De start van de militaire operatie in Oekraïne was niet alleen een point of no return in verbroken betrekkingen met de autoriteiten van Kiev, maar ook een nieuw startpunt in de betrekkingen van Rusland met het Westen, dat vanmorgen het stadium van een confrontatie voor onbepaalde tijd inging. Het is moeilijk om emoties in bedwang te houden, maar laten we proberen te achterhalen hoe de standpunten van de partijen in deze confrontatie eruitzien.
Het collectieve Westen benaderde de crisis van 2022 beter voorbereid dan de gebeurtenissen van 2014. Het verschil is dat de annexatie van de Krim acht jaar geleden snel en onverwacht was, terwijl er maandenlang werd gesproken over de huidige Russische militaire operatie.
Bovendien heeft het Westen in de afgelopen acht jaar aanzienlijke ervaring opgedaan met zowel de uitvoering van de meest uiteenlopende economische en politieke sancties als de ontwikkeling van mechanismen voor de coördinatie van het sanctiebeleid van afzonderlijke landen. De uitdaging die het Kremlin vandaag voor het Westen stelt, is echter fundamenteler en verstrekkender dan de annexatie van de Krim. Daarom moet het antwoord op het Kremlin beslissender en indrukwekkender worden.
Er zijn minstens twee "rode lijnen" die het Westen momenteel niet kan overschrijden.
Ten eerste is het onmogelijk om Moskou te straffen met behulp van militair geweld, aangezien Rusland een nucleaire supermacht blijft en elke militaire botsing ermee gepaard gaat met escalatie tot een wereldwijd nucleair conflict. En zelfs een conventionele oorlog met Rusland in het centrum van Europa dreigt met uiteraard onaanvaardbare verliezen voor het Westen.
Ten tweede is het praktisch onmogelijk om Moskou snel economisch te isoleren en al zijn handels- en investeringsbetrekkingen met de buitenwereld te verbreken. De financiële markten reageerden zeer nerveus op de actualiteit. De rol van Rusland op een aantal belangrijke markten, zoals de energiemarkten, is te groot om de Russische export snel te laten vervangen door alternatieve bronnen. Het loskoppelen van Rusland van het internationale SWIFT-betalingssysteem zou aanzienlijke risico's met zich meebrengen voor de stabiliteit van het wereldwijde financiële systeem. Het eenmalige totale isolement van Moskou brengt veel negatieve gevolgen met zich mee, tot het vooruitzicht dat de wereldeconomie in een nieuwe recessie afglijdt.
Alle andere maatregelen van druk blijven binnen de grenzen van het mogelijke. Individuele en institutionele sancties, beperking van wetenschappelijke, technische, educatieve en humanitaire banden, uitsluiting van Moskou van multilaterale organisaties, veroordeling van Rusland op het podium van de VN en andere internationale gelegenheden, afwijzing van politieke contacten op hoog niveau, boycot van evenementen die op Russisch grondgebied - deze lijst kan tot in het oneindige worden voortgezet.
Dergelijke maatregelen zullen natuurlijk aanzienlijke schade toebrengen aan bepaalde samenwerkingsgebieden tussen Rusland en het Westen, maar het is onwaarschijnlijk dat ze onmiddellijke risico's voor de politieke stabiliteit met zich meebrengen of correcties in het Russische buitenlands beleid met zich meebrengen in de door het Westen gewenste richting.
Daarom kan worden aangenomen dat, samen met de demonstratieve "demonstratieve" snelle reactie-sancties in de VS, de NAVO en de EU, binnenkort zal worden begonnen met het op de een of andere manier uitwissen van de bovengenoemde "rode lijnen". Al is het niet meteen, binnen een paar jaar of zelfs decennia.
Op militair gebied zal de taak zijn om het technologische voordeel van het Westen volledig te benutten, om het Russische militaire potentieel, zowel nucleair als conventioneel, in de loop van de tijd te devalueren. Dit kan bijvoorbeeld worden bereikt door fors meer te investeren in futuristische raketafweersystemen, cyberoorlogvoering, ruimtewapens en zeer nauwkeurige conventionele wapens.
Op economisch gebied zal blijkbaar worden begonnen met de geleidelijke maar consequente verplaatsing van Rusland van strategische markten, voornamelijk energiemarkten en vooral in Europa. De onvermijdelijke stopzetting van Nord Stream 2 is slechts de eerste stap in deze richting.
Het wissen van de "rode lijnen" is een langzame en kostbare aangelegenheid. Het veronderstelt langdurige en doelgerichte inspanningen van het collectieve Westen, de toewijzing van zeer aanzienlijke financiële middelen, de politieke mobilisatie van de bevolking, de oprichting van nieuwe mechanismen voor multilaterale coördinatie, en dergelijke.
De omvang van de benodigde inspanning is goed te vergelijken met de omvang van de taken die het Westen zichzelf oplegde in de beginjaren van de Koude Oorlog in het midden van de vorige eeuw. Naar alle waarschijnlijkheid is de belangrijkste hoop gevestigd op de beslissende economische, financiële, wetenschappelijke en technische superioriteit van het collectieve Westen over Rusland.
Waar rekent Moskou dan op, nu het zo'n gedurfde uitdaging naar het Westen heeft gegooid? Uiteraard het feit dat de westerse wereld niet meer zo sterk en niet zo gemotiveerd is als driekwart eeuw geleden.
Moskou gaat uit van het feit dat het algehele machtsevenwicht in de wereldpolitiek en de economie niet in het voordeel van het Westen verandert, en daarom zullen de tegenstanders van Rusland in de 21e eeuw de overwinning in de Koude Oorlog van de 20e eeuw niet kunnen herhalen .
bbabo.Net