heeft EarthOne gelanceerd, een nieuwe sectie gewijd aan milieukwesties - omdat we van de planeet houden en we geloven in de wetenschap. Vind daar dit soort artikelen.

BRUSSEL - Nu het VN-klimaatwetenschapsrapport van deze week de duizelingwekkende economische kosten en verliezen blootlegt waarmee we al geconfronteerd worden door klimaatverandering, rijst een onvermijdelijke vraag: wie moet betalen?

Binnen VN-klimaatonderhandelingen verwijst "verlies en schade" naar de kosten die landen maken door klimaatgerelateerde effecten en rampen - kosten die onevenredig de armen en kwetsbaren in de wereld treffen die het minst hebben bijgedragen aan de opwarming van de aarde.

Op basis van meer dan 34.000 referenties uit de laatste wetenschappelijke artikelen, bevestigde het rapport dat maandag werd vrijgegeven door het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering (IPCC) van de VN dat economische sectoren, van landbouw en visserij tot toerisme, al werden beschadigd.

Extreme hitte heeft de oogstverliezen aangewakkerd. Stijgende zeeën hebben turbo-geladen cyclonen die huizen en infrastructuur met de grond gelijk hebben gemaakt, waardoor de economische groei is afgeremd.

En naarmate de rekeningen oplopen, hebben armere landen nog minder te besteden aan gezondheidszorg, onderwijs en infrastructuur, wat het lijden nog vergroot.

"Het is een oneindige situatie", zegt Anjal Prakash, een leidende IPCC-auteur en onderzoeksdirecteur van de Indian School of Business.

Het rapport zal waarschijnlijk een jarenlange politieke strijd intensiveren over financiering om klimaatgerelateerde verliezen te betalen, voorafgaand aan de volgende VN-klimaattop, COP27, in Eygpt in november.

Kwetsbare landen hebben jarenlang financiering gezocht om deze kosten te dragen. Tot nu toe is het er niet van gekomen, en rijke landen hebben zich verzet tegen stappen die wettelijk aansprakelijkheid kunnen toewijzen of tot schadevergoeding kunnen leiden.

De vermelding van "verlies en schade" in de Overeenkomst van Parijs van 2015 kwam met het voorbehoud dat het "geen enkele aansprakelijkheid of compensatie inhoudt of een basis biedt".

Afgelopen november op de COP26-klimaattop in Glasgow riepen arme landen op tot oprichting van een speciaal "verlies en schade"-fonds, maar de Verenigde Staten en andere rijke landen verzetten zich. De afgevaardigden kwamen overeen ​​VN-orgaan op te richten om landen te helpen verlies en schade aan te pakken, en om de besprekingen voort te zetten over het maken van "regelingen" voor financiering.

Maar er is geen duidelijkheid over waar het geld vandaan zou komen.

"We kunnen niet zomaar meer praatcafés creëren als mensen sterven", zegt Harjeet Singh, senior adviseur bij Climate Action Network. Hij zei dat COP27 de financieringsfaciliteit moest opzetten waar ontwikkelingslanden, waaronder China, om hadden gevraagd tijdens COP26.

Singh en andere actievoerders zeiden dat het IPCC-rapport – dat is goedgekeurd door bijna 200 regeringen – de druk op de machtigste landen ter wereld zou kunnen vergroten.

"Het zal ons helpen te zeggen dat de wetenschap duidelijk is, de gevolgen zijn nu duidelijker. Dus jij bent hier verantwoordelijk voor, en je moet hiervoor betalen", zegt Nushrat Chowdhury, beleidsadviseur bij NGO Christian Aid.

Kosten verantwoorden

De bespreking van klimaatverliezen in het rapport wordt ondersteund door recente verbeteringen in "attributiewetenschap", waarmee wetenschappers kunnen bevestigen wanneer klimaatverandering een specifieke extreme weersgebeurtenis heeft veroorzaakt of verergerd.

Toch blijft het omstreden om een ​​cijfer te geven aan de resulterende verliezen. Kunnen klimaatgerelateerde verliezen als gevolg van een weersgebeurtenis bijvoorbeeld worden gescheiden van verliezen veroorzaakt door slechte rampenplanning? Kunnen kosten worden gerekend voor verliezen buiten onze economische systemen, zoals wanneer de natuur wordt aangetast of een gemeenschapsbegraafplaats wordt vernietigd?

"We debatteren daar nog steeds over in de wetenschappelijke gemeenschap", zei een andere IPCC-hoofdauteur Emily Boyd, een professor aan de Zweedse universiteit van Lund.

Nu de kosten van klimaatrampen oplopen en de VN-onderhandelingen vastlopen, overwegen sommigen andere opties.

"Aansprakelijkheid en schadevergoeding hebben andere wegen om verder te gaan, en dat zijn rechtbanken", zegt Saleemul Huq, een adviseur van de Climate Vulnerable Forum-groep van 55 landen.

Sophie Marjanac, advocaat bij milieuadvocatenkantoor ClientEarth, zei dat het IPCC-rapport "over het algemeen rechtszaken zal ondersteunen" om klimaatverandering aan te pakken.

De juridische weg stuit echter op andere obstakels.

Vorig jaar verwierp een federaal hof van beroep de poging van New York City om de staatswet te gebruiken om vijf oliemaatschappijen aansprakelijk te stellen voor het helpen compenseren van schade veroorzaakt door de opwarming van de aarde. De rechtbank zei dat de regulering van de uitstoot van broeikasgassen in plaats daarvan moet worden aangepakt volgens de federale wetgeving en internationale verdragen.

"Uitdagingen in geschillen over klimaatverandering houden verband met de wet, niet met de wetenschap", zei Marjanac. "De wetenschap is al jaren duidelijk, heel duidelijk."

bbabo.Net