De Tzohar-organisatie koppelt rabbijnen en maatschappelijk werkers aan terminaal zieke patiënten en hun families, om vooruit te plannen en weloverwogen keuzes te maken in moeilijke tijden

Marianne Tanzer heeft onlangs moeilijke beslissingen moeten nemen over de medische zorg van haar bejaarde vader. Haar vader, 86, had al een slechte gezondheid en nu had hij ook COVID.

Tanzer, de gevolmachtigde van haar vader voor de gezondheidszorg, wilde de wensen van haar vader naleven. Maar het was ook belangrijk voor haar om de halacha, of de joodse wet, te volgen bij welke beslissingen ze ook zou nemen.

"Mijn vader gaf ons een voorafgaande gezondheidsverklaring, maar er was op dit moment een groot grijs gebied", zei Tanzer.

Tanzer, een in Amerika geboren getrouwde moeder van vijf kinderen en yoga-instructeur die in de Efrat-nederzetting ten zuiden van Jeruzalem woont, wendde zich tot haar plaatselijke rabbijn voor hulp. Helaas had de rabbijn zelf COVID en kon hij Tanzer niet spreken. Hij raadde haar aan om in plaats daarvan contact op te nemen met Through One Hundred Twenty, een programma dat mensen die vragen hebben en moeilijke beslissingen moeten nemen met betrekking tot zieke en stervende dierbaren verbindt met speciaal opgeleide teams van rabbijnen en maatschappelijk werkers.

Through One Hundred Twenty is een jaar oud project van Tzohar, een in Israël gevestigde organisatie die is opgericht door religieus-zionistische orthodoxe rabbijnen om de kloof tussen religieuze en seculiere joden te overbruggen door een beter geïnformeerd, toegankelijk en medelevend begrip van de joodse traditie en identiteit aan te moedigen.

Tzohar-rabbijnen hanteren een niet-oordelende en niet-dwingende benadering, die ze gebruiken om Israëlische joden te helpen bij tal van levenscyclusgebeurtenissen die verband houden met joodse gebruiken en tradities.

Rabbi Yuval Cherlow (Aryeh Katz) "We zijn met het programma begonnen omdat we steeds meer vragen kregen over grote ethische kwesties met betrekking tot het levenseinde", zei Rabbi Yuval Cherlow, hoofd van het Centrum voor Ethiek van de Tzohar Rabbinical Organization, en directeur van Through One Hundred Twenty.

“Medische vooruitgang houdt mensen langer in leven, zelfs als ze niet functioneren. De geest en het lichaam gaan op verschillende tijden, en deze kloof tussen de ziel en het lichaam creëert ethische problemen waarmee mensen moeten worstelen, "zei hij.

Volgens Cherlow bestaat er een misvatting dat de Joodse wet dicteert dat iemands leven tot elke prijs zo lang mogelijk moet worden verlengd. Hij haalde het voorbeeld aan van de overleden Israëlische premier Ariel Sharon, die acht jaar lang in coma lag nadat hij een reeks beroertes had gehad.

Volgens de Israëlische wet ligt de uiteindelijke beslissingsbevoegdheid met betrekking tot de behandeling van terminaal zieke patiënten in de handen van artsen en medische instellingen. De afgelopen decennia is echter het belang ingezien om ook rekening te houden met de wensen van de patiënt en diens familie.

Deze situaties zijn eigenlijk genuanceerder dan mensen denken

“Deze situaties zijn eigenlijk genuanceerder dan mensen denken. Volgens halacha zijn er gevallen waarin het oké is om te zeggen dat het genoeg is. Niet alle rabbijnen weten dit', zei Cherlow.

Hierdoor zijn velen binnen de Joodse bevolking – ook onder de religieus oplettende – slecht toegerust om zich volledig zelfverzekerd te voelen bij het nemen van beslissingen voor zichzelf of voor dierbaren.

Volgens Cherlow is het programma van Tzohar niet ontworpen om te dicteren of bijvoorbeeld een voedingssonde moet worden ingebracht of een persoon aan een beademingsapparaat moet worden bevestigd.

“Wij geven geen opdrachten. Wij zijn leerkrachten. Wat we doen is mensen uitleggen welke keuzes, onder welke omstandigheden, binnen de grenzen van de Joodse wet zouden vallen en welke niet”, zei hij.

Debbie Braitbard (Gidi Avraham) Dit onderwijs vindt plaats in sessies (in het Hebreeuws of in het Engels indien nodig) die worden gefaciliteerd door een team bestaande uit een rabbijn en een maatschappelijk werker. Tzohar heeft momenteel 10 teams die 24/6 beschikbaar zijn voor gezinnen in het hele land. In geval van nood zijn ze ook op Sjabbat bereikbaar.

Ervaren geriatrisch maatschappelijk werker Debbie Braitbard begeleidt de maatschappelijk werkers van het programma, die gespecialiseerde training krijgen in palliatieve zorg aan het levenseinde.

“Dit is een nieuw model. De rabbijnen en maatschappelijk werkers trainen samen leren we van het ziekenhuispersoneel', zei Braitbard.

Tzohar-maatschappelijk werkers helpen waar nodig met de communicatie tussen families en artsen, en stellen vast dat een familie alle officiële medische documentatie voorafgaand aan de vergadering heeft verstrekt, zodat het Tzohar-team volledig op de hoogte is.

In de sessies met gezinnen (die tot nu toe alleen door Zoom zijn gehouden vanwege de COVID-beperkingen), vergemakkelijken de maatschappelijk werkers rustig de discussie, die in tijden van crisis emotioneel kan worden aangetast. Het uiteindelijke doel is om in het belang van de patiënt te handelen, waarbij elk geval uniek is.

“Ik zorg ervoor dat iedereen de kans krijgt om te praten. Ik denk ook terug aan wat elke persoon heeft gezegd en wat de rabbijn heeft gezegd, zodat mensen nog een kans hebben om dingen tot zich te nemen', zei Braitbard.Braitbard merkte op dat het onverwacht voordelig was om deze vergaderingen op Zoom te houden.

"Ik vind het zelfs beter dan een persoonlijke ontmoeting, want met videoconferenties kun je snel alle gezinsleden bij elkaar krijgen, ongeacht waar ze zich in Israël of de wereld bevinden", zei ze.

Omdat families zich gewoonlijk tot Tzohar wenden een week of twee voordat de patiënt in een acute fase komt (of wanneer de behandelend arts zegt dat het tijd is om beslissingen te nemen), is tijd van essentieel belang bij het opzetten van de consulten.

Marianne Tanzer (Nati Cohen) In het geval van Tanzer belde ze 's ochtends de Tzohar Through One Hundred Twenty-hotline, en die avond vond er een sessie plaats voor haar zus met een team van rabbijn-maatschappelijk werkers.

“Het was een lange vergadering. We hadden letterlijk te maken met beslissingen over leven en dood, dus we namen een pauze in het midden. De rabbijn nam de tijd om met andere rabbijnen te overleggen en toen kwamen we weer bijeen', zei Tanzer.

“We voelden ons gehoord en begrepen, ondanks dat deze mensen volslagen vreemden waren voor mijn zus en mij. Ze namen zoveel tijd voor ons en we voelden ons goed verzorgd', zegt ze.

Naast de ontmoeting met ongeveer vier verschillende families per week, werkt Through One Hundred Twenty met ziekenhuis- en thuiszorgpersoneel dat de halachische implicaties van verschillende acties en keuzes beter wil begrijpen.

"Zelfs rechters stellen ons vragen", zei Cherlow.

Het initiatief richt zich ook op voorlichting over ethische en halachische ouderenzorg. Onlangs hield het programma vier gerelateerde online forums die bijna 3.000 mensen trokken.

Volgens Cherlow komen er steeds meer vragen over dementie binnen. Volwassen kinderen worstelen met zaken als of ze een ouder met dementie thuis moeten houden of niet, of dat het is toegestaan ​​om tegen ze te liegen om ze niet van streek te maken. De antwoorden van de Joodse wet op dergelijke vragen verschijnen op de website Through One Hundred Twenty in het Hebreeuws, en binnenkort ook op de Engelstalige website.

Dr. Elisha Waldman (Michael Lionstar) Cherlow merkte ook op dat individuen zich met vragen tot Tzohar wenden terwijl ze werken aan het opstellen van hun geavanceerde gezondheidsrichtlijnen, die de organisatie mensen heeft aangemoedigd om ruim van tevoren in te voeren.

Dr. Elisha Waldman, specialist in palliatieve zorg in het Lurie Children's Hospital in Chicago en voormalig kinderoncoloog van het Hadassah Medical Center, prijst Through One Hundred Twenty voor het maken van meer ruimte voor de spirituele en religieuze dimensies van besluitvorming in de gezondheidszorg.

“Aanwijzingen voor geavanceerde gezondheidszorg zijn belangrijk, maar nog belangrijker is een gesprek met een holistische benadering. We willen eren wie een persoon is - wat zijn de aspecten van hun leven die het betekenis geven?” zei Waldman.

Waldman erkent dat niemand wil praten over zijn eigen overlijden, of dat van een dierbare, maar als palliatieve zorgspecialist zou hij graag zien dat de gesprekken tussen patiënten, artsen, maatschappelijk werkers en geestelijken ruim voor het einde van de -levensscenario's.

"Ze zouden moeten plaatsvinden op plateaus zoals diagnose of remissie van een ziekte, niet op de grillige, enge dips wanneer de crisis om je heen instort," zei Waldman.

Dr. Shoshana Ungerleider (Mike Boland)Dr. Shoshana Ungerleider, oprichter van End Well, een in de VS gevestigde non-profitorganisatie die zich inzet voor de overtuiging dat iedereen het levenseinde moet ervaren op een manier die past bij hun doelen en waarden, is van mening dat het tijd is in de westerse samenleving om de dood terug te eisen als onderdeel van leven. Dit houdt in dat we vroeg en vaak praten over hoe we willen sterven, hoe onnatuurlijk of ongemakkelijk dit ook mag lijken.

"De medische literatuur laat zien dat hoe eerder een patiënt wordt verwezen naar palliatieve zorg die inspeelt op hun psychosociale, medische en spirituele behoeften, hoe langer ze leven en hoe beter het leven dat ze hebben," zei Ungerleider.

Cherlow van Tzohar erkende dat palliatieve zorg een relatief nieuw medisch specialisme is in Israël, en hij juichte het toe dat er meer trainingsprogramma's worden geïntroduceerd.

"Het doel van die programma's is kwaliteit van leven, en we zien onszelf als onderdeel daarvan", zei hij.

Cherlow zei dat wat mensen het meest zorgen baart, is of ze het juiste doen voor hun geliefde.

“Ze willen weten dat ze niet te vroeg of te laat loslaten. Ze willen later niet met vragen blijven zitten', zei Cherlow.

bbabo.Net