Bbabo NET

Nieuws

Onder een nucleaire paraplu

Toen de invasie van Oekraïne uitbrak, voorzag Poetin een triomfantelijke rit van Russische troepen naar Kiev. Zijn kolossale misrekening veranderde de veroveringsoperatie in een bittere uitputtingsslag die werd gevoerd in de schaduw van het Russische nucleaire arsenaal.

Zonder de nucleaire factor zou Poetin waarschijnlijk een vernederende nederlaag hebben geleden in het strijdtoneel. In het licht van het mislukken van het aanvankelijke Russische offensief zou de NAVO gehoor geven aan de smeekbeden van Zelensky door een vliegverbod in te stellen boven Oekraïne.

Alliantieraketten en vliegtuigen zouden binnen enkele dagen de radarsystemen en luchtafweerbatterijen van de binnenvallende troepen vernietigen. Vervolgens zou de NAVO-luchtmacht een luchtpatrouillecampagne lanceren om de Russische vliegtuigen te neutraliseren. Dan lijkt het erop dat de Oekraïners de incompetente indringers op het land zouden afweren.

De VS verwierpen het idee van een no-flyzone, niet uit angst voor de conventionele troepen van Rusland, die tot nu toe geen luchtoverwicht hebben verworven, maar om het risico van nucleaire vergelding te vermijden. Het is te gevaarlijk om een ​​beer in het nauw te drijven met kernwapens.

De Oekraïense crisis toont een omkering van het klassieke paradigma van nucleaire afschrikking. In de Koude Oorlog vormde afschrikking de basis van de strategische veiligheid van West-Europa tegen de USSR. Tegenwoordig dient het als een schild voor een agressieoorlog die door Rusland is ontketend.

Tussen 1945 en 1948 voerde de USSR marionettenregimes uit in de bezette landen van Centraal-Oost-Europa. De NAVO werd in 1949 opgericht als een verdedigingsinstrument voor de Europese bondgenoten van de VS. Volgens de toenmalige consensus had het Rode Leger geen rivaal op het continent: het zou binnen een paar weken West-Duitsland kunnen bezetten.

Daarom berustte de afschrikking van een hypothetische Sovjet-invasie volledig op de dreiging van Amerikaanse nucleaire vergelding.

Nucleair evenwicht - dat wil zeggen de doctrine van wederzijds verzekerde vernietiging - garandeerde de lange Europese vrede van de Koude Oorlog. Maar voor de goede orde: in die decennia werd aangenomen dat de VS de eersten zouden zijn die kernwapens zouden gebruiken, aangezien de USSR een enorme conventionele militaire superioriteit bezat op het Europese toneel.

De Oekraïense tragedie laat zien dat de oude veronderstelling is omgekeerd. Het leger van Poetin is een fiasco geworden. Onder een giftige combinatie van corruptie, mislukte planning, strategische incompetentie en, belangrijker nog, verzet van troepen om de veroveringsoorlog te dienen, bleek Rusland niet in staat om een ​​zwakker maar zeer gemotiveerd leger te verslaan.

Twijfelt iemand na een maand van oorlog in Oekraïne aan de uitkomst van een conventionele confrontatie tussen Russische en NAVO-troepen in het Europese theater?

Zelf lijkt Poetin geen overdreven illusies te koesteren. Het is veelbetekenend dat na de inaugurele lanceringen van het mislukte offensief, de chef van het Kremlin aankondigde dat hij opdracht zou hebben gegeven tot de overgang van zijn nucleaire apparaat naar een hoog alarmniveau.

Nucleaire chantage werkt. Biden, Johnson en Macron blijven de mantra herhalen dat de NAVO niet in oorlog is met Rusland en wijzen het debat over het instellen van een no-flyzone expliciet af. Sterker nog: volgens het beschikbare bewijs selecteren ze de munitie die aan Oekraïne wordt geleverd om de mogelijkheid van een algemeen Oekraïens tegenoffensief te voorkomen. Er wordt aangenomen dat een eervolle uitgangsdeur open moet blijven voor Poetin.

De langzame lijdensweg van Oekraïense steden en de grootste volksverhuizing sinds de Tweede Wereldoorlog - dat is de prijs die in rekening wordt gebracht voor Russische nucleaire chantage. In de schaduw van massavernietigingswapens heropent Poetin de oorlog van territoriale verovering, iets waarvan men dacht dat het een barbaars relikwie was, en begaat hij seriële oorlogsmisdaden. En er zijn nog steeds mensen die, zonder een fundamenteel gevoel van schaamte op hun gezicht, de NAVO verantwoordelijk houden voortdurende doden en lijden.

Onder een nucleaire paraplu