We maken categorisch bezwaar tegen de toelating van Oekraïne tot de NAVO, omdat het een bedreiging voor ons vormt, en er is een argument. Ik heb er in deze zaal al vaak over gesproken.

En in dit opzicht gaan we natuurlijk uit van wat velen zeggen, ook in westerse hoofdsteden, dat de beste oplossing voor dit probleem zou zijn dat onze collega's in westerse landen niet gezichtsverlies lijden, zoals ze zeggen. weigeren zelf lid te worden van de NAVO. In feite zouden ze het idee van neutraliteit implementeren. Dit is de tweede.

Derde. Helaas heeft dit al zijn relevantie verloren. Ik heb altijd gezegd dat het probleem van Donbass moet worden opgelost door middel van vreedzame onderhandelingen en de uitvoering van de akkoorden van Minsk.

En tot slot, de belangrijkste, de vierde. Alles wat hierboven is gezegd, kan in één seconde worden teruggedraaid als onze zogenaamde partners de huidige autoriteiten van Kiev oppompen met moderne soorten wapens. Daarom is het belangrijkste punt een zekere mate van demilitarisering van het huidige Oekraïne. Omdat het de enige objectief controleerbare factor is die kan worden waargenomen en waarop kan worden gereageerd.

Al het andere wordt van vandaag naar morgen omgedraaid, in beide richtingen. Dus, zoals bijvoorbeeld de huidige leider van Oekraïne deed, die de vorige leider vervloekte en hem vervolgde voor een aantal zogenaamd verraderlijke acties, houdt hij niet van de Minsk-akkoorden.

Het was ook mogelijk om de mogelijke overeenkomsten die ik zojuist noemde te verwerpen als ze door de huidige leiding werden aanvaard. Hij zou gewoon ergens in Washington, Parijs of Berlijn gaan wonen, dat is alles. En we zouden achterblijven met tot de tanden bewapend 'anti-Rusland'. Dit is absoluut onaanvaardbaar, vooral nu de huidige leiding van Oekraïne zijn nucleaire ambities heeft uitgesproken.

Alsjeblieft.

A. Yunashev: Alexander Yunashev, Leven.

Vladimir Vladimirovitsj, gisteren, in uw toespraak tot de Russen, noemde u de woorden van Zelensky, en naar mijn mening niet voor de eerste keer dat, volgens hem, kernwapens opnieuw zouden kunnen verschijnen in Oekraïne en dat Oekraïne zich bij de nucleaire club zou aansluiten.

Vladimir Poetin: …hij zei dat net.

A. Yunashev: Zijn dit slechts zijn woorden of hebben we een reële dreiging dat kernwapens aan onze grenzen in Oekraïne zullen verschijnen?

Bedankt.Vladimir Poetin: Ik heb dit zojuist genoemd. We begrijpen dat deze woorden in de eerste plaats tot ons waren gericht. En ik wil zeggen dat we ze hebben gehoord. Sinds de Sovjettijd heeft Oekraïne vrij brede nucleaire bevoegdheden - er zijn verschillende nucleaire eenheden en de nucleaire industrie is vrij breed en goed ontwikkeld, er zijn scholen, alles is aanwezig om dit probleem veel sneller op te lossen dan in die landen die deze problemen oplossen vanaf nul. Ik ga ze niet opnoemen, je weet er al alles van. Dit is de eerste.

Slechts één ding ontbreekt daar - alleen uraniumverrijkingssystemen ontbreken. Maar dit is een kwestie van technologie, voor Oekraïne is dit geen onoplosbaar probleem, het is heel eenvoudig opgelost. Wat betreft bestelwagens, ik heb gisteren naar mijn mening al gezegd dat er oude Sovjet-gemaakte Tochka-U-raketten zijn - 100-tal kilometer, 110. Ik zei 100, in feite is het 110 kilometer. Dit is ook geen probleem, gezien de competenties van bijvoorbeeld Yuzhmash, die intercontinentale ballistische raketten voor de Sovjet-Unie maakte.

Maar wat is de bedreiging voor ons? Het feit dat zelfs het verschijnen van tactische kernwapens in Oekraïne een strategische dreiging voor ons betekent. Dit is wat we in gedachten moeten houden. Want van 110 kun je het bereik verhogen naar 300, naar 500 - en dat is alles, Moskou zal in het getroffen gebied zijn. Voor ons is dit een strategische dreiging. We hebben het zo opgevat. En dat moeten en zullen we natuurlijk heel serieus nemen.

A.Kolesnikov: Andrey Kolesnikov, krant Kommersant.

Vladimir Vladimirovich, denk je dat het in de moderne wereld in het algemeen zo kan zijn: met geweld beslissen en aan de kant van het goede blijven? Dit is mijn eerste vraag.

De tweede vraag is, om zo te zeggen, meer technisch. Hoe ver kunnen de troepen naar uw mening gaan: naar de contactlijn, naar de administratieve grenzen van de LPR en DPR? Of iets anders?

Bedankt.

Vladimir Poetin: Ten eerste heb ik niet gezegd dat de troepen daar nu heen zouden gaan, na onze ontmoeting hier. Dit is de eerste. Seconde. Het is over het algemeen onmogelijk om een ​​specifieke schets van mogelijke acties te voorspellen. Het hangt af van de specifieke situatie die zich ter plaatse ontwikkelt, op de grond, zoals ze zeggen.

Wat betreft de vraag: is het mogelijk en noodzakelijk om alle problemen met geweld op te lossen of aan de kant van het goede te blijven? Waarom denk je dat goed altijd machteloos moet zijn? Ik denk het niet, ik denk dat alleen goed betekent dat je jezelf kunt verdedigen. Van hieruit gaan we verder.

Bedankt. Veel geluk.

Bron: kremlin.ru

bbabo.Net