Midden-Oosten (bbabo.net), - Libanese en Syrische vluchtelingenfamilies die door omstandigheden gedwongen zijn hun dochters vóór 18 jaar uit te huwelijken

Hulporganisaties zien het bieden van economische zekerheid aan kansarme mensen als een manier om het probleem aan te pakken

DUBAI: Nadia, 14, zou naar school moeten in haar geboorteland Syrië. In plaats daarvan is ze getrouwd met iemand die 13 jaar ouder is dan zij in buurland Libanon.

Ze werd uitgehuwelijkt door haar vader, Yasser, een Syrische vluchteling, onder de belofte van $ 8.000, de helft vooraf en de rest toen het huwelijkscontract werd ondertekend.

"Haar minnaar benaderde me toen ze studeerde", vertelde Yasser aan bbabo.net. “Hij beloofde dat hij haar goed zou behandelen en me zou helpen een minimarkt te openen om mijn financiën te verbeteren. Maar hij bleek een leugenaar en een misbruiker te zijn.”

Onder vluchtelingen in Libanon is het lot van Nadia niet ongewoon. Schrijnende armoede en een gebrek aan kansen hebben veel gezinnen gedwongen soortgelijke wanhopige beslissingen te nemen - in feite hun dochters te verkopen om een ​​schijn van financiële zekerheid te krijgen.

Yasser heeft spijt van zijn beslissing. 'Haar man laat haar niet met me praten', zei hij. “Ik heb een keer gebeld. Hij hoorde haar baba (vader) zeggen en griste toen de telefoon weg. Het voelde alsof mijn hart in brand stond.”

Naast de gevaren van armoede in ballingschap, moeten de naar schatting 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen in Libanon ook de talloze uitdagingen doorstaan ​​waarmee hun gastland te midden van de verlammende economische crisis wordt geconfronteerd.

Voeg daarbij de effecten van de COVID-19-pandemie, politieke verlamming en het aanhoudende geweld in Syrië dat pleit tegen de terugkeer van ontheemde gezinnen, en de opties voor velen lijken somber.

Tegen een dergelijke achtergrond wordt het uithuwelijken van kinderen door sommige gemeenschappen – waaronder verarmde Libanezen – gezien als een van de weinige mogelijkheden die voor hen beschikbaar zijn.

Reem, die Libanees is, was pas 16 toen ze instemde met een gearrangeerd huwelijk. Ze had geen bezwaar tegen het idee omdat verschillende van haar vrienden en buren rond dezelfde tijd ook in het huwelijksbootje stapten.

Een van de belangrijkste factoren bij haar beslissing - die in werkelijkheid slechts gedeeltelijk haar eigen beslissing was - was de wens om de financiële last voor haar ouders te verlichten. Nu, drie jaar getrouwd, voelt ze zich gevangen.

"Ik wou dat ik er nooit doorheen was gegaan", vertelde ze aan bbabo.net. “Wat wist ik? Ik heb een dochter. Waar zal ik met haar heen gaan? Ik dacht dat ik mijn ouders hielp om één mond minder te voeden. Nu lijkt het erop dat ik er een heb toegevoegd.”

In Libanon en Syrië worden nog steeds kinderen uitgehuwelijkt, zonder dat de regering er veel aandacht aan schenkt. Volgens de Libanese grondwet worden wetten op het gebied van de persoonlijke status uitgevaardigd door elke individuele sekte, waarbij het gewoonterecht wordt gecombineerd met religieuze doctrines.

Dientengevolge worden zaken als huwelijk, echtscheiding, voogdij en erfenis vaak geregeld door religieuze rechtbanken. Elk van de belangrijkste sekten heeft een andere wettelijke leeftijd om te trouwen; voor katholieken is het 14, soennieten hebben het verhoogd tot 18 en sjiieten hebben het op 15 gesteld.

Volgens de grondwet: "De staat garandeert dat de persoonlijke status en religieuze belangen van de bevolking, tot welke religieuze sekte ze ook behoren, worden gerespecteerd."

Maatschappelijke organisaties in Libanon dringen er al lang bij de regering op aan om een ​​alomvattende wet op de persoonlijke status in te voeren.

Een rapport gepubliceerd door Human Rights Watch in 2017 zei dat het een "gezond verstandsmaatregel" zou zijn om zonder uitstel de minimumleeftijd voor het huwelijk te verhogen tot 18 jaar, zonder enige uitzonderingen. Een dergelijke wet werd datzelfde jaar opgesteld, maar nooit aangenomen.

"De impact op meisjes is verwoestend", vertelde Aya Majzoub, een onderzoeker voor HRW, aan bbabo.net. “Ze lopen een verhoogd risico op verkrachting binnen het huwelijk, huiselijk geweld en een reeks gezondheidsproblemen als gevolg van het krijgen van kinderen.

“Het Libanese parlement kan helpen een einde te maken aan deze praktijk. De Libanese regering en lokale autoriteiten moeten programma's ontwikkelen om kindhuwelijken te voorkomen, zoals het versterken van meisjes met informatie en ondersteunende netwerken, evenals het betrekken van ouders en leden van de gemeenschap over de negatieve effecten van kindhuwelijken.”

Het hoge aantal kinderen dat de afgelopen twee jaar geen onderwijs heeft genoten in Libanon als gevolg van de pandemie en de economische crisis, heeft de kans op vroegtijdige huwelijken vergroot, vooral onder kwetsbare vluchtelingengemeenschappen.

Een recent rapport met de titel Searching For Hope, gepubliceerd door UNICEF, het kinderagentschap van de VN, onthulde dat 31 procent van de kinderen in Libanon niet naar school gaat en dat het aantal inschrijvingen voor lessen is gedaald tot 43 procent in het huidige academische jaar.

Men denkt dat de cijfers veel slechter zijn onder vluchtelingengemeenschappen, waar kinderen in veel gevallen helemaal geen toegang hebben tot onderwijs.

Hulporganisaties hebben zich ingespannen om een ​​einde te maken aan de gewoonte van het huwelijk met minderjarigen door het bewustzijn te vergroten van de effecten die het heeft op het leven van meisjes en het potentieel voor traumatische fysieke schade aan pre-tieners wiens lichaam niet voldoende ontwikkeld is om de ontberingen van de bevalling te doorstaan.KAFA, wat zich vertaalt als 'genoeg' in het Arabisch, is een Libanese niet-gouvernementele organisatie die in 2005 werd opgericht met als doel alle vormen van gendergerelateerd geweld en uitbuiting uit te bannen.

In 2016 lanceerde het een campagne om de benarde situatie van kindbruiden onder de aandacht te brengen. Het biedt ook psychosociale ondersteuning aan overlevenden.

De campagne ging viraal op sociale media dankzij een extreem krachtig beeld waarop een man van middelbare leeftijd te zien was die poseerde met een 12-jarig meisje op hun trouwdag.

"Op basis van de mishandelde vrouwen die naar ons centrum komen, blijkt uit onze statistieken dat 20 procent van hen eigenlijk kindbruiden waren", vertelde Celine Al-Kik, supervisor van het KAFA-ondersteuningscentrum, aan bbabo.net.

“Er is een verband tussen geweld en kindhuwelijken. We mogen volgens de wet ingrijpen en juridische bijstand verlenen wanneer het minderjarige meisje wordt ontvoerd, en wanneer haar ouders zich verzetten tegen haar huwelijk wanneer haar minnaar haar heeft overtuigd.”

Naast juridische hervormingen en actieve bewustmakingscampagnes, zijn hulporganisaties van mening dat de sleutel tot het beëindigen van kindhuwelijken armoedebestrijding is en kwetsbare gemeenschappen economische zekerheid biedt.

"Gezinnen die de economische crisis in Libanon doormaken, nemen steeds vaker hun toevlucht tot het uithuwelijken van jonge meisjes als een manier om de steeds dieper wordende crisis het hoofd te bieden", vertelde Nana Ndeda, beleidsdirecteur bij Save the Children, aan bbabo.net.

“Het is belangrijk dat de economische drijfveren van kindhuwelijken dringend worden aangepakt. Meisjes die trouwen, hebben de meeste kans om voortijdig te stoppen met school en hebben beperkte toegang tot fatsoenlijk werk. Kindhuwelijken zijn een schending van de mensenrechten.”

Rawda Mazloum, een Syrische vluchteling, voert campagne voor vrouwenrechten en gendergerelateerd geweld in de kampen van de Bekaa-vallei in het oosten van Libanon.

Ze organiseert gemeenschapsworkshops en werkt samen met lokale niet-gouvernementele organisaties, zoals KAFA, om te proberen het bewustzijn te vergroten over het toenemende aantal kindhuwelijken, echtscheidingen en geweld binnen de Syrische vluchtelingengemeenschap.

"Het jongste meisje dat ik ken (dat trouwde) was pas 13", vertelde Mazloum aan bbabo.net. “Haar ouders hadden het, net als de rest, moeilijk. Deze meisjes worden vaak mishandeld. Ze zijn zich niet bewust van hun rechten omdat ze nog kinderen zijn. Ze zijn het slachtoffer van onwetendheid, armoede en oorlog.”

Nu de crises aan beide zijden van de Syrisch-Libanese grens in elkaar overvloeien, is het onwaarschijnlijk dat de dagelijkse strijd om te overleven en de wanhopige beslissingen die daarmee gepaard gaan, snel zullen eindigen.

In een in 2019 gepubliceerd rapport van Save The Children in Libanon, getiteld No I Don't, worden armoede, conflicten en gebrek aan onderwijs genoemd als de belangrijkste factoren die kindhuwelijken stimuleren.

Het merkt echter op dat kindhuwelijken ook een middel kunnen zijn waarmee gezinnen hun dochters proberen te beschermen tegen seksuele intimidatie.

Ouders die jonge dochters hebben uitgehuwelijkt, zeggen vaak dat veiligheid een belangrijke drijfveer is. Wanneer vluchtelingen en verarmde huishoudens in dichtbevolkte gebieden tussen veel vreemden wonen, is er inderdaad een groter waargenomen risico op seksuele intimidatie en geweld jegens meisjes.

Het is vaak een overweging om een ​​mannelijke figuur aan te bieden die bescherming kan bieden. In het geval van Yasser en zijn dochter Nadia bleek echter het tegenovergestelde het geval.

"Ik dacht dat ik haar een beter alternatief aanbood, een beter leven", vertelde hij aan bbabo.net. “Maar hij was niet serieus over haar. Hij gebruikte haar voor de lol.”

bbabo.Net