Joodse leider in de belegerde Oekraïense hoofdstad vreest voor plundering terwijl hij voedsel en brandstof in een gemeenschapscentrum opslaat om ouderen te helpen, arme Joden die de stad niet kunnen ontvluchten

Een toprabbijn in de Oekraïense hoofdstad Kiev zei donderdag dat tientallen mensen schuilden in zijn synagoge, waar hij en zijn vrouw tonnen voedsel, brandstof en matrassen hadden opgeslagen in afwachting van de Russische invasie die uiteindelijk van de ene op de andere dag zou plaatsvinden.

Rabbi Jonathan Markovitch en zijn vrouw Inna zeiden dat er nog honderden Joden in Kiev waren, vooral degenen die niet over de middelen beschikten om de stad te ontvluchten voordat de aanslagen donderdagochtend vroeg begonnen. Degenen die niet voor 6.30 uur vertrokken, zaten nu vast in de stad omdat de wegen eromheen volledig verstopt waren geraakt met burgers die probeerden de gevechten te ontvluchten, zeiden ze.

In de vroege uurtjes van donderdagochtend, na weken van intense diplomatie en ondanks de dreiging van strenge westerse sancties tegen Moskou, lanceerde Rusland een massale militaire operatie tegen zijn buurland Oekraïne, terwijl het beweerde dat het een “demilitarisering” en “denazificatie” van het land nastreefde. Video's toonden zwaar artillerievuur en wat leek op raketaanvallen op onder meer Kiev, Odessa en Charkov. De Oekraïense regering zei dat een Russische invasie was begonnen en dat militaire sites in het hele land werden aangevallen.

De Amerikaanse president Joe Biden hekelde de "niet-uitgelokte en ongerechtvaardigde" aanval op Oekraïne en zei dat de wereld "Rusland verantwoordelijk zal houden". Talloze wereldleiders reageerden verontwaardigd en beloofden dat er een hoge prijs zou worden betaald.

En na weken van Israëls twijfel over het al dan niet veroordelen van Rusland, kwam minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid om 12.00 uur uit tegen de aanval van Moskou en noemde het een “ernstige schending van de internationale orde”.

De Markovitches, die meer dan twee decennia als Chabad-gezanten in de stad hebben gediend, zeiden dat hun directe zorg vanaf donderdagmiddag de veiligheid was voor hun synagoge, het Kiev Joods Centrum.

“Onze dringende behoefte is nu aan een serieus gewapend beveiligingsbedrijf. We zijn bang voor plunderingen en rellen die aan Oekraïense kant kunnen ontstaan. Dat zagen we in 2014', zei Jonathan Markovitch, verwijzend naar de revolutie van dat jaar waarbij de pro-Russische president Viktor Janoekovitsj werd afgezet.

“Godzijdank waren we niet gewond in 2014, maar nu is de situatie anders. Mensen weten dat we voedselvoorraden hebben in het Joodse gemeenschapscentrum”, zei Inna Markovitch.

Haar man zei dat ze de synagoge alleen openhielden als een toevluchtsoord voor de Joodse gemeenschap, en dat ze waarschijnlijk geen mensen zouden binnenlaten die ze niet herkenden.

“Ik zou ze een pakje eten geven. Maar ik zou niemand hier laten blijven als we ze niet kenden, want dan zou ik bang zijn', zei hij.

Brandweerlieden werken aan een brand in een gebouw dat op 24 februari 2022 door Rusland werd gebombardeerd in de stad Chuguiv in Oost-Oekraïne. (Aris Messinis / bbabo.net) Het echtpaar zei enigszins bezorgd te zijn over zowel algemene rellen als expliciet antisemitische aanvallen op de synagoge , hoewel Jonathan benadrukte dat - ondanks de twijfelachtige opmerkingen van de Russische president Vladimir Poetin over de noodzaak van "denazificatie" - ze nooit significant antisemitisme in het land hadden ervaren. Hij voegde eraan toe dat incidenten die hadden plaatsgevonden, werden afgehandeld door de wetshandhavingsinstanties van het land.

“We voelen op geen enkel niveau antisemitisme. Er is een Joodse president! Het is moeilijk om je in te leven in de woorden van Poetin. Joden zijn hier erg betrokken bij de samenleving', zei hij.

Markovitch merkte echter op dat slechte situaties de neiging hebben om antisemitisme naar voren te brengen. "Historisch gezien weten we dat wanneer er problemen zijn, mensen de ander de schuld geven", zei hij.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky spreekt de natie toe in Kiev, Oekraïne, donderdag 24 februari 2022. (Oekraïense presidentiële persdienst via bbabo.net) Volgens Inna heeft het paar 5-6 ton voedsel opgeslagen, samen met water, brandstof en 50 matrassen in de kelder van de synagoge en enkele tientallen mensen hadden daar al hun toevlucht gezocht. Ze schatte dat ze genoeg voorraden hadden om ze een week te onderhouden. Het echtpaar zei dat Kiev geen schuilkelders had, dus zochten de meeste mensen onderdak in de metrostations van de stad, terwijl ze hoopten dat de kelder van de synagoge voldoende bescherming zou bieden.

“Er is hier geen schuilkelder, maar we kunnen in ieder geval samen zijn”, zei haar man.

"We hebben veel mensen beneden die bij ons kwamen logeren, onderdak kregen en bij ons zijn", zei hij.

Mensen gebruiken hun telefoon terwijl ze schuilen in een metrostation in Kiev nadat Rusland in de ochtend van 24 februari 2022 een offensief tegen Oekraïne lanceerde. (Daniel LEAL / bbabo.net) Omdat ze allebei de Israëlische nationaliteit hebben, zeiden de Markovitches dat ze herhaaldelijk te horen kregen door de Israëlische ambassade in Kiev om het land te verlaten in de dagen voorafgaand aan de Russische invasie, maar besloot in de stad te blijven om de Joden die in de stad achterbleven te helpen, die meestal ouderen of armen waren.“Degenen die vertrokken zijn de rijken en jongeren. De mensen die hier verbleven, waren mensen die om medische of financiële redenen niet konden vertrekken”, zei Inna.

Verkeersopstoppingen worden gezien als mensen de stad Kiev, Oekraïne, donderdag 24 februari 2022 verlaten (bbabo.net Photo/Emilio Morenatti) de stad, maar ze wisten dat het de ongeveer 200 mensen waren die bedlegerig zijn en waarschijnlijk nog een paar honderd meer, gebaseerd op het feit dat ze normaal gesproken voedselpakketten bezorgen aan 800 behoeftige leden van de gemeenschap.

Ze zei dat toen ze vanmorgen wakker werden, ze ontdekten dat hun hele flatgebouw bijna helemaal leeg was en dat er niemand op straat was toen ze naar buiten kwamen.

"We hadden het gevoel dat we de enigen waren die nog in Kiev waren", zei ze.

Een aantal andere Joodse gemeenschapsleiders uit heel Oekraïne merkten eveneens op dat de achterblijvers meestal ouderen of economisch achtergesteld waren.

"Er is enorme paniek", vertelde een hoge functionaris van de Tikva-organisatie in Odessa, die Joods onderwijs geeft en 300 weeskinderen huisvest, aan bbabo.net. “Sinds vier uur ’s nachts worden we gebeld. Veel ouderen zijn bang dat ze niet genoeg te eten hebben. Mensen vragen ons wat we moeten doen.

“In dit stadium vertellen we de gemeenschap om thuis te blijven. Van tijd zijn er explosies op straat en we weten niet of het veilig is om naar buiten te gaan. De uitgangen van de stad zijn al vastgelopen met het verkeer terwijl mensen proberen te vluchten', zei de functionaris en vroeg om niet genoemd te worden.

Rabbi Pinchas Vishedksi, een in Israël geboren Chabad-afgezant die tot augustus 2014 als gemeenschapsrabbijn in Donetsk in Oost-Oekraïne diende, toen hij en het grootste deel van zijn congregatie de Russische machtsovername daar ontvluchtten, zei dat hij mensen wekenlang had gewaarschuwd het gebied te verlaten.

"We zeggen nog steeds: ga weg als je kunt en probeer gebieden te vermijden waar wordt geschoten. Sommige families zijn naar Rostov [in Rusland] gevlucht en we hebben de gemeenschap daar gevraagd hen op te vangen. Maar het is niet genoeg. De meesten – en velen van hen zijn ouderen – zijn in Donetsk gebleven”, vertelde hij aan The bbabo.net.

In Kiev zeiden de Markovitchen dat hun zoon, schoondochter en kleinkinderen overwogen de stad te verlaten, maar niet zeker wisten wat ze moesten doen.

“We krijgen tegenstrijdige adviezen. Blijf thuis, zeggen de Fransen. Maar andere ambassades zeggen vertrekken. Er is geen duidelijke stem waar we naar kunnen luisteren', zei Inna Markovitch.

Rabbi Jonathan Markovitch, centrum-links, en zijn vrouw, Inna, centrum-rechts, met hun zoon, Ariel, links, schoondochter Cherry, en hun kleinkinderen in hun synagoge in Kiev, Oekraïne op 24 februari 2022. ( Hoffelijkheid) Haar schoondochter, Cherry Markovitch, een Frans staatsburger, herinnerde zich de vroege ochtendsirenes die hen wakker schrokken toen de Russische aanval begon.

"Ik trilde daarna twee uur lang", zei ze, en merkte op dat ze, in tegenstelling tot haar man en zijn familie, nooit in een land als Israël had gewoond waar sirenes voor luchtaanvallen regelmatig voorkomen.

"We weten niet waar we heen kunnen, maar we hebben koffers gepakt", voegde ze eraan toe.

Met een duidelijke ergernis in zijn stem merkte Jonathan Markovitch op dat de Oekraïense regering in de dagen voorafgaand aan de Russische aanval haar burgers regelmatig had verteld dat een dergelijke invasie niet zou plaatsvinden - zelfs toen Israëlische functionarissen hen eisten om te vertrekken.

Hij zei echter dat hij verder niets over politiek zou zeggen, uit angst dat het zijn positie in gevaar zou brengen, waardoor hij op gespannen voet zou komen te staan ​​met de ene of de andere kant van het conflict.

"Het kan ons pijn doen", zei hij.

Sue Surkes heeft bijgedragen aan dit rapport.

bbabo.Net