Met een piek van 30,3 punten in Groot-São Paulo, voldeed de première van "Pantanal" aan Globo's hoge investering in de productie en in de hele publiciteitscampagne van de nieuwe soap van negen uur. In tegenstelling tot zijn voorganger, "Um Lugar ao Sol", van Lícia Manzo, werd er voor Benedito Ruy Barbosa's plot, bewerkt door zijn kleinzoon Bruno Luperi, veel fotomateriaal verspreid onder de pers, in samenwerking met Twitter, en was het onderwerp van verschillende Globo-programma's sinds een anderhalf jaar voordat het debuteerde.

Maar de marketing van "Pantanal" zou een deel van deze groei kunnen verklaren, niet alles. Het eerste hoofdstuk presenteerde eigenlijk een overproductie, zichtbaar duurder dan de natuurlijke standaard van soapseries, wat inhoudt dat Globo nu alles heeft uitgegeven waarvan hij dacht dat het 32 ​​jaar geleden te duur was, toen het het project met een kus aan Rede Manchete opleverde.

Het is echter noodzakelijk om te onderstrepen dat alleen de financiering van de weddenschap en de goede publiciteitscampagne niet zouden kunnen worden volgehouden zonder een sterk verhaal, met zeer verleidelijke karakters, en dat is wat "Pantanal" ons nu brengt, want dat was wat het publiek veranderde van kanaal in 1990, nog steeds zonder de drone-beelden, zonder de high-definition camera's en met een niveau van experimenteren dat nu heel goed wordt gebruikt in de remake.

De indices in Kantar Ibope's PNT (National TV Panel), die samen de 15 grootstedelijke regio's met het hoogste verbruik in het land vormen, wijzen op een gemiddelde van bijna 29 punten. De cijfers zijn gepubliceerd door de website PopTV, op basis van de rapporten van het instituut, waartoe de publicatie toegang had.

Elk punt in Groot-São Paulo is momenteel gelijk aan 205.755 kijkers. In de PNT staat 1 punt gelijk aan 713.821 personen.

Rechts had Homero Icaza Sánchez, bekend als "el bruxo", de tovenaar van het interne onderzoek dat Globo leidde op het moment dat "Pantanal" werd afgewezen: het complot van Benedito was erg goed, volgens de Panamees, en had een weddenschap moeten verdienen van de omroep vanwege het simpele feit dat hij legendes insluit die in staat zijn de verbeelding van het publiek in een familiesaga te veranderen, zoals de vrouw die een jaguar wordt en de man die een anaconda wordt.

De meest magistrale sequenties van dit eerste hoofdstuk werden uitgevoerd door Irandhir Santos en de "marruá", een kleine stier met een aanhankelijke blik, maar met een gewelddadige actie, waarvan andere voetgangers wegvluchten als de duivel van het kruis. De editie, in competente montage, simuleerde acties van absolute eerbied van Joventino voor het dier.

In een ontroerende uitvoering heeft Irandhir al harten veroverd, en zelfs als Joventino de scène aan het begin van het verhaal verlaat, is het personage een anker dat tot het einde van het verhaal in het geheugen van het publiek zal blijven.

Daarnaast keert de acteur terug als bastaardzoon van Zé Leôncio, gespeeld door Renato Góes in deze eerste fase en door Marcos Palmeira in de tweede fase. Irandhir speelt José Lucas de Nada, een rol die gecreëerd is om te profiteren van Paulo Gorgulho's roem als jonge Zé Leôncio in de originele versie van de soapserie.

Dezelfde Gorgulho opende het werk van de remake als een oude pion, een figuur die Globo's voorstel onderschrijft om eer te bewijzen aan de originele productie, van de auteur, Ruy Barbosa, aan de regisseur, Jayme Monjardim. Mede daarom wordt het lied van Marcus Viana in de opening herhaald, nu met een herinterpretatie in zachtere akkoorden in de stem van Maria Bethânia. Het wordt begeleid door de snaren van Almir Sater, die binnenkort het toneel zal betreden als een grappenmaker, een ander iconisch element van het eerbetoon aan de soap uit 1990.

Van tekst tot licht, van acteren tot montage, er was geen gebrek aan het blote oog in deze première. En hoewel de nieuwsgierigheid het publiek heeft aangespoord om het eerste hoofdstuk te zien en er altijd enige afkoeling van het publiek wordt verwacht voor de zogenaamde kater van de première, moet worden opgemerkt dat alle inspanningen werden geleverd in de richting van het grijpen van een publiek dat gestopt met het kijken naar soapseries op tv Globe.

Zappen - Cristina Padiglione Cristina Padiglione, 50, is journalist en schrijft over televisiegerelateerde onderwerpen. Het bestrijkt het gebied sinds 1991, toen betaaltelevisie nog in de kinderschoenen stond. Ze werkte onder meer op de redacties van de kranten Folha da Tarde (1992-1995), Folha (1997-1999) en O Estado de S. Paulo (2000-2016). Ze heeft ook de Telepadi-blog (telepadi.folha.com.br), gehost op de Folha-website.

bbabo.Net