Lin Jih-shou was vorige maand thee aan het zetten in zijn populaire ontbijtplaats toen hij het gezoem van een vliegtuig hoorde - een zeldzaam geluid op het afgelegen Taiwanese eiland Dongyin nabij de Chinese kust van het vasteland.

Het eiland heeft geen luchthaven en Lin, 64, haastte zich naar buiten en zag alleen de schaduw van wat de regering later beschreef als een klein, propelleraangedreven vliegtuig op het vasteland dat hoogstwaarschijnlijk de militaire reactie van Taiwan op de proef stelde.

Het was een grimmige herinnering aan de inwoners van Dongyin en de andere eilanden van Taiwan voor de kust van het vasteland van de dreiging van hun enorme buur, die de democratisch gekozen regering van Taipei als onwettig beschouwt en Taiwan als een schurkenstaat die indien nodig met geweld moet worden ingenomen.

De Matsu-eilanden werden regelmatig gebombardeerd door het vasteland van China op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, en de geschiedenis van het conflict heeft de aandacht gefocust op de Russische invasie van Oekraïne en of hen hetzelfde lot zal overkomen. "Als we Rusland en Oekraïne zien vechten, doet ons hart pijn", zei Lin. “Oorlog is te eng.

Het is niet nodig." Taiwan heeft zijn alarmniveau sinds de invasie verhoogd, maar heeft geen tekenen van een dreigende aanval gemeld.

In het bezit van Taiwan sinds de regering van de Republiek China in 1949 naar Taipei vluchtte na het verliezen van de burgeroorlog, zou Matsu waarschijnlijk een onmiddellijk doelwit zijn voor Peking in een conflict, met name de raketbasis van Dongyin.

Maar zelfs met de toegenomen militaire druk van Peking in de afgelopen jaren, zijn er trendy bedrijven en een ontluikende kunstscène ontstaan ​​op de archipel.

Op het hoofdeiland Nangan bevinden zich voormalige militaire bordelen en ondergrondse bunkers met tentoonstellingen die vorige maand zijn geopend als onderdeel van het inaugurele Matsu Biennale kunstfestival. "Het is een manier om de verhalen van Matsu te rebranden en opnieuw te vertellen", zei Lii Wen, die in 2020 de lokale afdeling van de regerende Democratische Progressieve Partij oprichtte.

De afgelegen eilanden van Taiwan, lang bekend als militaire bolwerken, kunnen worden geherformuleerd als "een frontlinie van democratie", zei Lii, terwijl een Oekraïense vlag buiten zijn kantoorraam wapperde.

Hoewel hun regionale context verschilde, zei Lii, was Taiwan solidair met Oekraïne als een kleinere democratie die geconfronteerd wordt met een mogelijke invasie.

De in Dongyin geboren Tsai Pei-yuan, geboren in 1993, het jaar nadat het strikte militaire bewind van Matsu eindigde, maakt deel uit van een generatie voorlog ver weg voelt.

Twee jaar geleden richtten Tsai en twee voormalige klasgenoten Salty Island Studio op, een café en gemeenschapscentrum waar kunstworkshops en toneelstukken worden gehouden. "Het is dringender om te proberen onze cultuur te behouden, die aan het verdwijnen is", zei Tsai vorige week voor een wijnproeverij.

De oorlog in Oekraïne is voor sommigen een veelvoorkomend gespreksonderwerp, inclusief grappen over waar te verbergen als Peking binnenvalt. "Als we bolwerken verkennen, vragen we ons af, als er echt een oorlog begint, naar welk nabijgelegen bolwerk zouden we dan rennen?" zei Chung Jing-yei, 26, die het restaurant van het Xiwei-schiereiland in Nangan beheert.

Chung zei dat ze pas na haar verhuizing naar Nangan begreep waarom zovelen hier de status-quo wilden handhaven. "Mijn overtuiging dat we een onafhankelijk land moeten zijn, is resoluut, maar tegelijkertijd wil ik niet dat er oorlog komt", zei ze.

Op de ruige kustlijnen van de eilanden liggen bunkers, verlaten of omgevormd tot toeristische bestemmingen en boetiekhotels.

Oudere Matsu-bewoners hebben levendige herinneringen aan het feit dat ze zich schuilhielden in schuilplaatsen tegen beschietingen en dat ze geen basketballen mochten bezitten uit angst dat ze ze zouden kunnen gebruiken om naar het vasteland te drijven. "Ik denk niet dat de twee partijen zullen vechten", zei Lucy Lin, een 62-jarige taxichauffeur en bakkerij-eigenaar, terwijl een radiostation op het vasteland in haar auto speelde. “Als je maar niet over de rode lijnen gaat.” Shih Pei-yin, die als stedenbouwkundige in Taipei werkte voordat ze met Xiwei begon, wil graag haar rol spelen om de levens van de mensen van Matsu te verbeteren. "Zolang het mogelijk is, hopen we samen te werken met de bewoners van het eiland om deze plek te verbeteren", zei Shih. “Ook al is het van korte duur, dat is oké.

We hebben in ieder geval ons best gedaan."

bbabo.Net